Frankenstein meets Dracula / Braşov

Om verwarring te voorkomen: Frankenstein =Tessa. Ze zit nog steeds onder de bedwantsbulten, waarvan de meesten op haar armen en benen, maar ook verschillende in haar gezicht, dus ze is tijdelijk gepromoveerd tot Frankenstein.

Om 16.00u kwam onze trein vanuit Boekarest in Braşov aan. Het was een kleine 3 uur door het mooie bergachtige Transylvanië. Of dat werd ons verteld, want de ramen waren zo vies dat we weinig meer dan de silhouettes van de bergen hebben kunnen zien. Op Braşov Station besloten we een taxi naar het hostel te pakken, want Frankenstein kon nog niet fatsoenlijk lopen met backpack vanwege de bulten op haar bovenarm. Dus maar naar de donkere hoek van ellende die we meestal proberen te vermijden genaamd de taxistandplaats. Het hostel was 3 kilometer van het station, 3 kilometer in een taxi kostte in Boekarest 10 lei, dus dan moet dat hier ook 10 lei kosten. Frankenstein en ik uitgelegd waar we heen wouden, reactie: 40 lei. Niks 40 lei, op de meter. Die hadden ze niet, zeiden ze. Oja, daarom vermeden we taxi's! Het zijn afzetters! Het tarief van de meter stond aan de buitenkant op de taxi, maar een meter hadden ze niet. Dan maar afdingen. '10 lei', zeiden we, maar we werden alleen maar uitgelachen door de 4 mannen. Één zei dat hij ons voor 20 naar ons hostel bracht, maar voor we konden reageren voegde hij er lachend 'euro' aan toe, wat veel meer is dan 20 lei. Dus bevestigd in onze mening dat taxichauffeurs vervelend volk is zijn we naar de bushalte gelopen. Hier zat een heel aardig vrouwtje die ons uitlegde welke bus we moesten pakken en ons 2 buskaartjes verkocht voor 4 lei. Dank u wel vriendelijk vrouwtje die ons beeld van Roemenen weer wat verbetert! En zo stonden Frankenstein en ik 20 minuten later voor het hostel. Zou deze bedwantsvrij zijn? Zouden we zelf überhaupt bedwantsvrij zijn? We gaan erachter komen. Het hostel bleek heel gezellig met een aardige receptionist, maar de dorm was wat rommelig. Beter bekend als: er waren genoeg hoekjes en kiertjes voor een eventuele bedwants-invasie. Niet aan denken, dit hostel is bedwantsvrij. Echt waar. Zie je mensen met bulten? Nee. Dus het is veilig. Maar toch laten we de backpacks in de flightbags (de grote dichte tassen die we gebruiken als we de backpacks inchecken bij een vlucht/trein/bus). Daarna zijn we een ronde gelopen door Braşov. Maar het bleek toch wat koud, dus na een paar foto's en een stop bij de supermarkt zijn we terug naar het hostel gegaan. Daar wouden we onze vesten aantrekken, maar vertrouwden deze nog niet echt. Waren ze echt wantsvrij? We hebben het koud, dus ze zijn wantsvrij, want ik wil mijn vest! De maaltijdsoep met brood zorgde voor het verder opwarmen. Die avond lag Frankenstein al op tijd in bed. Ik kon de tablet pas om 23.30u neerleggen.

