2e kans voor de slaapbus / Ninh Binh

Op 6 december zijn we rond 12.00u in Ninh Binh aangekomen, ten Zuid-Oosten van Hanoi. Vanuit het busstation zijn we (Rick, Tarryn en wij 2'en) met de taxi naar het hostel gegaan, zo'n 10 kilometer buiten de stad. Het hostel was helemaal perfect! Tussen de Karst-Gebergte-achtige heuvels, zoals we ook tijdens de cruise in Halong Bay zagen, in het groen van rijstvelden en bomen. Daar hebben we ingecheckt en genoten van een welkomstthee. Goed voor je botten, geplukt op de bergtoppen en zelf gedroogd, aldus de receptioniste. Rond 13.00u kwamen Robin en Kim met de motor ook in het hostel aan. Nadat zij ook ingecheckt hadden en hun thee op hadden zijn we naar een van de toppen bij het hostel geklommen. Van daaraf hadden we een mooi uitzicht over de omgeving, die veelal uit rijstvelden bestond tussen de Karst-toppen in. Na van het uitzicht genoten te hebben, zijn we met z'n 6'en op de 2 motoren van Kim en Robin en één gehuurde scooter naar Ninh Binh gereden. Tessa bleek totaal geen moeite te hebben met de handgeschakelde motor van Robin toen ze ook een stukje mocht proberen. Echte motormuis! In Ninh Binh bleek onze keuze voor een hostel buiten de stad een goede te zijn, want in de stad is niet veel te beleven. Na wat boodschappen gehaald te hebben zijn we (net) voor het donker werd weer teruggereden naar het hostel.

7 december hebben we scooters gehuurd om naar een nationaal park te gaan met z'n 6'en. Het nationale park was ongeveer 45 minuten met de scooter, maar doordat we verschillende keren stopten om foto's te maken van het een of het ander was het een uur voor we er waren. Bij de ingang (nadat we katjes geaaid hadden die kwamen schooien) vertelde de vrouw die de tickets verkocht dat er een apenopvang en een schildpaddenopvang was en dat er rondleidingen waren. Dus, uiteraard, gingen wij aapjes kijken. Het bleek een opvang voor apen te zijn die uit illegale handel gehaald zijn. Het ging voornamelijk om zeldzame apen, want die leveren het meeste geld op, en om apen die bekend staan om hun geneeskrachtige eigenschappen (lees: apen die gegeten worden door voornamelijk Chinezen die geloven dat het hun erectieproblemen oplost of hun terugtrekkende haargrens een halt toe roept). Van de soorten die er zaten waren er van de meest-voorkomende soort nog 3000 in de wereld. Van de zeldzaamste en dus de meest met uitsterven bedreigde soort, waren er nog 70. Met dit laatste aantal waren ze daar (terecht) heel tevreden, want een aantal jaren geleden was dit nog 15. Het doel van de opvang was om de apen, na een periode waarin ze langzaam steeds meer vrijheid krijgen door ze in steeds grotere en natuurlijkere verblijven te houden, ze uiteindelijk terug in het wild uit te zetten. Al met al hebben we een uur uitleg gehad, om vervolgens naar de schildpaddenopvang te gaan. Hier begon het verhaal niet veel anders dan het verhaal over de apen. Namelijk illegale handel, schildpadden voor Chinese traditionele medicijnen en als doel de dieren in het wild uitzetten. Alleen met de schildpadden was de situatie ernstiger, want de 3 schildpadsoorten die het meest met uitsterven bedreigd worden, komen alleen in Vietnam voor. Dus de mogelijkheden voor in het wild uitzetten zijn beperkter. Hier hebben we ook een uitgebreide uitleg gehad. Heel interessant! Daarna zijn we met de scooters het nationale park ingegaan, naar de prehistorische grot. Dit was een grot waar gebruiksvoorwerpen gevonden zijn uit de prehistorie. Nu is het simpelweg een grot met een plaats waar wierook gestookt wordt in een soort doe-het-zelf altaar van stenen. Hier hebben we een stuk door de grot gelopen (lees: geklommen) om uiteindelijk bij een compleet andere uitgang weer bovengronds te komen. Aan de takken en slijtage op de stenen te zien waren we niet de eerste die deze 'uitgang' gevonden hadden en na het pad (lees: sporen van mensen die ons voorgegaan zijn) gevolgd te hebben, kwamen we weer bij de officiële ingang van de grot uit. Daar hing een dikke liaan en de Tarzan in ons kon niet anders dan er in klimmen. En er in slingeren. En er ondersteboven in hangen. En uiteraard moest Tessa haar paaldansmoves laten zien. Na genoeg aapje gespeeld te hebben, of nadat we zagen hoe laat het was, want je hebt natuurlijk nooit genoeg aapje gespeeld, zijn we met de scooters naar de Ancient Tree gegaan. Dit is een 1000-jaar oude boom. Zoals verwacht is deze gigantisch! Echt een prachtige boom. Toen we terug naar de scooters liepen begon het al te schemeren en uiteindelijk zijn we in het donker terug naar het hostel gereden. Maar niet voor we in het nationale park vuurvliegjes zagen! Langs de weg vlogen verschillende vuurvliegjes, op nog geen 3 meter van ons af. Alles was donker, dus het enige licht kwam van deze vuurvliegjes. Heel apart. De rit terug was heel mooi, maar in je t-shirtje was het toch wel koud als de zon onder is.

