Gratis hostel? Nee dank je / Phong Nha

De 4e bestemming in Vietnam alweer. 10 december zijn we in Phong Nha aangekomen om 04.00u 's morgens met de nachtbus. Bij het ticket van de nachtbus zat een gratis overnachting in het Phong Nha Backpackers Hostel met mogelijkheid tot inchecken bij aankomst. Dit klonk als een prima deal, maar niemand van die wij spraken heeft gebruik gemaakt van de gratis nacht. Liever betalen voor een ander hostel dan gratis in dat hostel. De matrassen waren klam (om niet te zeggen vochtig) en de toiletten en douches vies. Dus na van 04.00u tot 07.30u geslapen te hebben op een klam matras hebben we samen met Rick, Tarryn, Reno, Dikte en een nieuwe groep van 4 Duitsers een ander hostel gevonden. Dat hostel, waar we privé kamers hadden, bleek in ieder opzicht beter te zijn dan waar we vandaan kwamen (op de prijs na, want deze was spotgoedkoop in plaats van gratis).

Phong Nha staat bekend om zijn grotten. Hier liggen onder andere de grootste grot ter wereld en de mooiste grot ter wereld (dat laatste volgens National Geographic). Een nadeel is dat ze bezoeken heel duur is omdat de grotten buiten het dorp liggen (Phong Nha is maar heel klein) en er geen bussen of taxi's naar toe gaan. De grootste grot ter wereld spant daarbij de kroon met een entree van 3000 euro en een wachttijd van 4 jaar! Voor de gewone toeristen zijn er wel volop tours te boeken, beginnend vanaf 75 euro per man per dag. Wij hadden net een gratis hostel ingewisseld voor een hostel voor 8 euro per nacht per kamer, dus die 75 euro voor de tour kon er niet meer vanaf. Dus dan maar onze eigen tour organiseren. Na een ontbijt met taco's (ik) en muesli (Tessa) hebben we 6 scooters gehuurd en zijn we met 12 man naar Paradise Cave gereden, zo'n 30 kilometer buiten Phong Nha. Daar zelf tickets gekocht en zelf rondgelopen, in plaats van met de tours mee gaan. Paradise Cave is de, volgens National Geographic, mooiste grot ter wereld. We hebben nog niet genoeg grotten gezien om te kunnen zeggen of deze nou de mooiste van de wereld is, maar hij is wel ontzettend mooi. We hebben met ons 12'en 1,5 uur rondgelopen door Paradise Cave, die een flink stuk de grond in doorloopt, maar we hadden er net zo goed 2 dagen rond kunnen lopen. Het is bijna een natuurlijke verzameling of tentoonstelling van hoe grotten eruit kunnen zien. Alle soorten stalagmieten en stalagtieten die er mogelijk zijn (of in ieder geval die mijn beperkte breintje kan verzinnen) zijn te zien in deze grot. Verder zijn er 'vijvers' (wegens gebrek aan betere woordkeuze) die natuurlijk gevormd zijn. Deze lopen over en vormen een soort rijstvelden, bestaande uit wateroppervlaktes op verschillende hoogtes, afgescheiden door kalkgesteente. Dit water reflecteerde de rotspartijen erboven alsof het een spiegel was. Geweldige plaats, heel indrukwekkend! Toen we Paradise Cave gezien hadden (lees: toen we moesten gaan omdat ze om 16.00u sluiten) zijn we met wat gestuntel terug naar Phong Nha gereden. Gestuntel in de betekenis van een scooter huren in een heuvelachtig gebied die moeite heeft met berg op. Gelukkig had maar 1 van de 6 scooters hier last van. 3 keer raden wie daar op zaten. Dus verschillende keren moeten duwen bij steile stukken, maar wel goed terug kunnen rijden verder. 's Avonds met z'n allen gegeten in een restaurantje dat zo goed bleek dat we er iedere dag gegeten hebben. Bij het eten waren Kim en Robin er ook weer, de Duiters die met de motor gegaan zijn in plaats van de bus.

