You can sleep on the sofa / Chengdu

Gisteren (4 okt) zijn we om 12:00u in Chengdu aangekomen. Daar met de metro naar het hostel gegaan, wat op de 5e etage van een flat bleek te zijn na 2 keer vragen. Daar ingecheckt, of dat geprobeerd, maar vanwege de nationale feestweek waren onze bedden niet beschikbaar. Wij hoopten meteen op een tent, maar de oplossing bleek iets anders. We konden in de gezamelijke ruimte op de bank slapen. Een blik werpend op de gezamelijke ruimte, waar iemand achter een computer zat, een andere tv aan het kijken was en het idee dat alle bedden vol zaten maakte dat we onze hoop op een goede nachtrust snel kwijt raakte. Maar je zit in China in de drukste periode van het jaar en je wil ergens slapen, dus daar mee ingestemd. Toen bleek dat de prijs voor deze oplossing hetzelfde was als voor de eigenlijke kamer hebben we nog onderhandeld, maar met iemand die amper Engels kan kom je niet ver. We hebben de rest van de dag niet veel gedaan buiten lezen en de planning voor Chengdu maken. Zo hebben we treintickets naar LeShan geboekt voor een dagtrip de volgende dag. Na wat gegeten te hebben in een 5*-restaurantje (de aardappelen op het plaatje bleken hompen vet met varkensdarm, verder wel lekker gegeten) kwamen we er in het hostel achter dat ze een spel aan het spelen waren in de gezamelijke ruimte, onder andere op 'onze' slaapplaatsen. Na overleg zouden ze om 22:00u de bedden voor ons klaarmaken, maar omdat het spel (veel!) langer door ging dan verwacht zaten we enigszins gefrustreerd op een bankje onze tijd uit te zitten tot we konden gaan slapen. En als je ze het minst nodig hebt komen ze altijd naar je toe: Chinezen. 'You can talk to us, we want to make new friends', aldus Nike en Cristy (hun Chinese namen weten we echt niet meer). Ze waren heel geïnteresseerd in wie we waren, wat we deden, in onze reis en nog een stortvloed andere vragen. Cristy sprak redelijk goed Engels, maar Nike (ondanks 10 jaar Engelse les) veel minder. Of hij durfde het minder, dat zou ook kunnen. Ondertussen zijn we ook met Laura (die we in Xi'an leerden kennen) aan het appen, dus het Chinese contact is er nu al meer dan in de vorige 2 maanden bij elkaar! Om 23:00u kregen we te horen dat de bank op een andere etage voor ons klaar was gemaakt. Dit hield in dat er een touw voor gespannen was met een doek er overheen om voor wat privacy te zorgen. Al met al nog niet zo'n slechte oplossing, want er is geen andere bank of tv in de ruimte waar we nu slapen, dus het is lang niet zo druk als in de ruimte waar we eerst zouden slapen. 3 nachten Chengdu moeten wel te doen zijn zo.

Vandaag (5 okt) zijn we met de gister geboekte treinen in een uur naar LeShan gegaan om The Grand Buddha te zien, een van de 5 top grottoes van China, die we allemaal zullen bezoeken. The Grand Buddha is een boeddhabeeld dat uit een berg is gehouwen van 71 meter hoog. Als je je nu een beeld aan het vormen bent van hoe hoog 71 meter is, dan helpt dit misschien: zijn hoofd is 14.7 meter hoog en 10 meter breed. Zijn vingers zijn 8.3 meter lang. Zijn schouders zijn 24 meter breed. Je kan naar boven tot vlak bij zijn hoofd komen en van daaruit een trap afdalen tot bij zijn voeten, maar omdat de wachttijd voor die trap 3 tot 4 uur (!) was, konden we dat niet doen want dan haalden we onze trein terug naar Chengdu niet. Maar om langs zijn oor te staan geeft al een heel goed beeld van de gigantische afmetingen van het beeld. Het beeld, dat aan een rivier ligt, is gebouwd om de onrustige rivier te kalmeren. Na ruim 90 jaar werk was de boeddha klaar en de rivier raar genoeg ook echt rustiger! Volgens sommigen door de rustgevende werking van het beeld, volgens anderen door de grote hoeveelheden steen die tijdens de bouw in de rivier gegooid zijn. Verder hebben we rondgelopen door de tuinen en tempels rond het beeld en daarna met de trein met een kleine 200 km/u terug naar Chengdu :)

