Tattoeage tijd / Bangkok

29 april zijn we om 18.00u, na een hele dag in de auto gezeten te hebben, weer in Bangkok aangekomen. Daar verbleven Hans, Ria, Sander, Kathleen en wij in een hotel net buiten het vliegveld, vanwaar ze de volgende dag weer naar Nederland zouden vliegen. Na aankomst in het mooie hotel met hele goede bedden (belangrijk!), zijn Hans en Ria de huurauto in gaan leveren. Dat ging soepel en een half uur later waren ze terug om samen een laatste avondmaal te gaan eten. Al klinkt dat nu een stuk dramatischer dan het was: het was juist heel gezellig. En wat eet je dan? Pizza! In een winkelcentrum in de buurt van het hotel hebben we, na een laatste poging op souvenier-shoppen, een pizzaria gevonden. Daar hebben we uitgebreid gegeten, voor we teruggingen naar het hotel, naar briljante bedden.

Helaas konden we niet uitslapen, want de volgende dag om 06.45u zaten we alweer aan het ontbijt. Na het ontbijt, in een ijskoude ontbijtzaal - wat normaal is in Thailand, om alle gebouwen te koelen tot het punt dat je naar je dikke wintertrui verlangt, zijn we naar het vliegveld gegaan. Daar hebben we afscheid genomen van Hans, Ria, Sander en Kathleen. Het was een hele leuke tijd met z'n 6'en! Nadat ze naar de douane gingen, waar wij niet heen konden zonder boarding pass, zijn we met de sky train terug naar Bangkok gegaan. Net als 3 weken gekeden toen Cath en A3 vanuit Bangkok naar huis vlogen, en net als iedere keer dat bezoek weer wegging eigenlijk, voelden we ons heel ver verwijderd van thuis. En ondanks dat we in de regel gelukkig niet zo stil staan bij het feit dat thuis 10.000 kilometer van ons vandaan is (en we die afstand per bus en trein afgelegd hebben), is die realisatie er wel even nadat we afscheid nemen van mensen. Maar veel tijd was er niet om daar bij stil te blijven staan, want die middag zou Tessa haar 2e tattoeage krijgen! En wel een traditionele bamboetattoeage, waarbij ze met een bamboestaaf met een naald aan het uiteinde inkt in de huid zetten. Dit werd van vroeger uit al gedaan door monniken bij krijgers om ze te beschermen en moed te geven. Nadat we in Bangkok centrum ingecheckt waren in ons hostel begon de gezonde spanning (lees: stress) pas echt. Om 15.00u hadden we de afspraak, maar als je vanaf 10.00u in de gezamelijke ruimte van je hostel je af zit te vragen of de wreef een pijnlijkere plek is om te tattoeëren dan de bal van de enkel, duren die uren veel langer dan anders. Op een onderbreking van rijst eten bij het aardige vrouwtje op de hoek na hebben we zitten kaarten tot 14.45u, waarna we naar Bangkok Ink zijn gelopen. Daar werden we vriendelijk ontvangen, gezien het de 4e keer was dat we daar binnen liepen. Het ontwerp werd in delen op Tessa's voet gestenseld (volgens mij is dat geen woord, maar zie het als het opplakken van een nep-tattoeage die je vroeger altijd bij de kauwgomballen kreeg). Met dit stensel als voorbeeld wordt dan vervolgens de tattoeage gezet. Het duurde niet lang of we kregen antwoord op de vraag van een paar uur terug: de hak is de meest pijnlijke plek om te tattoeëren. Zo pijnlijk zelfs dat je voet stil houden vrijwel onmogelijk is, ondanks dat 2 man hem op de plek proberen te houden. Verder was het zetten van de tattoeage een afwisseling van stenselen, tattoeëren, pauze, houding veranderen, nieuw deel stenselen en tattoeëren. Dit ging zo even door. Sterker nog, dit ging 8 uur lang door! Voor degene die nu denkt: 'Wat voor gigantische tattoeage is dit?!', ja het is een vrij grote tattoeage. En dat is juist wat hem briljant maakt! Het is de definitie van een reis-tattoo geworden. In de eerste plaats omdat hij zowel op reis ontworpen als gezet is, maar ook vanwege het ontwerp. De uitleg van het ontwerp is waarschijnlijk moeilijk te volgen zonder de foto's erbij te zien, dus pak die er eerst even bij. De link naar de foto's staat onder aan deze tekst. De tattoeage begint op de voet met een 'bloem' die volledig op Aziatische en Keltische patronen is gebaseerd. Hier net boven, op de bal van de enkel, staat een 'bloem' die door Midden-Oosterse en Keltische kunst is geïnspireerd. Vanuit deze onderste 2 'bloemen' draait de tattoeage zich om het onderbeen heen, als een klimplant. Dit deel bestaat uit Afrikaanse kunst, weer gecombineerd met Keltische patronen. In deze 'klimplant' staan/hangen verschillende dieren, afgebeeld zoals de Aboriginals ze weergaven. Uiteindelijk eindigt de tattoeage in een 3e 'bloem', die geïnspireerd is op een combinatie van Amerikaanse en Keltische patronen, met in het midden een wereldbol met daarop een kikker met een kroon. Je ziet het niet op de foto's, maar de tattoeage is met bruine inkt gezet. Het duurt alleen een tijd voor deze zijn uiteindelijke kleur krijgt. Na 8 uur (!) van pijnigen zijn we terug naar het hostel gelopen, wat meteen om de hoek van de tattooshop lag. Dag 1 van de genezing was begonnen.