11 december zaten we om 09.00u, na een nacht op een droog matras, aan het ontbijt. Het ontbijt bestond voor ons uit pannenkoeken met chocoladesaus en banaan. Gratis? Ja gratis. Als je ooit naar Phong Nha gaat, slaap dan in Duong Homestay. Geweldig hotel! Maar dat even tussendoor. Na het (geweldige) ontbijt zijn we met dezelfde groep als gisteren + Kim en Robin, dus met 14 man, op zoek gegaan naar de boottocht die we wouden doen. Of dat was de planning, maar het duurde tot 12.00u voor we iedereen bij elkaar hadden. In de tijd dat iedereen aan het klaarmaken was vroeg de receptioniste of we wouden volleyballen. Dat wouden we wel. Dus hebben Kim, Tessa en ik gevolleybalt met de receptioniste en een andere medewerker van het hostel. Heel leuk! Daarna nog wat in de hangmatten bij het hotel gehangen en om 12.00u eindelijk op weg voor de boottocht. Toen bleek de een nog te moeten pinnen, de ander wou nog een broodje halen, een derde keek snel even in dat ene leuke winkeltje. Om een lang verhaal kort te houden: om 15.00u, toen we bij de kaartverkoop waren, ging er geen boottocht meer. Dus hebben we tot 16.00u gediscussieerd over andere opties en besloten om fietsen te huren om een ronde te fietsen, wat om 17.00u veranderde na een ronde op de scooter omdat het al zo laat was en om 17.45u reden we dan toch eindelijk weg. Onze eerste activiteit van de dag, ondanks dat de zon over 3 kwartier alweer onder zou gaan. Na alles uit een toch nog mooie scooter rit gehaald te hebben (lees: 3 kwartier gereden) hebben we de scooters ingeleverd en zijn we weer gaan eten in hetzelfde restaurant als gisteren. Les van vandaag: ga niet reizen met een groep van 14. Dan krijg je niks van de grond!

Onze laatste dag in Phong Nha (12 dec) zouden we om 08.00u de boottocht doen die gisteren niet lukte en daarna de bus naar Hué pakken. Maar het regende. Dus we hadden er geen zin meer in. Wat misschien ook kan komen doordat we om 06.00u op waren (we zijn niks meer gewend). Maar in ieder geval: we hebben van 08.00u (na het NOMNOMNOM-ontbijt) tot 16.30u op de royale sofa's in de lobby liggen lezen/slapen/lammen/puppy knuffelen. Met een onderbreking van een ronde lopen en een spontane noodlelunch die we van de receptioniste kregen. Echt waar, Duong Homestay is echt de moeite waard!! Tijdens de ronde die we met z'n tweeën liepen door een straat die volgens mij nog nooit door een Europeaan bezocht is, werden we door iedereen vrolijk begroet en toegelachen. En niet op een Chinese ha-ha-jij-bent-blank manier, maar oprecht en vrolijk toelachen. Maar echt hoogte van hun situatie kregen we niet. Alle mensen wonen in fatsoenlijke huizen, zijn bezig met hun kippen, ganzen of koeien, of verkopen eten. Maar de banaan die ik in mijn hand had was ik na 10 minuten al kwijt, want een man vroeg of hij hem mocht hebben met een blik in zijn ogen alsof ik met een goudstaaf in mijn hand over straat liep. Maar voor hetzelfde geld kwamen we net die ene man tegen die het wel echt nodig had, of de dorpsgek die dacht ik vraag het gewoon, wie weet. Ze vinden het in ieder geval allemaal heel leuk om contact te hebben met buitenlanders. En wij ook met hen wat dat betreft.

Om 16.30u, 1,5 uur later dan gepland, kwam onze bus ons ophalen bij het hostel. Van daaraf was het 4 uur in de bus naar Hué, met als 'reisleider' Seven. Je hebt normaal geen reisleider nodig in een bus van A naar B, maar Seven hoorde zichzelf graag praten. En hij kon ook wel leuk de ruimte vullen met lege praat. Het enige wat hij zei was 'we gaan naar Hué, we zijn 4 uur onderweg, we stoppen halverwege voor 15 minuten', maar op de een of andere manier had hij daar een half uur gesprek voor nodig. Wat nog leuk was om naar te luisteren ook. Maar na 3,5 uur, om 20.00u, kwamen we in Hué aan. We zijn zelfs bij het hostel afgezet, als compensatie voor dat we te laat aangereden waren. Goede kerel was het.

Foto's: NotAllWhoWanderAreLost4.waarbenjij.nu