Bald Rock / Tenterfield

11 juli zijn we om 09.00u vertrokken vanuit the middle of nowhere Pittsworth naar Bald Rock. Bald Rock is een nationaal park met daarin een gigantische rotspartij die ver boven de bomen uitsteekt. Deze rotspartij is grotendeels niet begroeit, waardoor het gebied Bald Rock genoemd wordt. Bij deze rotspartij is een camping, midden in het bos, waar wij één nacht zouden slapen. Dit was dik 2 uur rijden, waardoor we er rond de middag aankwamen. Er was verder niemand, alleen een brievenbus en een bord met de kosten en een stapel enveloppen. Dus zo stonden we, tussen de kookaburra's en zonder andere mensen, midden in het nationaal park. Een betere campingplaats konden we ons niet voorstellen. Of misschien wel, want het was overdag 15 graden en 's nachts net boven het vriespunt, maar qua locatie was het ideaal. Die dag zijn we meteen naar Bold Rock zelf gelopen, wat een wandeling van zo'n 3 uur bleek te zijn. De heenweg was een mooie route waarbij begroeiing en kale rotsformaties elkaar afwisselden. Het pad maakte een slinger om Bald Rock heen, waardoor het niet stijl was en zeker de moeite waard. Eenmaal boven was er alleen maar kale rots, op een afgehard struikje hier en daar na, en het uitzicht. Want van de top van de rotsparij kon je het hele nationale park overzien. Zo ver als je kon kijken waren bossen en heuvels. Heel indrukwekkend. Daar hebben we even gezeten om van de stilte, het uitzicht en een paar verse manderijnen uit de tuin van Jacki en Les te genieten. Vervolgens zijn we via het stijle pad terug naar beneden gelopen. Dit was in een rechte lijn de zijkant van Bald Rock af, over de kale rots naar beneden. Eenmaal beneden ging het pad over in een bospad en waren we zo weer bij onze camper. Daar hebben we de lasagna opgewarmd die over was van het eten van gisteravond in Pittsworth. Of eigenlijk hebben we van de lasagna een soort gerampeneerde roer-lasagna gemaakt, wat de enige manier was om het op een camping-kookpitje warm te krijgen. En na het eten hebben we gedaan wat het begin van een gewoonte zou worden: thee zetten, onder de dubbele dekens kruipen in al onze kleren en daar koukleumen tot de camper, en daarmee wij, niet meer koud waren. Dit klinkt misschien niet als iets wat je voor je lol doet, maar het was ons dekenfort en als het eenmaal warm was konden we er heerlijk in slapen. Sterker nog, we hebben de meeste nachten die we in de camper sliepen de klok rond geslapen.

En na die 12 uur slaap hebben we weer al onze kleren aangetrokken en zijn aan de warme thee gegaan. Dit was de andere gewoonte geworden tegen de kou. En na het ontbijt en het ombouwen van het bed zijn we doorgereden naar het zuiden, richting Armidale.

Foto's: NotAllWhoWanderAreLost8.waarbenjij.nu

Dus 8. Acht. De foto's staan op een nieuw blog: blog 8. Of daar komen ze op te staan, als wifi dat weer toelaat. Sorry voor de vertraging!