Iets met Gaudi / Barcelona

'Noem eens een leuke blogtitel'. Tessa: 'Ik zou iets met Gaudi doen'. 'Oké!'. 8 oktober zijn we na een nachtbus waarin we redelijk wat geslapen hebben om 10.15u in Barcelona aangekomen. Één uur en een een kwartier later dan gepland, maar we hoefden (deze keer) toch geen overstap te halen dus wij vonden het prima. En wij maar zeuren dat bussen niet op tijd zijn in Azië. Een paar maanden terug keken we nog uit naar de goed georganiseerde, op tijd rijdende bussen van Europa, maar daarin verschillen Europa en Azië eigenlijk niet. Vanaf het busstation zijn we naar het hostel gegaan met de metro. Dit ging prima, ware het niet dat er een grote rood-gele menigte van lachende, schreeuwende en zingende mensen uit het metro station naar buiten kwam. We hadden wel meegekregen dat er iets gaande was in Spanje over de eventuele onafhankelijkheid van Catalonië, dus daar zal dit ook wel mee te maken hebben. Eenmaal op het perron kwam er uit de overvolle metro weer een groep rood-gele herrie. Er was echt iets gaande schijnbaar. Achteraf bleek de metrohalte bij het busstation, waar wij instapten, ook de halte bij de Arc de Triomf te zijn, waar een demonstratie gepland was. Wat betekende dat de metro's die weg gingen van de Arc de Triomf een stuk rustiger waren. Dus 20 minuten later stonden we bij ons hostel. Eng woord, 'hostel'. Daar kunnen bedwantsen zitten. Het aanbod van Airbnb's in Barcelona was niet op budgetreizigers gericht, dus we hadden weer voor een hostel gekozen. 8 keer bedwantsen is genoeg, we zouden toch geen 9e keer pech hebben met die ellende? Hopelijk niet. Het hostel was een perfect schone, nette plek met aardige mensen. We sliepen met 12 man op een kamer, maar ieder bed was een soort bedstee met gordijn, dus je kon je terugtrekken in je eigen hokje. Ideaal systeem en alles was schoon, hier zouden wel geen bedwantsen zitten. Al dachten we in Boedapest hetzelfde bij het perfect schone nette hostel dat we daar hadden en waar juist een grote bedwants-invasie was. We weten na een nacht slapen pas of er wantsen zitten of niet. 's Avonds hebben we pannenkoeken gebakken. Of dat geprobeerd, maar hebben we uiteindelijk pannenkoeken-roer-smuk gegeten omdat de pan een aanbaklaag had in plaats van een anti-aanbaklaag. Maar rond of smuk, pannenkoeken zijn pannenkoeken. OMNOMNOM!

De volgende morgen werd Tessa wakker met 3 bulten op haar voet. 3 bulten een stuk uit elkaar die niet heel erg jeukten. Dus daarmee gingen we er vanuit dat het geen bedwantsen waren. Na het ontbijt gingen we de bekendste werken van Gaudi af. Gaudi is een Spaanse architect die veel organische en natuurlijke vormen gebruikte in zijn ontwerpen. Wat in combinatie met de vaak opvallende kleuren heel bijzondere gebouwen opleverde. Onze eerste stop in onze Gaudi-tour was zijn bekendste werk: de Sagrada Familia. Dit is een kerk met 18 torens in het centrum van de stad. Al staan nog niet alle torens, want het gebouw is al meer dan 100 jaar in aanbouw. Maar ze komen er wel, het doel is om de kerk in 2026 af te hebben, precies 100 jaar na de dood van Gaudi. Maar ondanks dat de Sagrada Familia nog in aanbouw is trekt het nog veel toeristen. Sterker nog, de tickets voor die dag en de dag daarna waren al uitverkocht. Dus met de folder met informatie over hoe je online tickets kan boeken zijn we doorgelopen naar het volgende Gaudi gebouw: Casa Milo. Dit is in principe een van de vele gevels in het straatbeeld van Barcelona (rijtjeswoning), maar steekt heel erg af tegenover de andere gevels in de straat. In tegenstelling tot de rechte ramen en strakke gevels in de rest van de straat bestaat Casa Milo uit een golvende gevel met deuren en ramen in verschillende vormen. Het is moeilijk te omschrijven als je het niet gezien hebt, dus bekijk de foto's voor een beter idee. Maar ook voor Casa Milo stond een lange rij mensen en kon je beter online tickets kopen. Dus besloten we het voor nu te houden bij de buitenkant van het gebouw bekijken en zijn we maar naar ons derde gebouw gelopen: Casa Batlló. Dit was ook een typisch Gaudi-gebouw met een speelse organische gevel. Ook hier geldt dat uitleggen hoe het eruit ziet onder foto's lastig is, dus zie foto's. Maar ook hier gold hetzelfde: of sluit achteraan, of koop tickets online. Dus uiteindelijk hebben we een halve dag door Barcelona gelopen zonder ergens binnen geweest te zijn (de McDonalds niet mee tellend). Maar het was toch de moeite waard, want van buiten waren de gebouwen van Gaudi al heel mooi om te zien. Na een stop bij de supermarkt zijn we terug naar het hostel gelopen, waar we zelf gekookt hebben. Daarna hebben we online tickets gekocht voor de Sagrada Familia en het Gaudi Museum. De Sagrada Familia konden we pas 2 dagen later in, maar naar het Gaudi Museum konden we de volgende dag al heen. Na de tickets gekocht te hebben zijn we ieder met Netflix in onze bedstee gedoken. Heerlijk niks doen.