De volgende dag (1 mei alweer) zijn we begonnen met een gefaalde poging om het Indonesische visum aan te vragen. Het falen zat hem in dat de ambassade dicht was vanwege de dag van de arbeid. Dus toen hebben we onze spullen gepakt en zijn we naar Khao San gegaan, de grote toeristische straat in het centrum van Bangkok. Hier hebben we ons een bus geboekt naar Koh Samui, wat een van de vele tropische eilanden is van Thailand, om daar in alle rust Tessa's tattoeage te kunnen laten genezen. Maar voor onze bus die avond om 18.00u vertrok was er tijd genoeg om uitgebreid op een terrasje te gaan zitten en mensen te kijken. Wat zeker de moeite waard is gezien de soms vrij alternatieve types die er langs komen. Al zullen mensen dat ook vast over ons zeggen. Om 18.00u werden we opgehaald door een man waarvan we dachten dat hij ons in een klein busje naar de nachtbus zou grengen. Maar het kleine busje was eruit bezuinigd, dus we werden te voet opgehaald. Om vervolgens nog 4 hostels en bus-boek-zaakjes af te lopen voor we iedereen compleet hadden. Iedereen keek ook steeds rond, op zoek naar een busje, maar het bleef bij lopen. Wat niet ideaal was met een tattoeage op je voet, enkel en onderbeen van nog geen 24 uur oud. Maar na 2 kilometer werd ons gezegd te wachten langs een weg die groot genoeg moest zijn voor een fatsoenlijke nachtbus. En na 20 minuten uitzweten van het lopen met backpack in 40+ graden was de bus er ook. Enige nadeel van deze bus was dat het 'nacht'-gedeelte van deze nachtbus bestond uit dat hij 's nachts doorreed. Dit had verder niks te maken met de inrichting van de bus. Met andere woorden: wij zaten de komende 11 uur in een stoel in plaats van dat we in een bedje lagen, zoals we eigenlijk verwacht hadden. Maar het is Azië, dus wat doe je eraan. Onderweg stopten we nog voor wat te eten en kwamen we met 2 Nederlanders aan de praat. Hele gezellige mensen.

De volgende ochtend werden we om 06.00u wakker gemaakt met de mededeling dat we in Surat Thani waren, het eindpunt van de bus. Van hier af zijn we met een tuktuk van een schijnbaar willekeurige plaats net buiten de stad waar de bus ons afgezet had naar een andere schijnbaar willekeurige plaats net buiten de stad gebracht. Om vervolgens van daaraf met een andere bus naar de haven gebracht te worden. Het leek heel erg op overbodig gewissel van bussen, maar er zal wel een logica achter gezeten hebben. Hoe dan ook, om 10.00u zaten we op de boot die ons van Surat Thani naar Koh Samui zou brengen. De boottocht zou 1 uur duren, maar gelukkig was er een hilarisch programma op de tv aanboord. Of we gaan er maar vanuit dat het hilarisch was, want het publiek lag in een deuk. Wij spreken helaas geen Thais dus wij kregen er niks van mee.

Foto's kopieer de volgende link: NotAllWhoWanderAreLost6.waarbenjij.nu