Namasté / Kathmandu

We zijn in Nepal! Het heeft een volle dag door moeten dringen voordat we ons het echt beseften, maar we zijn in Nepal!
Na aankomst op Kathmandu Airport moesten we, samen met een klein leger aan buitenlanders de papieren invullen voor het Nepalese visum. We dachten dat het Vietnamese visum makkelijk was, maar dat van Nepal is nog makkelijker. Wat persoonlijke gegevens invullen, doel van bezoek, betalen, visum, dank u! De douanier lachtte er zelfs bij! Hoef je in China niet te verwachten. Toen een taxi gezocht die ons naar het hostel zou brengen, maar de afspraak over de prijs veranderde in ons nadeel nadat we al aangekomen waren. We hebben al veel slinkse methoden van afzetten gehad, maar dit was simpelweg afspraak niet nakomen. Helaas hadden we geen gepast geld, dus konden we alleen met en groot briefje betalen en naar ons wisselgeld fluiten. Toen stonden we ergens in centrum Kathmandu zonder hostel, want waar we afgezet waren was niet bij het hostel. Het eerste enthousiasme over Nepal was dus even weg, maar toen een willekeurig mannetje die we vroegen waar we heen moesten mee liep en ons het hostel wees concludeerden we maar dat het niet aan Nepal lag, maar dat taxi chauffeurs in het algemeen niet deugen. Ons hostel bleek super! Kamer met drie relaxe bedden, waarvan er een leeg is dus we hebben een privé kamer en het uitzicht vanuit het dakterras over de stad is heel mooi. We hebben een rondje gelopen door Thamel, wat het oude culturele centrum van Kathmandu is. Nu vooral veel winkeltjes waar zowel de Nepalezen als de toeristen komen. Daar bij een restaurantje typisch Nepalees gegeten. Na wat we tot nu toe gezien hebben neigen ze naar vegetarisch eten hier, want de helft van het menu bestaat uit vegetarische gerechten. We kwamen met de eigenaar van het restaurantje aan de praat en hij zei dat 95% van de Nepalezen alleen maar op je geld uit zijn. Uiteraard hoorde hij bij de 5% die dat niet was. Als we op de rekening van het eten af moeten gaan hoorde hij wel degelijk bij de 5%! 2 hoofdgerechten die echt lekker waren en meer dan genoeg met drinken voor net op de 4 euro omgerekend.

We zijn nu bijna 5 maanden onderweg en we hebben al heel wat gezien en meegemaakt. We dachten dat na onze tijd in China we wel wisten hoe het werkt en dat een cultuurshock ons niet (meer) zou gebeuren. Tot we in Kathmandu rond gingen lopen. Druk verkeer in China? Chinees verkeer is niks tegenover de razende chaos die ze hier verkeer noemen. Opdringerige verkopers? Probeer een verkoper die je 2 straten na loopt terwijl je hem op alle mogelijke manieren verteld hebt dat je geen interesse hebt, al kreeg je het gratis. Zwerfhonden? Probeer zwerfkoeien! En ja, midden in de winkelstraat, etend uit afvalbakken, liggend midden op straat, maar dan een koe! En dat terwijl je elkaar niet kan verstaan door de herrie van auto toeters, schreeuwende kooplui en scooters die langsrijden. Nu pas snap ik echt waarom ze in China veel op elektrische scooters rijden, dat scheelt zoveel herrie! En net als je denkt dat je alles gezien hebt zie je 2 apen met een jong op het dak zitten. We hebben op een gegeven moment op een stoepje gezeten en zitten nadenken waar we in godsnaam beland waren. Hier hadden we ons niet op voorbereid.

Maar dat was de eerste indruk. Vanmorgen begon goed want het ontbijt dat bij het hostel inbegrepen was bestond uit toast met eieren, thee, mangosap, fruitsalade en een portie gewokte groenten en aardappelen. Nomnomnom! In tweede instantie viel het ons op hoe vriendelijk de mensen zijn. 'Hallo' in Nepalees is 'namasté', wat veelal met een kleine buiging gezegt wordt. Mensen vragen hoe het gaat, mensen willen weten waar je vandaan komt. En natuurlijk weten wij ook dat het doel niet is om vrienden te worden, maar om te zorgen dat je iets koopt, maar de winkeliers die een vast winkeltje hebben zijn heel enthousiast over wat ze verkopen en vertellen je er (natuurlijk) graag over. Ze zijn niet zo opdringerig als de verkopers op straat, dus je kan rustig kijken. Ook hebben we een tour door het paleis gedaan, of beter gezegt de restanten van het paleis. De gids had alle tijd en vertelde aardig wat over het koninklijk huis van Nepal, dat er tot 2008 was, en hun paleis en de verschillende tempels. Helaas staat vrijwel alles in de steigers vanwege de aardbeving. Ze zijn nog steeds aan het opbouwen en verstevigen. Zo heeft de 'nine story tower' (negen verdiepingen toren) van het paleis nog maar 4 verdiepingen. Maar ondanks dat is Nepal voor zo ver wij gezien hebben heel mooi en zo anders dan we tot nu toe gezien hebben! Onvoorstelbaar!

