Gelukkig Chinees nieuwjaar / Phnom Penh

27 januari, ofwel Chinees oudjaarsdag, zijn we om 12.00u in Phnom Penh aangekomen. Vanaf waar we afgezet werden was ons hostel maar een paar honderd meter, dus zijn we daar te voet heen gegaan. Het hostel had een Franse eigenaar, dat een beetje een typisch mannetje bleek te zijn. Maar het hostel was verder prima. Na ingecheckt te hebben en van de Fransman te horen hebben gekregen dat hij niet wist waar de nieuwjaarsfestiviteiten waren, zijn we op goed geluk rond gaan lopen. We hadden gelezen dat er drakendansen waren op oudjaarsdag en nieuwjaarsdag bij winkels en bij mensen thuis. Deze drakendansen werden geboekt door mensen om geluk af te dwingen voor hun winkel of huis. Dit hield in dat er geen programma was waar je drakendansen kon zien. Dus zijn we naar de Chinese ambassade gelopen, want daar zouden ook festiviteiten zijn, in de hoop onderweg een drakendans mee te pikken. Het was 28 graden en zonnig, maar wij moesten en zouden een drakendans zien! Na een half uur lopen hoorden we trommelmuziek uit een straat komen, waar we snel op af gingen. Het bleek een willekeurige auto te zijn die de muziek op had staan. Beetje jammer. Na een klein uur lopen waren we bij de Chinese ambassade, waar we te horen kregen dat er inderdaad drakendansen waren daar, maar dat die die morgen al geweest waren. Dan maar naar ons volgende adresje: het koninklijk paleis. Daar zou ook wat te doen zijn. Een 10 minuten durend tuk-tuk ritje later (voor lopen was het te warm) stonden we voor het indrukwekkende paleis, maar weer zonder drakendansen. Wel kregen we te horen dat er op een bepaald eiland in de rivier vuurwerk zou zijn. Ons eerste lokale advies, dus dat was veelbelovend. Het was ondertussen ook etenstijd, dus zijn we vlakbij het koninklijk paleis gaan eten. Daarna zijn we, meer om de tijd te doden dan wat anders, langs de rivier af gelopen. Daar zagen we een voor ons nieuwe manier van geluk wensen. Aan de rivier liepen mensen met kooien met tientallen zwaluwen. Je kon er een kopen, daar een wens over uitspreken en hem vervolgens vrij laten. We stonden ervan te kijken dat er een ritueel was waarbij de dieren niet dood eindigden, wat een welkome verandering was. Maar na 10 minuten bleek het minder rooskleurig te zijn dan we in eerste instantie dachten. Één van de zwaluwen, waarschijnlijk door een hele dag met 40 anderen in een kooitje te hebben gezeten, kon niet goed meer vliegen. Dus meteen nadat hij vrij gelaten werd maakte hij een snoekduik richting de rivier. Niet in staat te zwemmen werd hij in opdracht van Tessa door een jongen die aan het zwemmen was uit het water gehaald. Deze 'dierenvriend' gooide de zwaluw met een boog op de stenen kade, waarna wij hem meegenomen hebben en afgedroogd (de zwaluw dus, niet de jongen). Toen hebben we hem in het groen gezet achter een hek, in de hoop alles gedaan te hebben wat we konden. Later bleek dat dit niet de enige was die niet meer kon vliegen, want in iedere hoek lagen wel een of twee dode zwaluwen. We houden maar vol dat meer dan 95% wel weggevlogen is. Om volgend jaar weer gevangen te worden waarschijnlijk. De rest van oudjaarsavond hebben we bij de rivier gezeten, kijkend naar de party-boten en tevergeefs hopend dat er spontaan een drakendans voor onze neus gedaan werd. Rond 23.00u zijn we naar het eiland gegaan, even verderop, waar het vuurwerk om middernacht afgestoken werd. Het eiland bestond zo'n beetje helemaal uit een permanente kermis. Maar dan net iets anders dan Nederlandse kermissen, want buiten de botsauto's en rups was er ook een schommelschip. Of eigenlijk een schommel-kip. Ook was er een klein reuzenrad, maar die draaide zo hard rond dat ouders met jonge kinderen het wel uit hun hoofd lieten erin te gaan. Maar de kijk-mij-eens-stoer-zijn-jeugd wou het maar al te graag proberen. Er liepen sowieso veel patsertjes rond. Net voor middernacht waren we de tijd vergeten en het Chinese Jaar Van De Haan, beginnend op 28 januari om middernacht, was al zeker een kwartier oud voor we door hadden dat er helemaal geen vuurwerk was! Sterker nog, je kon aan de mensen helemaal niet zien dat er überhaupt een jaarwisseling geweest was. Alsof wij de enigen waren die er van op de hoogte waren. Dus enigszins teleurgesteld, maar niet helemaal onverwacht, liepen we terug naar het hostel. Onderweg waren 2 Cambodianen een scooter over een wegafzetting aan het tillen, dus die hebben we maar even geholpen. Onze eerste goede daad in het jaar van de haan. Die avond is Wim om 23.30u geland in Phnom Penh. Vanwege alle uitgebreide feestelijkheden die we niet hebben gezien, hadden we afgesproken bij zijn hotel de volgende dag.

