I love you so much, it's true! / Datong

4 augustus zijn we van Dengfeng met de taxi naar Luoyang gegaan, daar hebben we de trein naar Handan gepakt. Handan is een grotere plaats in de buurt van Luoyang waar we alleen maar heen gingen omdat er van daaruit een nachttrein naar Datong gaat. In Handan bleken de roltrappen en de liften op het treinstation niet te werken. Toen we buiten kwamen was duidelijk waarom; het had er zo hard geregend dat de straten en een deel van het treinstation onder water stonden. We moesten van Handandong Train Station naar Handan Train Station. Dit was ongeveer 10 km en zou niet langer dan een kwartiertje moeten duren. Maar door de regenval waren sommige straten niet meer begaanbaar. De taxi chauffeurs (die duidelijk gebruik maakten van de situatie) vertelden ons via een Chinees meisje, dat alles voor ons vertaalde, dat ze om moesten rijden en wel 1,5 uur onderweg zouden zijn. De normale prijs voor een taxi die we gevonden hadden bleek met een factor 7 verhoogd te zijn vanwege de regen. Omdat we toch naar het andere treinstation moesten konden we niet anders dan toch maar die taxi te nemen. Dat er wateroverlast was bleek niet overdreven. We hebben om moeten rijden en stukken over het trottoir moeten rijden om bij het treinstation te komen. Al duurde het 40 minuten in plaats van 1,5 uur. Op het treinstation moesten we nog 2 uur wachten op onze trein naar Datong. Hier kwamen we in gesprek met een Chinese man die Engels les gaf. Hij was heel geïnteresseerd in waar we vandaan kwamen, waar pap werkte en waar we op vakantie waren. Hele aardige man. Om 18:45u ging onze nachttrein van Handan naar Datong. We hadden een eigen compartiment met 4 bedden. Na noodles te hebben gegeten in de trein (hoe kan het ook anders) hebben we zitten kaarten. De volgende morgen kwamen we om 06:45u aan in Datong. Het was niet de meest comfortabele nacht die we tot nu toe gehad hadden, maar het is een prima manier van reizen. We konden gelukkig al om 07:00u inchecken in het hotel, waar we onze spullen konden droppen en even konden douchen. Daarna zijn we naar de Yungang Grottoes geweest, een uur buiten de stad. Hier hadden we een gids die ons over de 53 grotten vertelde. Net als bij de Longmen Grottoes in Luoyang zijn de grotten gevuld met Boeddhabeelden. Het grootste verschil in Bhoeddhabeelden tussen de twee grottoes zat in de vorm. In de Longmen Grottoes waren de Bhoeddhabeelden wat chubby (met onderkin), wat in de periode waarin ze gemaakt werden als mooi gezien werd, terwijl de Bhoeddhabeelden in Yungang gemaakt waren door nomaden en daardoor een gespierder uiterlijk hadden. In Yungang waren de grootste weer om bescherming voor de keizerlijke familie te garanderen. Na Luoyang is de hoofdstad van China verplaatst naar Datong, vandaar dat hier soortgelijke grotten zijn als in Luoyang. Ook is ons het verhaal van Boeddha uitgelegd aan de hand van de in de rotswand uitgehouwen reliëfs. In vergelijking met de grotten in Luoyang, zijn de grotten in Datong dieper en daardoor beter bewaard gebleven. Twee grotten waren volledig beschilderd, dit waren daardoor ook de mooiste van de 53 grotten. Het grootste Boeddha beeld was 17 meter hoog.
Na de Grottoes zijn we in 1,5 uur naar het hangende klooster gereden. Dit is een klein, 1500 jaar oud klooster dat op 50 meter boven de grond tegen een rotswand is gebouwd. Je mag maar met 80 man tegelijk naar binnen, omdat ze anders bang zijn dat het gewicht te veel is voor het oude gebouw. Hoewel de stijl typisch Chinees is, is dit klooster niet te vergelijken met welke andere tempel dan ook die we tot nu toe gezien hebben, simpelweg vanwege de locatie. Na flink wat trappen op te hebben geklommen en gewacht te hebben tot er minder dan 80 man binnen waren konden we naar binnen. Het klooster bestaat uit een aantal ruimtes die met bruggetjes en veranda's met elkaar verbonden zijn. De ballustrades reiken tot aan je knie, dus echt verantwoord zouden we het in Europa niet noemen, maar het is wel een prachtig gezicht vanuit het klooster naar de bergen en de rivier beneden. Ook bijzonder is de 3 Religions Temple in het klooster, dat een kamer is met daarin een Boeddhabeeld, Taoistisch beeld en een beeld van Confusius.
Na het klooster zijn we in een uur weer terug naar Datong gereden. 's Avonds zijn we in een restaurant gaan eten dat we het '5 sterren restaurant' noemen. Het is een soort restaurant dat je in vrijwel iedere stad in China tegen komt. Het zijn meestal vrij kleine restaurantjes waar het de bedoeling is dat je een aantal gerechten bestelt en die midden op tafel zet en er samen van eet. Dus niet één bestelling per persoon zoals dat in Nederland gebruikelijk is. Je kan het misschien het beste vergelijken met een soort tapas. De reden dat we deze restaurantjes '5 sterren restaurant' noemen is omdat je vaak plastic borden krijgt, je lege flesjes en sigaretten op de grond kan gooien en het bijna heel goedkoop is. Erg sarcastisch bedoeld dus. Deze week hebben we zeker 4 keer bij zo'n restaurantje gegeten en het is nog altijd lekker eten geweest, al moet je soms wat opletten met dat het heel pittig kan zijn.
