Akropolis / Dikili

27 augustus zijn we, na een rit van 120 kilometer, rond 16.00u in Dikili aangekomen. Dit is (weer) een havenstadje in West-Turkije, dicht bij het Griekse eiland Lesbos. Dat Griekenland dichtbij is zagen we niet alleen op de kaart, maar ook aan het schip van het Turkse leger dat voor de kust lag. Turkije laat geen vluchtelingen meer door naar Europa, wat we denken dat de reden is dat het schip daar lag. In het hotel moesten we even wachten tot de kamer klaar was, onder het genot van een kopje çay (Turkse thee), wat ze trouwens overal hebben en wat overal even sterk is (lees: heel sterk!). Na een kwartier werden we voorgegaan naar onze suite. Deze bestond uit 2 slaapkamers, waarvan één met zitje, een gang en een badkamer. Daar hebben we onze spullen gedropt en zijn door Dikili gaan lopen, op zoek naar een ijsje. Die was makkelijk te vinden. Daarna zijn we op een terrasje gaan zitten en hebben we wat gedronken, voor we terug liepen naar het hotel voor het eten: all-you-can-eat buffet. NOMNOMNOM. Na het eten zijn we alle 4 een boek gaan lezen. Tessa sliep al op tijd, wat maar goed is gezien ze de slaap hard nodig had. Ik kon mijn boek pas wegleggen toen mijn ogen dicht vielen om 00.30u.

09.15u zaten we de volgende dag weer aan het ontbijt. Vervolgens was het een korte rit naar Pergamon, waar verschillende Romeinse opgravingen waren, met als hoogtepunt het Akropolis. Maar voor we daarheen gingen stopten we eerst bij het Asclepeion. Dit was 2000 jaar geleden een ziekhuis, badhuis en amphi-theater. Nu is er slechts een waterbron en een verzameling stenen en kolommen over die aangeven waar de muren gestaan hebben. Deze waterbron is tevens de reden dat het Asclepeion daar gebouwd is. Het water zou helende krachten hebben. Nu voorziet de bron een familie schildpadden van water die in een plas in de ruïne leeft. Het enige vrijwel onaangetaste was het amphi-theater. Deze gaf een mooi beeld van hoe de Romeinen hier gezeten moeten hebben, al die jaren geleden. Een belangrijk detail van deze ruïne was de gebeeldhouwde slang die om een verticale staaf cirkelt. Dit symbool, dat nog steeds in de zorg gebruikt wordt, is dus al minstens 2000 jaar oud. Maar deze konden we niet vinden. Na een blikje Cappy (Turks vruchtensap) zijn we naar de Egyptische tempel gereden, in het centrum van Pergamon. Dit was ooit een gigantische tempel die door de Romeinen gebouwd is, maar in het teken van Egyptische goden stond. Maar veel later is er midden in deze tempel een grote kerk gebouwd. Nu zie je alleen nog de dikke muren van die kerk en een klein deel van de veel oudere Egyptische tempel. Het enige gerestaureerde is een meters hoog marmeren beeld van een persoon met leeuwenkop: een van de Egyptische goden die daar aanbeden werd. En bij de ingang vonden we wat we in het Asclepeion gemist hadden, namelijk een kleine kollom met het symbool van de slang. Vervolgens zijn we naar het Akropolis gereden, dat op een van de vele bergtoppen van het gebied lag. Hier zou nog heel veel bewaard moeten zijn gebleven, maar dat was niet zo als we gehoopt hadden. Van de Romeinse tempel stonden nog 5 zuilen. Maar de verdedigingsmuur en het amphi-theater waren wel goed bewaard gebleven. Hier hebben we een ronde gelopen en het steilste amphi-theater van de wereld beklommen. Vervolgens hadden we wel een ijsje verdient, vonden we zelf, die daar natuurlijk wel te krijgen waren. En daarna weer terug naar de auto, op naar de volgende stad. Dit was Manisa, waar we rond 19.00u aankwamen.

Foto's: laten nog even op zich wachten