Nieuwjaarsdag (28 jan) zijn we op tijd opgestaan, hebben we ontbeten en zijn we naar Wim's hotel gelopen. Hij nam raar genoeg geen genoegen met ons 6-man-op-één kamer-hostel. Dus om 09.00u aangelopen, met de verwachting om 10.00u bij zijn hotel te zijn. Dit duurde uiteraard langer dan verwacht, maar gedeeltelijk met goede reden. In de straat waar het hotel was, werden we ingehaald door een open vrachtwagentje met een groep dansers en een drakenpak achterop! En ze stopten zo ongeveer voor onze neus. De hele groep liep een zijstraat in en deden hun pakken aan. Het bleek een tempeltje dat een drakendans 'geboekt' had! Dus stomverbaasd hebben we op het allerlaatste moment nog een drakendans gezien! Het was kort, maar dat maakte niet uit, we hebben het gezien! De dans bestond uit twee draken, ieder bestaande uit 2 jongens in één pak, die samen met een man met demonenmasker aan het dansen waren. Dit in een cirkel van verklede mensen die ook bij de groep hoorden en mee joelden. Één jongen begeleidde het geheel op een grote trommel. De halve straat kwam mee kijken nadat ze op het geluid van de trommel afgekomen waren, waarbij wij net zoveel attractie waren als de dans zelf. Nadat de drakendans was afgelopen zijn we naar Wim's hotel gegaan, waar hij ondertussen aan zijn derde bak koffie zat, want we waren, uiteraard, 45 minuten te laat. Na even bij te praten zijn we met een tuktuk naar het vliegveld gegaan, waar Koen en Tamara om 10.30u landden. Ze waren er al toen we aankwamen op het vliegveld. Al vrij snel zijn we met dit keer 2 tuktuks (vanwege de bagage) terug naar Phnom Penh centrum gegaan, want we werden om 16.00u opgehaald bij ons hostel van afgelopen nacht om naar Kampot (terug) te gaan. Dus tijd genoeg om nog wat te eten, waar iedereen ook wel aan toe was. Vooral Koen en Tamara na 3 vluchten. We werden netjes om 16.00u opgehaald en naar het reisbureau gebracht. Van daaruit ging een andere mini-van naar Kampot. Deze had, uiteraard, weer vertraging, maar met een dik half uur vertraging waren we onderweg. De bus doet er tussen de 3 en 4 uur over om in Kampot te komen vertelden ze ons, maar na 2,5 uur konden we alweer uitstappen. De chauffeur was een totale randdebiel op wielen. Vol gas en vol op de claxon, had zo een Vietnamees kunnen zijn. Maar we waren in Kampot, met alle bagage, en op de tijd die we verwachtten, ondanks dat we later aanreden.

Foto's: notallwhowanderarelost5.waarbenjij.nu