Nog voor we het eten op tafel hadden staan begon het te stortregenen. Binnen een paar minuten stonden de straten blank. Al met al heeft het misschien een half uur geregend, maar het was voldoende om een leuke foto te kunnen maken van Nellie en Tessa tot aan hun enkels in het water :).
De volgende dag (6 augustus) hebben we uitgeslapen en zijn we naar Datong Old Town gegaan. Hier waren we eigenlijk op zoek naar een plaats om te ontbijten, maar die konden we geen vinden. Tot er een Chinese vrouw (Apple heette ze, bleek later) naar ons toe kwam die Engels sprak. Niemand weet waar ze vandaan komen, maar altijd als je in China iemand nodig hebt komt er wel iemand aan die net genoeg Engels kan om je te helpen. Ze vroeg of ze ons kon helpen en wees ons naar een 4 sterren restaurant en hotel (dit was wel echt 4 sterren!) waar ze de eigenaar kende. Daar konden we wat drinken. Dat het hele restaurant afgehuurd was voor een verjaardagsfeest maakte niet uit, er werd wel een tafeltje bijgezet. Ook regelde ze 10% korting op alles wat we bestelden. Ze was heel aardig. Daarna werd ze zo aardig dat we alle vier niet meer wisten wat we met haar aan moesten. Ze bleef foto's maken van ons, of liever nog van ons met een arm om haar heen. Ze vond ons zo cool, ze vond Tessa zo beautiful en mij handsome. 'I admire you, it's true!'. 'you're so lucky!'. 'I'm so happy now!' 'You're so cool!'. 'Can I take another picture?'. 'You're so handsome, it's true!'. 'I love you so much, it's true!'. Op gegeven moment hebben we d'r gevraagd waar de Huayan Temple was, die we wouden bezoeken. Gedeeltelijk omdat we er heen wouden en gedeeltelijk omdat we hoopten dat als je entree moest betalen, we haar daar op een vriendelijke manier gedag konden zeggen zonder haar te beledigen, want we waren bang dat we haar de hele dag als persoonlijke gids hadden. Gelukkig werd er entree gevraagd en nam ze bij de ingang van de tempel afscheid. Wim had al contactgegevens met haar uitgewisseld, want ze wou de foto's die wij gemaakt hadden van haar met een van ons ook allemaal hebben. Deze hebben we haar doorgestuurd. De Huayan Temple was heel mooi. Het is de grootste houten Boeddhistische tempel van China. Het hele tempel complex is heel mooi bijgehouden, alles is netjes schoon. Je zou bijna denken dat je niet meer in China bent. Daarna zijn we op een terrasje wat gaan drinken en zijn we terug naar het hotel gegaan. 's Avonds kregen we een berichtje van de Apple of ze dumplings voor ons mocht maken en of ze ons naar het vliegveld kon brengen als we weggingen uit Datong. Ook konden we bij haar slapen als we dat wouden. De volgende dag ging onze vlucht al om 08:30u, dus we hebben geen gebruik gemaakt van haar aanbod. Toen we om 07:30u op de luchthaven waren bleek dat onze vlucht naar Beijing vertraagd was en pas om 12:00u ging. Dit hield in dat we onze trein van Beijing naar Changchun niet zouden halen. We hebben vanuit het vliegveld meteen treintickets geregeld op een later tijdstip vanuit Beijing naar Changchun. Helaas was de enige trein die nog beschikbaar was die van 02:20u 's nachts die om 08:00u de volgende dag aan kwam. Dit was de enige optie, dus die hebben we gekozen. Dit hield in dat we eerst 5 uur op de luchthaven in Datong gewacht hebben, toen een uur vliegen naar Beijing, daar 1,5 uur met de bus naar het treinstation en vervolgens 8 uur gewacht hebben in Beijing South Train Station op onze trein naar Changchun. We hadden ons gesettled in een Starbucks, daar zitten kaarten, wat lezen, beetje proberen te slapen en zo de tijd door komen. Om 22:00u sloot de Starbucks, dus zijn we op een bankje ergens gaan zitten. Of Wim, Nellie en ik zitten, Tessa lag over twee banken heen te slapen. Lucky bastard! Om 02:20u ging onze trein en waren we helemaal gelukkig toen we er achter kwamen dat de trein vrijwel leeg was. Dus we kozen ieder 3 lege stoelen op rij en gingen liggen slapen. Helaas kwam er één halte later een klein leger Chinezen binnen, waardoor we weer terug moesten naar één stoel per persoon. Na een enigszins onderbroken nacht, om het maar subtiel uit te drukken, kwamen we om 08:00u in Changchun aan. Good times :)!

Foto's: NotAllWhoWanderAreLost2.waarbenjij.nu