6 oktober hebben we uitgeslapen tot 09:30u, chinees ontbijt gehad samen met de eigenares van het hostel (dumplings in een soepje van vlees, vis, groenten en pepers) en vervolgens zijn we te voet naar een tempelcomplex gegaan. Dat bleek een stuk verder te zijn dan verwacht, dus na 2 uur lopen toch maar de weg gevraagt. 2 Chinezen hielpen ons met waar we heen moesten en een derde die ook kwam kijken wat de lowai's ('buitenlander' in het Chinees) aan het doen waren, bood aan om met ons mee te lopen. Dat vonden we niet nodig, dus met moeite duidelijk gemaakt dat we zelf gingen lopen en na nog een half uur hadden we de tempel gevonden. Volgens Tessa zijn we via een achteringang binnen gekomen, want ondanks dat de tempels heel groot en uitgebreid waren, werd er geen entree gevraagd. Ik vond de tempel heel mooi, Tessa wat minder. Het is ook wel veel van hetzelfde op gegeven moment. Daarna hebben we weer 2 uur gelopen met de nodige 'ik herken dit.. of toch niet' en 'nihou, can you help us?', maar uiteindelijk toch ons hostel teruggevonden. Daar een half uurtje ontspannen (lees: Tess lezen en ik slapen) en toen naar de metrohalte terug, want daar hadden we met Laura afgesproken. Laura is de Chinese studente die we in Xi'an leerden kennen, ze studeert in Chengdu. We zijn bij een 5*-restaurantje gaan eten met haar. Het was heel gezellig en ze was heel geïnteresseerd in ons en in Nederland. Op onze beurt hebben we haar ook veel over China gevraagd. De hele 'you need money to buy, buy, buy!'-mentaliteit was bij haar niet zo duidelijk, al hebben we er niet specifiek naar gevraagd toen bleek dat ze nog geen panda's had gezien vanwege geld tekort, ondanks dat ze in Chengdu op kamers zit. Toen we het eten op hadden (wat heel lekker was, want met je eigen tolk is bestellen makkelijk) vroeg ze compleet schaamteloos of wij wouden betalen, want ze had geen geld. Daarna stelde ze voor om naar een gezellige winkel- en uitgaansstraat te gaan. Prima, zeg maar waarheen. Dus ze ging ons voor naar de metro (waar ze onze kaartjes betaalde) en 3 haltes verder stapten we tussen de neonverlichting en eetkraampjes de metro weer uit. Overal waren mensen eten en souveniers aan het verkopen, muziek aan het maken en in verschillende café'tjes waren dansshows. Daar hebben we nog 2 uur rondgelopen. We zagen op twee plaatsen dat je je oren kon laten schoonmaken. Dat hield in: zitten, hoofd een beetje scheef houden en een persoon met een lampje op zijn of haar voorhoofd in je oor laten wroeten met lang metalen gereedschap. 'Very comfortabel', aldus het bordje, al was dit aan het gezicht van de vrouw die het onderging niet af te lezen. Al met al was het rondlopen en kijken heel gezellig :)! Om 22:00u hebben we afscheid genomen van Laura en zijn we met de metro weer naar het hostel teruggegaan. Daar een 5 cm grote kakkerlak onder ons bed gevangen en uit het raam gegooid en gaan slapen.

Foto's: NotAllWhoWanderAreLost3.waarbenjij.nu