Nice! / Negombo

En zo reden we 18 augustus Ella Station weer uit, via hetzelfde mooie traject door de bergen als dat we 3 dagen eerder ook afgelegd hadden, terug richting Kandy. Al zouden we deze keer niet in Kandy uitstappen, maar blijven zitten tot Colombo. De trein was niet zo vol als vorige keer, al bestond de helft van de coupé uit Westerse toeristen. Maar ze kregen niet de spectaculaire treinreis waar ze op gehoopt hadden. Want het regende en het was mistig, dus je zag niks van het mooie landschap of van het uitzicht over de theeplantages. Je zag alleen een muur van grijs, door de ramen die nu dicht waren vanwege de regen. Wij hadden gelukkig het uitzicht al gezien opweg naar Ella, dus voor ons was het niet zo'n punt, maar de andere toeristen stonden met hun gigantische camera's klaar voor de openstaande deuren, klaar om geweldige vakantiefoto's te maken. Maar daar kwam niks van terecht. Na zo'n 6 uur kwamen we in Kandy aan, waar vrijwel alle toeristen uitstapten. Van daar af zou het nog zo'n 3 uur naar Colombo zijn die we in constante regen afgelegd hebben. Rond 16.00u kwamen we in Colombo Fort aan, het centraal station van de stad, en we waren blij te zien dat het weer droog was. Daar hoopten we een bus te pakken naar het vliegveld, vanwaar het maar een kort tuktukritje zou zijn naar ons guesthouse (onze vlucht Sri Lanka uit ging de volgende dag pas). Maar dat bleek minder makkelijk dan verwacht, want er waren 2 busstations, waarvan er maar van één bussen vertrokken naar het vliegveld. En dat busstation was nog een stukje lopen buiten het treinstation. Conclusie: stevig in onderhandeling gaan met een tuktuk'ert en direct naar het guesthouse gebracht worden. Dit bleek een goede beslissing toen we ons met de kleine 3-wieler tussen de chaos van spitsuur door manoeuvreerde en verschillende stilstaande bussen inhaalde. Een klein uur later, om 18.00u, kwamen we bij ons guesthouse aan. Colombo Airport ligt 45 kilometer buiten de hoofdstad in het veel kleinere Negombo. Hier sliepen we vannacht voor we morgen onze vlucht hadden. Eenmaal ingecheckt vroeg de aardige eigenaar of we daar wouden eten. Nog één laatste keer Sri Lankaanse curry dan maar. Het zou om 20.00u klaarstaan. Dat betekende dat we nog even een rondje konden lopen, kijken hoe we ons laatste geld op konden maken. Negombo is redelijk toeristisch, waarschijnlijk vanwege dat het vliegveld er ligt, wat betekent dat er genoeg souveniers te schoepen zijn. Dus we hebben een ronde gelopen en hebben het een en ander gekocht. Daarna waren we net op tijd voor het eten terug bij het guesthouse. We aten samen met 2 Duitsers en een Amerikaanse, die ook in ons guesthouse sliepen. Dat was heel gezellig, vooral gezien dit de eerste backpackers waren die we spraken sinds we in Sri Lanka aangekomen waren. De hele backpack-cultuur bestaat hier (nog) niet echt, in tegenstelling tot in de rest van Azië. Na het eten hebben we nog tot 22.00u zitten praten met z'n 5'en voor we naar bed gingen. Ons laatste nachtje op het eiland.

Om 08.00u zaten we de volgende dag aan het ontbijt. Kokosroti, ei in deeg, dubbelgevouwen-kokos-suiker-pannenkoekjes en thee. Daarna zijn we, dit keer echt met ons laatste cash geld, weer de souveniershops in gegaan. En dan kom je er pas achter wat de 'echte prijs' is, want de prijzen die op de souveniers staan zijn de toeristenprijzen. We wisten welke 2 souveniers we wouden, maar de prijs van die 2 samen was 4 keer zoveel als we nog hadden. Proberen waard. Dus hebben we al het geld dat we hadden bij de kassa in de souveniershop neergelegd en gevraagd wat een tuktuk naar het vliegveld kostte. Dat bedrag hebben we teruggepakt en gezegd dat dat alles is wat we konden geven. Take it or leave it. De verkopers keken ons even raar aan, vroegen om meer geld, maar hadden al snel door dat we echt niet meer cash hadden. En dan blijkt dat de 'normal price' iets meer dan een kwart is van de 'tourist price'. Tevreden met onze aankopen zijn we vervolgens soep gaan lunchen en daarna terug naar ons guesthouse. Daar hebben we onze backpacks opgehaald en zijn we per tuktuk naar het vliegveld gegaan. Daar hebben we bij het binnengaan van het vliegveld een heel apart gesprek gehad. Of eigenlijk had ik het gesprek, Tess was lijdend voorwerp. De man bij de paspoort check bij de ingang van het vliegveld vroeg waar we vandaan kwamen. 'Holland'. De man: 'Is that your wife?', 'Yes'. Hij keek Tess aan: 'Nice!'. 'Yes, I think so too'. En we mochten doorlopen. Tess stond zich met open mond te verbazen hoe ze zo buiten een gesprek gehouden kon worden dat over haar ging. Maar ze kon in ieder geval niet zeggen dat ze niet erkend was. Voor de rest ging alles zoals verwacht: inchecken, handbagage check, douane, gate zoeken en boarden. We vlogen om 15.40u eerst in 4 uur naar Dubai. Deze vlucht ging vrij snel voorbij, al stonden we raar te kijken bij de informatie die omgeroepen werd toen we net geland waren. 'We zijn zojuist geland op Dubai Airport, de lokale tijd is 19.05u en de buitentemperatuur is 45 graden'. Sorry, hoe warm?! Toen we de trap af liepen het vliegtuig uit kregen we daar antwoord op: heel warm! Snel de bus in die stond te wachten, de airco in, want dit is gekkenwerk. In Dubai hadden we ruim 2 uur overstaptijd, waar we gebruik van gemaakt hebben door wat te gaan eten. Vervolgens vlogen we door naar Istanbul. Dit was weer een vlucht van 4 uur, waarvan we allebei een kleine 3 uur geslapen hebben. En zo stonden we 20 augustus om 00.15u in Turkije. Iets wat voor ons veel dichter bij huis klinkt dan het eigenlijk is. In verhouding met China, Thailand, Australië klinkt Turkije alsof we al bijna thuis zijn. Wat in verhouding met hoelang we al aan het reizen zijn ook zo is. Maar we waren nog in Azië! Want we landden op Sabiha Airport, wat in het Aziatische deel van Turkije ligt. Dus we zijn over land Europa uit gegaan en kwamen ook weer over land Europa in.

Foto's: NotAllWhoWanderAreLost8.waarbenjij.nu