Vandaag was het Dracula-dag! Zowel Frankenstein als ik zijn zonder (extra) bulten wakker geworden, dus waarschijnlijk zijn we nu echt van de bedwantsen af! Al is de kleine paniekaanval bij elk verdacht stipje op de deken er nog steeds. Om 09.30u zaten we aan het ontbijt dat door het hostel aangeboden werd: toast, jam, boter en cornflakes. Vervolgens hebben we onze spullen gepakt voor die dag en zijn we naar het busstation gelopen. We gingen naar Dracula's kasteel! Of zoals deze eigenlijk heet: Bran Castle. Dit was 3 kwartier in een bus die niet op lange mensen gemaakt was. Dus toen de bus in het dorpje Bran stopte waren we blij dat we onze benen konden strekken. Al had Frankenstein er minder last van dan ik. Vanaf de bushalte konden we Bran Castle mooi zien liggen op de rots die boven het dorpje uittorend. Dit is het kasteel dat wereldberoemd is geworden door het boek 'Dracula' van Bram Stoker. Maar vreemd genoeg komt Bran Castle niet in het boek voor. Sterker nog, Bram Stoker is nooit in Roemenië geweest. Maar Bran Castle voldoet wel het beste aan de omschrijvingen van het fictieve kasteel dat in het boek beschreven wordt. Zelfs Vlad the Impaler, de Roemeense vorst die bekend staat om zijn wrede optreden en door veel mensen gezien wordt als Dracula, wordt niet in het boek genoemd. De enige verwijzing naar hem, buiten dat het boek zich in Transylvanië afspeelt, is de naam Dracula. In de tijd dat het Ottomaanse Rijk Roemenië bedreigde is de Orde van de Draak opgericht om het Christendom (Europa) te verdedigen tegen de Islam (het Ottomaanse Rijk). Dracul is Roemeens voor draak of duivel. En Dracula is de zoon van de draak of duivel. Vlad the Impaler was lid van deze orde, wat genoeg aanleiding was voor het westen van Europa om hem voor de vampier Dracula aan te zien. En dit alles heeft ervoor gezorgd dat Bran Castle, waar Vlad waarschijnlijk nooit geweest is, nu in het teken staat van zowel hem als van Bram Stoker's Dracula. Na ons een weg door de souvenierkraampjes gevonden te hebben zijn we het pad naar het kasteel opgelopen. Bran Castle is geen groot kasteel, maar wel heel mooi bewaard gebleven en vooral heel idyllisch tussen de begroeide bergen. In het kasteel werd niet alleen de geschiedenis uitgelegd, maar ook het verhaal van Dracula en vampierisme in Roemenië. Waarvan we dat laatste het interessantst vonden. Zo werden vampieren in Roemenië 'strigoi' genoemd en waren het bloeddrinkende ondoden. Dus overledenen die terug kwamen uit de dood. Ze waren te bestrijden op de manieren die nu wereldwijd bekend zijn geworden door middel van onder andere Hollywood films: knoflook, kruizen, houten staken door het hart en zonlicht. Maar de houten staken waren volgens de lokale mythes alleen effectief wanneer het lijk ermee in de kist vastgeslagen werd. Het liefst met een baksteen tussen de kaken, om maar zeker te weten dat hij of zij niet meer opstond. Ook was er een handige en niet-dodelijke manier om erachter te komen of iemand een vampier was. Een vampier is namelijk lichter dan een mens van hetzelfde postuur en lengte. Dus van mensen die verdacht werden van het zijn van een vampier werd ingeschat hoeveel hij of zij zou wegen. Vervolgens werd hij of zij gewogen en als hij of zij te licht was, was het een vampier. Van deze regeling werd vaak misbruik gemaakt wanneer het dorp iemand weg wou hebben. Dan werd het normaal geachte gewicht gewoonweg wat hoger ingeschat. Maar wanneer je vrijgesproken werd kreeg je een certificaat dat je mens was, wat levenslang geldig was. Toen de regeling op een gegeven moment aangepast werd naar dat vampieren lichter waren dan een bijbel stonden mensen opeens in de rij om 'getest' te worden en daarmee het certificaat te bemachtigen. Hierdoor zouden ze nooit meer aangezien konden worden voor vampier. Of heks, want voor het bepalen of iemand een heks is werd dezelfde regeling gebruikt. Leuke tijd he! Na het kasteel helemaal doorgelopen te zijn, zijn we per bus terug naar Braşov gegaan. Daar kwamen we om 17.00u aan. Van daar af is de rest van de dag snel samen te vatten: boodschappen doen, terug naar het hostel gaan, koken, eten en met de backpacks per bus naar het treinstation gaan. Daar vertrok om 20.20u onze trein naar Boedapest, Hongarije. We waren uiteraard weer veel te vroeg op het station, zoals altijd. Net na 20.00u kwam onze trein aan en konden we ons 6-persoons compartiment in. Daar zaten 2 super chagrijnige oma'tjes en een enigszins geërgerde man. Gezellig clubje. Later begrepen we dat ze alle drie een duur ticket hadden gekocht voor een privécompartiment en nu met elkaar en 2 backpackers (waarvan een Frankenstein) in een 6-persoons hok geëindigd waren. Logisch dat ze hun dag niet hadden. Het compartiment bestond uit 2 lage, 2 middel en 2 hoge bedden, waarvan we de 2 lage gebruikten om met z'n 5'en op te zitten toen we in Braşov wegreden. Maar nog geen half uur na vertrek besloot oma 1 om het bed waar Frankenstein, de geërgerde man en ik op zaten op te eisen voor zichzelf. Dus we klapten de middelste en bovenste bedden uit en hebben ons daar tussen gevouwen. De enigszins geërgerde man promoveerde hierdoor tot heel geërgerde man. Wij hadden wel ergere treinen gehad, en we hadden 2 repen chocolade, dus ons maakte het niet veel uit. Zo hebben we nog even als sardientjes in blik gelegen tot de nu heel geërgerde man het compartiment uit ging en niet meer terugkwam. Beetje vreemd. Wij hebben ons toen op de bovenste, iets ruimere bedden geïnstalleerd. Oma 2 had het andere onderste bed opgeëist en zo gingen we de nacht in. Voor we in slaap vielen zagen we nog hoe oma 1 de niet sluitende gordijnen provisorisch met haar pantysokje had dichtgeknoopt. Grijs op reis zullen we maar zeggen.

De volgende morgen werden we na een redelijke nacht om 07.00u wakkergemaakt door de conducteur. 'Passport check' was de enige uitleg die we kregen. Tussen Roemenië en Hongarije waren toch open grenzen? Schijnbaar minder open dan we dachten. Even later kwam er een man die onze paspoorten checkte. En grondig ook! De pagina met de pasfoto werd goed bekeken en de randen van de foto kraste hij met zijn nagel af. We nemen aan om te controleren of er niks vervalst is. Misschien is dit een extra controle vanwege de vluchtelingenstroom Europa in. 10 minuten later konden we in ieder geval verder, Hongarije in. Onze trein zou 09.50u aankomen, en van slapen kwam toch niks meer, dus we hebben ons vrij snel na de grens aangekleed en zijn weer op het onderste bed van oma 1 gaan zitten. Die zat ondertussen gezellig bij oma 2. Nadat we de bedden weer opgeklapt hadden ging oma 1 ons aan zitten staren. Of ze zat Frankenstein aan te staren. En even is dat niet erg, maar na 10 minuten wordt dat toch wel storend. Maar voor we wat konden zeggen pakte ze haar koffer en met een 'auf wiedersehen' (hopelijk niet) was ze weg. Oma 2 is wel blijven zitten tot we in Boedapest aankwamen, wat pas om 10.50u was. Op naar het volgende land! 20 landen gehad en nog 9 te gaan!

Foto's op: NotAllWhoWanderAreLost9.waarbenjij.nu