Merry Christmas! / Ho Chi Minh Stad

Fijne kerstdagen allemaal!

Wij hebben ons kersteten gisteravond al gehad (24 dec). We zijn uitgebreid gaan eten bij een Italiaans restaurant. Heerlijk gegeten, en veel te veel natuurlijk. Al misten we de hemelse modder. Heeft iedereen leuke kerstplannen?

Nu dan even chronologisch: we zijn 24 december met de bus in Ho Chi Minh Stad aangekomen. Daar, nog steeds vrij moe van de nachtbus, met een taxi naar ons hostel gegaan. Deze lag net buiten de stad, tegen de rivier aan, of zo stond op het kaartje, maar eenmaal daar was er geen teken van een hostel. Na 20 minuten rondlopen kwamen we bij een appartement dat ons hostel moest zijn. Of anders gezegd, het adres was hetzelfde, de foto's op Booking.com waren hetzelfde en ons stipje op de kaart kwam overeen met de plaats van het appartement, maar het was vol op in verbouwing. Dus wij (07.00u ondertussen) een café'tje ingedoken voor ontbijt en wifi. Daar lazen we dat we de dag van tevoren om 22.30u een mail hadden gehad van de hostel eigenaar, waarin stond dat de locatie tijdelijk anders was. Dus weer in de taxi, op naar locatie 2. Deze was in centrum Ho Chi Minh Stad, wat wel een duidelijk voordeel was. Daar het hostel gevonden en, na de eigenaar gemaild te hebben omdat alles op slot zat, ingecheckt. Het tijdelijke nieuwe adres bleek één kamer te zijn waar wij en de eigenaar sliepen. Na een half uur gesprek met de eigenaar over hoe onveilig Ho Chi Minh Stad wel niet is en hoe hij links en rechts afgezet was door Vietnamezen (volgens mij moest hij z'n verhaal kwijt), en na een uurtje geslapen te hebben, zijn we naar het park gelopen van deze gevaarlijke stad. Het is natuurlijk afhankelijk van wat je meegemaakt hebt hoe je een stad ziet, maar wij vonden Ho Chi Minh Stad niet onaardig. De mensen zijn aardig, het eten is lekker en redelijk wat kerstversiering (wat altijd bijdraagt aan de sfeer). Eenmaal in het park hebben we ons een bankje opgezocht en, zonder al te veel autogeluiden, lekker liggen lezen en slapen. We hebben al eerder op deze reis mensen met een boekje in een park zien zitten en steeds hebben we gezegd dat we dat ook eens zouden moeten doen. En het is inderdaad heel ontspannend om een paar uur in het park te lezen (en slapen). 's Avonds zijn we dus uit eten gegaan bij de Italiaan, maar niet voor we kerstmutsen gekocht hadden, die we ook de hele tijd opgehad hebben, tot verbazing van de ober en de mensen op straat. Wist je trouwens dat pizza zo veel lekkerder is als je het al 6 maanden niet gehad hebt? En wist je dat als je Tessa gesmolten kaas voorzet nadat ze 5 maanden geen fatsoenlijke kaas gehad heeft, ze het bijna met bord en al op eet?

Eerste kerstdag hebben we uitgeslapen en kregen we om 10.00u ontbijt op bed van de eigenaar van het hostel. Klinkt heel luxe, maar het was eerder uit ruimtegebrek, want een keuken hebben we geen gezien, laat staan een gezamelijke ruimte. Maar dat maakte het goed gevulde broodje gezond niet minder lekker. Daarna uitgecheckt (lees: gezegd dat we gingen, want we hadden geen sleutel of borg, dus echt uitchecken was het niet) en naar het hostel gelopen 2 kilometer verderop, waar Kim (een van de Duitsers waar we mee samen reizen) ook heen zou komen vandaag. Verder hebben we wat rondgehangen in het hostel, wat ideeën opgedaan voor de rest van de reis (die nog lang niet vast staat) en de beste kom noodles gegeten die we tot nu toe gehad hebben. En zoals altijd krijg je die bij het vriendelijke vrouwtje in het kleine lokale restaurantje in het niet-toeristische straatje dat aangeraden wordt door de receptionist van het hostel. Rond 19.00u was Kim er ook. Hij zei dat Robin (de andere Duitser waar we mee samenreizen) en Reno (de Nederlander die we al een aantal keer getroffen hebben) in een ander hostel zaten. Daar zijn we 's avonds heen gegaan. Heel gezellig!