Morgen is Indra Jatra, het grootste festival van het land. Dat kwam eigenlijk toevallig zo uit dat we dat mee krijgen. We zijn heel benieuwd!!

We zijn ondertussen bij Indra Jatra geweest. Indra Jatra is een Hindoeïstisch en Boeddhistisch festival waar een meisje van tussen de 3 en 5 jaar oud gekozen wordt als belichaming van een god. Dit meisje, die de Kumari genoemd wordt, gaat in een soort koets zitten die door 100 mannen door de straten getrokken wordt. Terwijl dit gebeurd spelen verschillende groepen op trommels en is de hele stad in rep en roer. We kregen de tip om naar het dakterras te gaan van een restaurant aan het plein waar de koets met de Kumari langs kwam. Dit bleek een prima plan, gedeeltelijk vanwege het uitzicht maar grotendeels om uit de massa te zijn. Toeristen werden door de politie gewaarschuwd om niet in de menigte te gaan staan op het plein en toen we van bovenaf de enorme mensen massa zagen en de koets die daar doorheen getrokken werd met redelijke snelheid op sommige momenten, konden we alleen maar blij zijn dat we er niet tussen stonden. Maar ondanks dat we er niet tussen stonden was de energie duidelijk voelbaar. Iedereen joelde en schreeuwde toen ze de koets zagen en ook toen die al voorbij was maakten de drummers dat de sfeer er goed in zat. Toen de koets voorbij was en het iets rustiger werd (waarbij 'rustig' een relatief begrip is) zijn we met 3 andere toeristen met wie we aan de praat waren geraakt naar beneden gegaan en zijn we op een piramide-vormige tempel gaan zitten voor als de koets terug kwam. Het duurde 2 uur voordat die terug kwam, maar er was genoeg te zien in de tussentijd. Toen de koets met de Kumari dan toch terug kwam was iedereen weer helemaal uitzinnig. Onvoorstelbaar! Uiteindelijk zijn we rond 22.00u terug naar het hostel gegaan, maar het feest leek niet snel op te houden.
Vandaag wordt dezelfde stoet nog eens herhaald, maar dan door een ander deel van de stad. We zijn er vandaag niet meer heengegaan, al is het een feest dat je gezien moet hebben om het te geloven.
We zijn vandaag (16 sep) naar Swayambhu geweest, ofwel de Monkey Temple. Het is een bolvormige tempel met een toren erop bovenop een heuvel net buiten Kathmandu. Onder aan de voet van de heuvel zaten de apen al met bosjes in de bomen en liepen ze soms langs je op de trap naar boven. We hebben een achteringang van de tempel genomen want dan liep je langs een weg met kleine tempeltjes en 'prayerwheels' (tollen met mantra's die je moet draaien voor geluk). De Monkey Temple was heel mooi, maar duidelijk beschadigd door de aardbeving. Overal hingen Nepalese wensvlaggen, wat een heel mooi effect heeft want er hangen er zo veel dat het als dak aan doet. Uiteraard hebben we er zelf ook een aantal gekocht. Verder hebben we nog wat rondgestruind en nu op tijd terug in het hostel om even te niksen :)

Gisteren (17 sep) zijn we naar de rivier gelopen bij de tempel Pashupati (een Hindoeïstische tempel waar alle Hindoes minimaal één keer in hun leven heen moeten, hebben we ons laten vertellen). Dit is de meest heilige tempel voor de Hindoes en daarom worden hier de crematies gedaan. De crematies zijn in de open lucht aan de rivier die langs de tempel loopt. Deze crematies kan je vanuit de andere kant van de rivier zien. We hadden van tevoren plaatjes opgezocht om in te schatten of het wel oké was om erheen te gaan. Het bleek voor hier zo'n 'normale' ceremonie dat er zelfs gidsen waren die tegen betaling uitleg wouden geven. Wat er op de plaatjes vooraf niet duidelijk was, was de emotie die er vanzelfsprekend bij komt kijken. In de openlucht of niet, met toeschouwers of niet, het blijft voor de nabestaanden een pijnlijk afscheid. Dit maakte het heel intens en heftig.
Volgens Hindoeïsme bestaat het lichaam uit 5 elementen, vuur, water, aarde, lucht en hemel (sky). Deze elementen moeten terug naar de omgeving. Door de overledene in de open lucht te cremeren gaat het element lucht met de rook naar de lucht (lucht naar lucht). Het cremeren zelf is het vuur (vuur naar vuur). Het stenen plateau waar op gecremeerd wordt staat voor aarde (aarde naar aarde). Het vrij komen van de ziel uit het lichaam dat naar de hemel gaat staat voor 'sky' (sky naar sky). En nadat het lichaam volledig gecremeerd is wordt de as in de rivier geschoven (water naar water). Al met al was het een hele intense ervaring die we niet snel zullen vergeten.

Vanmorgen (18 sep) hebben we uitgecheckt bij ons hostel in Kathmandu en zijn we naar Bhaktapur gelopen, een andere van de drie koningssteden.

Foto's: NotAllWhoWanderAreLost2.waarbenjij.nu