Uur van de waarheid / Ha Tien

Op 23 januari reden we rond 20.00u de ferry af en de grensplaats Ha Tien in, onze laatste stop in Vietnam. Het was maar een paar kilometer van de haven naar het hotel waar we 3 dagen eerder onze backpacks en één motor achter gelaten hadden. Na daar de 2e motor ook geparkeerd te hebben, zijn we wat te eten gaan zoeken. En niet zomaar eten, maar onze laatste kom echte Vietnamese noodles. Deze waren niet moeilijk te vinden, dus 5 minuten later zaten we al te eten. Daarna terug naar het hotel en slapen.

De 24e was het dan toch echt zo ver: we gingen vandaag de grens naar Cambodja over op de motoren. Het idee alleen al zorgde voor gezonde spanning, want ondanks dat de meeste mensen zeiden dat het geen probleem zou zijn om met motor de grens over te gaan, er ook sommigen zeiden dat het lastig kon worden. En onze planning hing er wel vanaf of we de grens over kwamen. Onze eerste bestemming in Cambodja, Kampot, lag 50 kilometer van Ha Tien af, wat ongeveer 1,5 uur rijden is, dus haast hadden we gelukkig niet. Maar voor we naar de grens konden, moesten we eerst nog met de receptie vechten om uit te checken. Want voor de 3 dagen bagage opslag werd de volledige prijs voor een kamer gerekend. Dit zorgde voor een half uur discussie met de niet-geweldig-Engels-sprekende receptioniste en vervolgens met de gelukkig-beter-Engels-sprekende manager. Maar uiteindelijk hebben we maar één nacht hoeven te betalen, zoals vooraf afgesproken. Daarna zijn we als afsluiting toch nog maar een keer noodles gaan eten, dit keer als ontbijt. Want nu kon het nog. Daarna waren we dan toch echt onderweg naar de grens. Deze lag 7 kilometer buiten Ha Tien en werd met een grote boog over de weg aangeduidt. Hier hebben we de motoren geparkeerd en zijn het gebouw van de Vietnamese grenspost ingegaan voor onze exit-Vietnam-stempel. Dit was heel recht toe recht aan, zoals verwacht. Want de motor het land uit krijgen is geen punt. Daarna moest het goed gaan, want terug Vietnam in mocht niet meer nu ons Vietnamese visum een exit-stempel had. Van daaruit zijn we met de motor aan de hand verder gelopen, want dat werd gewaardeerd door de douanebeambten hadden we gelezen. 100 meter verder werd ons paspoort nog een keer gecheckt door een hele vriendelijke man en toen konden we door naar de Cambodjaanse kant. Deze lag 500 meter verderop. De Cambodjaanse grens was een stuk indrukwekkender dan de Vietnamese. De grenspost had makkelijk voor tempel door kunnen gaan met alle gouden versieringen. Het was niet druk, dus na de motoren geparkeerd te hebben gingen we alleen naar binnen. Daar bleek de hele procedure waar we ons zo'n zorgen om gemaakt hadden te bestaan uit twee formulieren invullen, pasfoto afgeven, betalen en ons gloednieuwe visum laten stempelen. In zijn geheel kostte het nog geen half uur voor we weer buiten stonden. Net achter de grenspost werden onze paspoorten met visa nog eens gecontroleerd en klaar. We stonden in Cambodja! Met motoren, met onze niet-gecontroleerde backpacks en zonder extra kosten voor de motoren. Waar hebben we ons druk om gemaakt?! Een stukje verder Cambodja in zijn we gestopt om even heel blij te zijn met hoe makkelijk het ging, om vervolgens door te rijden naar Kampot. Welkom in Cambodja!

Foto's: NotAllWhoWanderAreLost5.waarbenjij.nu