Zeus ontmoeten / Küçükkuyu
Blijf op de hoogte en volg Daan en Tessa
25 Augustus 2017 | Turkije, Küçükkuyu
Na Troije zijn we rond 17.00u in Küçükkuyu aangekomen (wat met al die accenten een onding is om te typen). Daar hadden we een kamer met uitzicht op de tuin, prima vol te houden! Al moeten we opletten dat we niet gaan wennen aan die luxe, want straks zitten we weer in hostels. 's Avonds zijn we naar het haventje van de stad gelopen, waar ze duidelijk niet gewend waren aan toeristen. Turkse menu-kaarten en niemand sprak Engels. Maar daarom zeker zo leuk. Het lukte in ieder geval eten te bestellen.
De volgende dag, de 26e, was een rustdag. Dit hield in dat we maar één bezienswaardigheid op de planning hadden, namelijk het Zeus Altaar. Dit was een stenen plateau op de berg waar Zeus in gesprek ging met de mensen. Net als in Troije zou het kunnen zijn dat ook hier geschiedenis en mythe moeilijk van elkaar te scheiden zijn. Maar het kan natuurlijk zijn dat Zeus elders nodig was, hij zal het vast druk hebben, maar we hebben hem op het altaar niet gezien. Wat we wel zagen was een natuurstenen plateau met een kleine onder-water-staande kelder. En, zeker zo mooi, het uitzicht over de stad die ik weiger nog een keer te typen en de zee. Dit alleen al was het bezoek waard. Na nog even met een Turk op de foto te moeten hebben we wat gegeten en zijn we terug naar het hotel gereden. Hier hadden we nog een halve dag om niks te doen, waar we uitgebreid gebruik van gemaakt hebben. 's Avonds hebben we een ander restaurantje gevonden, dit keer met pizza. Daarna lekker naar bed.
En zo was het alweer tijd om onze spullen te pakken. Na het ontbijt zaten we om 11.00u in de auto, onderweg naar Dikili. Maar niet voor eerst een stop te hebben gemaakt bij een waterval. Hier storte het water zich een kleine vallei in waarna het tussen grote stenen rustig verder stroomde. Dat wil zeggen: ideaal om van steen naar steen de rivier te verkennen. Wat nog extra leuk was omdat er verschillende mensen om ons heen uitgleden en in het ondiepe water belandden (mag je niet om lachen, gedraag je!). Het was een mooie plek waar we even rustig gezeten hebben, ware het niet voor de 200 Turken die er van hun vrije tijd aan het genieten waren. Na nog een lunch van gözleme (Turkse kaas-wraps) zaten we weer in de auto. Een uur of 2 later kwamen we in Dikili aan.
Foto's: NotAllWhoWanderAreLost8.waarbenjij.nu
De volgende dag, de 26e, was een rustdag. Dit hield in dat we maar één bezienswaardigheid op de planning hadden, namelijk het Zeus Altaar. Dit was een stenen plateau op de berg waar Zeus in gesprek ging met de mensen. Net als in Troije zou het kunnen zijn dat ook hier geschiedenis en mythe moeilijk van elkaar te scheiden zijn. Maar het kan natuurlijk zijn dat Zeus elders nodig was, hij zal het vast druk hebben, maar we hebben hem op het altaar niet gezien. Wat we wel zagen was een natuurstenen plateau met een kleine onder-water-staande kelder. En, zeker zo mooi, het uitzicht over de stad die ik weiger nog een keer te typen en de zee. Dit alleen al was het bezoek waard. Na nog even met een Turk op de foto te moeten hebben we wat gegeten en zijn we terug naar het hotel gereden. Hier hadden we nog een halve dag om niks te doen, waar we uitgebreid gebruik van gemaakt hebben. 's Avonds hebben we een ander restaurantje gevonden, dit keer met pizza. Daarna lekker naar bed.
En zo was het alweer tijd om onze spullen te pakken. Na het ontbijt zaten we om 11.00u in de auto, onderweg naar Dikili. Maar niet voor eerst een stop te hebben gemaakt bij een waterval. Hier storte het water zich een kleine vallei in waarna het tussen grote stenen rustig verder stroomde. Dat wil zeggen: ideaal om van steen naar steen de rivier te verkennen. Wat nog extra leuk was omdat er verschillende mensen om ons heen uitgleden en in het ondiepe water belandden (mag je niet om lachen, gedraag je!). Het was een mooie plek waar we even rustig gezeten hebben, ware het niet voor de 200 Turken die er van hun vrije tijd aan het genieten waren. Na nog een lunch van gözleme (Turkse kaas-wraps) zaten we weer in de auto. Een uur of 2 later kwamen we in Dikili aan.
Foto's: NotAllWhoWanderAreLost8.waarbenjij.nu
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