Dus de volgende dag liepen we na het ontbijt richting het Gaudi Museum. Deze was in het voormalige huis van Gaudi in Park Guelle. De locatie van Park Guelle was bedoeld om 60 woningen te bouwen in een groene omgeving. Maar buiten de voorbeeldwoning, waar Gaudi in woonde, is er niks gebouwd. Dus nu is het een park met één woning, waarin het Gaudi Museum zit. Het park is ook door Gaudi ontworpen, wat te zien is aan de natuurlijke vormen en de felle kleuren. We hebben een tijdje door het groene park gelopen. Op verschillende plekken werd en souveniers verkocht. Tot de politie langs reed, dan wisten ze niet hoe snel ze met hun spullen weg moesten rennen. Ons ticket was tussen 14.00u en 14.20u geldig, dus net na 14.00u gingen we het Gaudi Museum binnen. Hier stonden verschillende meubels en deurknoppen tentoongesteld die Gaudi ontworpen had. Ook werd zijn leven besproken in verschillende teksten op de muren. Al met al was het wel interessant, maar niet echt bijzonder. Tot we een maquette zagen staan van de Sagrada Familia. Een maquette van hoe die moest worden. We dachten dat de 4 torens, die nu het karakteristieke beeld van de kerk zijn, de hoogste torens waren. Maar er worden nog 2 hogere torens bij gebouwd. En nog eens 4 torens van dezelfde hoogte als die er al staan. Nu staan er 8 torens, maar dat moeten er 18 worden. De maquette maakte duidelijk hoe uitbundig de Sagrada Familia moest worden. Toen we het museum (lees: de maquette) gezien hadden zijn we naar de hoofdingang van Park Guelle gelopen. Deze door Gaudi ontworpen entree zou ook heel uitbundig en typisch Gaudi moeten zijn. Maar daar bleek dat er ook hiervoor een online ticket nodig was en dat die voor de komende uren al uitverkocht waren. Je moet een bezoek aan Barcelona schijnbaar tot in detail plannen voor je aankomt om alles te kunnen zien. Dus we hebben van achter de poort gekeken naar de kleurrijke entree, maar konden hem niet van dichtbij bekijken. Tot zo ver Park Guelle. Op de weg terug naar ons hostel hebben we onze energie, die redelijk op was door het sjouwen door het heuvelachtige park, weer aangevuld met een bord pasta en churros. Eenmaal terug in het hostel besloten we niks meer te gaan doen. We wouden onze series kijken en een beetje lamballen, maar daar was Daniël het niet mee eens. Daniël was een Nederlander die bij ons op de kamer sliep. Hij bleek een praatgrage ADHD'er te zijn, dus de rest van onze middag zat vol. Niet helemaal hoe we het ons voorgesteld hadden, maar wel gezellig. Tessa had 's avonds gekookt en we hebben met z'n drieën gegeten. Het duurde na het eten nog een uur voor we Daniël duidelijk hadden kunnen maken dat we aan rust toe waren en we in onze bedstee serie lagen te kijken. Dat is ook iets waar we deze reis achter gekomen zijn: we zijn niet goed in aangeven wat we willen bij mensen die we niet kennen. We noemen het maar 'te sociaal', want dat klinkt positiever dan 'niks durven zeggen'. Uiteraard sliepen we 's avonds weer te laat, want na iedere aflevering van een serie komt er nog een. En nog een.