2e kerstdag zijn we (Kim en wij) vroeg opgestaan om de tour naar de Cu Chi Tunnels te doen. Dit was een halve dag de tunnels net buiten Ho Chi Minh Stad bezoeken die gebruikt zijn om te schuilen voor bombardementen tijdens de Vietnam oorlog. Na 1,5 uur in de bus kwamen we bij het stuk bos waar eerst het dorpje Cu Chi lag. Nu staan er alleen nog maar een paar bamboe huizen voor de toeristen, verder is alles weg. Maar ondergronds gaat het dorp verder. Ondergronds was ruimte voor 16.000 mensen. Het ondergrondse 'dorp', bestaande uit 250 kilometer tunnel, bevatte alles wat nodig was om te overleven, met uitzondering van de toiletten (daarvoor moesten ze naar de rivier). Maar de gangen van deze tunnels waren vaak maar 50 bij 50 centimeter, dus je moest je op je buik met handen en voeten vooruit bewegen. Je kon een stuk van 60 meter de tunnels in. Dit stuk was hoger dan de orginele tunnels, maar met 50 centimeter breed en 80 centimeter hoog nog heel krap. Bij het zien van de ingang was het voor mij duidelijk dat ik er niet in ging. Tessa ging, uiteraard, zonder twijfel de tunnel in, gevolgd door Kim en de rest van de groep. Aan de andere kant van de tunnel kwam iedereen er vrij bezweet weer uit. Het bleek in de tunnels, nog los van het gehurkt lopen waar je het al warm van krijgt, ook nog eens warmer te zijn dan de 28 graden die het buiten was.Verder kregen we uitleg over waarom er in juist in Cu Chi zoveel gebombardeerd is, wat de reden was voor de aanleg van de tunnels. De Saigon Rivier, die door het dorp loopt, stroomt verder naar Ho Chi Minh Stad. Hierdoor was Cu Chi strategisch heel belangrijk, want onderwater konden spullen Ho Chi Minh Stad ingesmokkeld worden. Verder lieten ze ook de valkuilen zien die de lokale bevolking gemaakt hadden. Er waren verschillende varianten, maar het resultaat was eigenlijk altijd hetzelfde. Namelijk in een kuil terecht komen met metalen pinnen in je lichaam. Al met al heel interessant om te zien hoe de lokale bevolking zich verdedigde met bijna geen middelen buiten het gereedschap dat ze hadden om het land te bewerken. Buiten het historische verhaal en de tunnels was er ook de mogelijkheid om met een geweer te schieten. Dit hebben we niet gedaan, maar het geluid van een machine geweer of een AK47 was harder en meer beangstigend dan de rest van de dag. Daarna zijn we weer met de bus terug naar Ho Chi Minh Stad gegaan, waar we allebei weinig van meegekregen hebben (slapen is zo'n goede tijdsbesteding). De rest van de dag was spullen pakken, bus regelen voor als we terug in Vietnam zijn op 2 januari en vluchten controleren.

Even onze planning in een notendop: we zijn nu in Ho Chi Minh Stad (Vietnam), 27 december is ons Vietnamese visum niet meer geldig, dus vliegen we naar Kuala Lumpur (Maleisië), daar vieren we oud-op-nieuw met Robin en Kim (de Duitsers waar we mee samen reizen) en 2 januari vliegen we samen met Kim terug naar Ho Chi Minh Stad (Vietnam), waarmee we een 2e 30-dagen-visum krijgen voor Vietnam. Dan pakken we de bus naar Da Nang (midden-Vietnam) vanwaar we met de motor in alle rust zuid-Vietnam kunnen verkennen.

Dus we laten de backpacks in Ho Chi Minh Stad en vliegen met alleen een klein rugzakje kleren naar Kuala Lumpur. Die reizerij en spullen in- en ompakken was het merendeel van onze avond op 2e kerstdag.

De 27e zijn we om 06.40u opgehaald en zijn we in een kleine 2 uur (waarvan 1,5 uur slapend) naar Kuala Lumpur gevlogen. Tot zo ver de eerste ronde Vietnam, tot volgend jaar, Ho Chi Minh!

Foto's: NotAllWhoWanderAreLost4.waarbenjij.nu