The Gibbon Experience / Huay Xai

16 maart kwamen we rond 17.30u in Huay Xai aan, tegen de grens van Thailand. Hier hadden we nog een laatste punt op de planning voor we Laos uit gingen: The Gibbon Experience. Dit is een project om de jungle van Noord-Laos te beschermen en daarmee de gibbons te beschermen, die hier voorkomen. Om dit te doen zijn er 3 boomhutten gebouwd in de jungle vanwaar de gibbons geobserveerd worden. Ook worden er meerdaagse tours georganiseerd naar die boomhutten. Wij deden de 2-daagse tour met een overnachting in een van de boomhutten. Deze vertrok om 09.00u per 4x4-tuktuk vanuit Huay Xai naar de rand van de jungle. Daar kreeg iedereen een harnas aan met karabijnhaak om je te zekeren en een 'roller' voor de kabelbanen. Van daaruit zijn we met 14 man, waarvan 2 gidsen, de jungle in gelopen. Tenminste, nadat Tess haar leger minions, die zich om haar heen verzameld hadden, achter zich gelaten had. De eerste kabelbaan was vrij kort, een meter of 30, over de rivier, die we een voor een af gingen. Van daaruit zou het 2 uur berg op wandelen zijn. Dit bleek minder zwaar dan verwacht want in de 2 uur zat al 1 uur pauze in. Maar sommigen hadden dat uur pauze wel echt nodig. Eenmaal boven op de berg was het begin van de eerste 'echte' kabelbaan. 'Echt' in de zin dat deze 300 meter lang was en over een dal ging, over de jungle heen. Het gevoel van vliegen is helemaal geweldig! Je ziet je eigen schaduw onder je over de bomen heen schieten en bent even helemaal vrij van de zwaartekracht. Een geweldige ervaring!! En nadat je weer met je voeten op de vaste grond staat en je je roller losgemaakt hebt van de kabelbaan weet je dat je snel weer mag, want de eerste dag bestond uit 9 kabelbanen, waarvan de langste 450 meter! Na de eerste 'echte' kabelbaan was het nooit meer dan 500 meter lopen naar de volgende kabelbaan. En zo leg je heel snel heel veel afstand, dieper de jungle in. Sommige kabelbanen werden 'snel' genoemd, anderen 'langzaam'. Het verschil in snelheid was er eigenlijk niet, beiden zo'n 60 km/u volgens de gids. Het enige verschil was dat je bij snelle kabelbanen moest remmen op het einde en bij langzame kabelbanen maar moest zien of je het einde haalde. En als je het einde niet haalde was het: 'Do the monkey!'. Wat neer komt op de kabel vastpakken en je vooruit trekken. Dit hebben we allebei bij verschillende kabelbanen moeten doen. De reeks kabelbanen eindigde bij de boomhut. Sterker nog, de laatste kabelbaan eindigde in de boomhut. Dat was ook meteen de enige manier om in en uit de boomhut te komen. De boomhut waar we in sliepen was de grootste van de wereld. De grootste. De allergrootste. Ter wereld! En groot was hij ook. De onderste etage was op 30 meter hoogte en was zo'n 5 bij 5 meter. Hier kwam je aan met de kabelbaan en hier was ook de douche en toilet. De etage daar boven was de grootste, ruim 10 bij 12 meter. Hier was de keuken, eettafel en verschillende bedden met klamboe's. Boven dit plateau waren nog verschillende kleinere plateau's in de takken 'gehangen' met nog een aantal bedden erop. In totaal waren 4 etages in de boomhut. Kortom: dat is nou een fatsoenlijke boomhut! Wij sliepen op het bovenste plateau, dat we voor ons alleen hadden. 's Avonds aten we met z'n 14'en aan de grote eettafel en hebben we tot 23.00u zitten kaarten met z'n allen. Een van de gidsen, Kee, kende een aantal kaarttrucs, die hij iedereen graag liet zien. Hij bleek er nog echt goed in te zijn ook. Die nacht zijn we op ruim 35 meter hoogte, tussen de boomtoppen en met het geluid van krekels, vogels en gibbons (!) in slaap gevallen.

De volgende ochtend werden we om 06.00u wakker gemaakt voor een kort ochtendrondje van 6 kabelbanen en 20 minuten wandelen. Toen we daarvan terug kwamen stond het ontbijt klaar in de boomhut: rijst, ommelet en gewokte groente. Na het ontbijt, terwijl we onze spullen aan het inpakken waren, zagen we iets ritselen in de boom schuin onder de boomhut. Toen we nog eens goed keken schoot er een zwarte gibbon door de takken en verdween meteen uit het zicht. Het was maar kort, maar we hadden een Gibbon gezien! We hebben het meteen de rest van de groep gezegd, maar ze zagen niks, de gibbon was al weg. De gids geloofde niet eens dat we er een gezien hadden, 'Het was waarschijnlijk een eekhoorn' zei hij. Maar het was een gibbon, we zagen het duidelijk. Daana was het terug naar Huay Xai op de enige manier die kon: met kabelbanen! De langste was 515 meter, over een dal en over 2 rivieren heen. Helaas was dit een 'langzame', wat inhield dat vrijwel iedereen de laatste 30 meter 'the monkey' moest doen. Dus de kabel pakken en jezelf vooruit trekken. Zo zijn we in een uur of 5 terug naar de bewoonde wereld gegaan, vanwaar we terug naar Huay Xai gebracht werden per 4x4-tuktuk. The Gibbon Experience was zeker een van de hoogtepunten van de reis tot nu toe! Echt een unieke ervaring! Na aankomst in Huay Xai hebben we onze backpacks opgehaald bij het kantoor van de Gibbon Experience en zijn we meteen de bus naar Thailand in gegaan, die we maar net konden halen. En zo waren we ons er amper van bewust dat we niet meer in de jungle waren, en stonden we alweer ons paspoort te laten stempelen bij de Thaise grens. Van daaruit reden we in een bijna lege bus verder naar Chiang Rai, Thailand. Dus na 's morgens wakker te zijn geworden in een boomhut in de jungle in Laos, stonden we 's avonds in het centrum van Chiang Rai, Thailand. Het kan snel gaan!

Foto's: NotAllWhoWanderAreLost5.waarbenjij.nu