En toen was het alweer 11 oktober, onze laatste volle dag in Barcelona. En waarschijnlijk ook de laatste dag dat we ook echt iets bezochten. Want na Barcelona begon het echte einde van de reis in de zin dat we op Mallorca niks gingen doen, alleen relaxen met Cathy. En daarna met Andrea en Thijs in Parijs is de planning ook om op Disneyland na niks te doen. 2 weken rust om niet helemaal gesloopt thuis te komen. Op onze laatste dag in Barcelona hadden we maar één punt op agenda: de Sagrada Familia. Met ons online-gekochte ticket konden we tussen 12.30u en 13.00u binnen, dus 12.00u waren we daar. De kerk is, ondanks de bouwkranen en half-afgebouwde delen heel indrukwekkend. Alles aan het gebouw is anders dan 'hoe het hoort'. Het is in grote lijnen een gotische kerk, maar dan op z'n Gaudisch. Dus in plaats rechte torens lopen ze taps toe, in plaats van waterspuwers hangen er hagedissen en slakken aan de gevel, in plaats van een kruis staan er felgekleurde druiven en tarwe op het dak (symbool voor wijn en brood), om er maar een paar te noemen. Om 12.30u mochten we binnen via de Nativity Gate. Dit is een van de zij-ingangen en deze staat helemaal in teken van Jezus, Maria en Jozef. Er zijn 3 deuren, 1 voor ieder. Boven de deuren zie je Jezus als baby in de kribbe, de 3 wijzen en de ster die ze gevolgd hadden, de herders, de os en de ezel en engelen, allemaal omringd door natuur. Boven de poort staat een grote levensboom met witte duiven. De duiven staan voor de mensen die hun paradijs bereikt hebben. 'Hun' paradijs, daarmee bedoelde Gaudi dat deze duiven stonden voor mensen van welke religie dan ook die in het paradijs waren, of dat nou Christenen in de hemel waren, Moslims bij Allah of verlichtte Boeddhisten. Een heel mooie manier om op een kerk gelijkheid te symboliseren tussen alle geloven vonden wij. De audio-tour vertelde ons dat Sagrada Familia 'heilige familie' betekend. En dat deze symboliek in de hele kerk terugkwam. Zo stond de nu nog niet gebouwde hoogste toren voor Jezus en de iets lagere (ook nog niet gebouwde) toren voor Maria. Daar omheen komen 4 torens die voor de evangeliën staan. De resterende 12 torens staan voor de 12 apostelen. Maar buiten de heilige familie is de natuur ook een belangrijk thema. Zo zijn de metalen deuren bij de zij-ingang waar wij binnen gingen gemaakt van metalen bladeren met daarin spinnen, hagedissen, vogels en andere dieren. Ook mocht de hoogste toren, die voor Jezus staat, niet hoger worden dan de bergen rond Barcelona, want Gaudi zag de natuur en daarmee dus de bergen als God's werk. En het werk van de mens mag nooit hoger staan dan het werk van God. In de kerk werd onze blik meteen naar boven geleid, want de normaalgesproken rechte kolommen in gotische kerken waren hier niet recht. Ze waren net iets scheef, niet rond, bijna willekeurig. Alsof ze gegroeit waren. Ze vertakten ook tot kleinere kolommen op een bepaalde hoogte. Dit was Gaudi's manier van de natuur symboliseren, door de illusie van een bos te wekken. En dat lukte hem heel aardig. Zelfs het glas-in-lood was gekleurd in de kleuren van zonsopkomst in het oosten, weer refererent naar de natuur. Een bijzonder effect in het al bijzondere interieur van de kerk. Maar ook de heilige familie ontbrak binnen niet: boven het altaar bevond zich het kruis met Jezus. Boven de deur waar we net door binnen gekomen waren stond een beeld van Maria en boven de deur er tegenover stond een beeld van Jozef. Ver boven het altaar, tussen de toppen van de boom-kolommen was God symbolisch afgebeeld in een gouden driehoek. Het duurde even om het hele gebouw in ons op te nemen. De hoofdingang bestond uit een grote deur met daarop de zin: 'geef ons heden ons dagelijks brood' in 50 verschillende talen, onder andere in het Nederlands. Een van de vele werken die door kunstenaars van over de hele wereld gemaakt zijn voor de Sagrada Familia. Nadat we alles gezien hadden, voor zover dat mogelijk is, zijn we via de Passion Gate weer naar buiten gegaan. Deze beschrijft de lijdensweg van Jezus in beelden, die je als een stripverhaal kan volgen. Het laatste beeld is die van Jezus, hoog tussen de torens boven de deur, waarmee de heropstanding gesymboliseerd is. Overal is over nagedacht, alles heeft een symbolische betekenis. Echt een bijzonder gebouw en we hopen hier zeker terug komen wanneer hij klaar is, in 2026. De kerk achter ons latend zijn we terug naar het hostel gelopen, waar we weer zelf gekookt hebben. Dit keer wel met z'n tweeën. Na het eten hebben we onze backpacks ingepakt en zijn we weer in onze series gedoken. Dat begint ook echt een nieuwe hobby te worden.

Om 08.00u ging de wekker weer en stonden we op voor het ontbijt. Daarna zijn we met onze backpacks naar de metro gelopen, die ons naar de haven bracht. Om 13.00u vertrok onze boot naar Mallorca, maar we moesten om 11.00u al inchecken. Gelukkig gingen de 2 uur wachten voor we aan boord mochten snel voorbij. De boot, die genoeg stoelen had om half Barcelona over te schepen, was vrijwel leeg. Niet hun meest winstgevende overtocht. De overtocht duurde 7,5 uur, dus tijd om wat te lezen, filmpje te kijken en te slapen. Om 20.30u, precies volgens schema, kwamen we op Mallorca aan. Op naar de rust! Onee, we zagen Cathy hier. Op naar de chaos!

NotAllWhoWanderAreLost9.waarbenjij.nu