De volgende dag (8 dec) zijn we na een goede kom noodles als ontbijt naar Nha Trang gelopen. Dit is een plaats zo'n 3 km van het hostel af waar je met een bootje een tocht door grotten kan maken. Ons groepje was uitgebreid met een Franse en een Indiër, wat inhield dat we verdeeld over 3 boten door de grotten roeiden. Op iedere boot zat één 'gids', die eigenlijk alleen de weg wees en roeide. Al kregen we binnen 10 minuten ook ieder een peddel om mee te roeien. Zo voeren we tussen (en onder) de bergen van tempeltje naar tempeltje. In totaal door 5 grotten, variërend van 100 tot 400 meter lang en nooit meer dan 1,5 meter hoog. Dus goed opletten en op tijd bukken anders kreeg je een stalagtiet voor je bakkes. Dat schijnt flink pijn te doen, aldus de Franse, die na de eerste grot al een bult en een ervaring rijker was. Het was heel mooi om zo door de grotten te varen. De tempels waren ook mooi, al vonden we de grotten indrukwekkender. Na de boottocht is de rest van de groep Ninh Binh in gegaan en zijn Tessa en ik terug naar het hostel gelopen en hebben we een middagje in de hangmat gelegen en van het weer genoten. Het was pas na het avond eten dat de rest van de groep terugkwam.

Onze laatste dag in Ninh Binh (9 dec) zijn Robin en Kim op hun motoren naar Phong Nha gereden, de volgende bestemming in Vietnam. We reizen allemaal via grofweg dezelfde plaatsen, al is het met andere vervoersmiddelen. Robin en Kim vertrokken rond 12.30u met hun motoren. Wij (Tessa, Rick, Tarryn, Dikte (Deense) en Reno (Nederlander)) zijn 's avonds ook naar Phong Nha gegaan, maar dan met de slaapbus. Nadat Robin en Kim aangereden waren zijn we met gehuurde fietsen naar Ninh Binh centrum gegaan om wat te eten. Daar hebben we (uiteindelijk) in een Koreaans restaurant gegeten. Heel lekker, maar wel vrij pittig. En dat terwijl ik een gerecht van pittigheid 2 had. De pittigste optie was niveau 12, wat volgens ons niet meer eetbaar kan zijn. 's Avonds zijn we om 19.30u naar een verzamelpunt gebracht vanwaar om 20.00u de bus ging (lees: zou moeten gaan) naar Phong Nha. Vietnamees openbaar vervoer rijdt niet zo precies volgens dienstregeling als dat in China gebeurt, concludeerden we toen we om 21.30u de bus in stapten. Na ons eerste enthousiasme over dat de bus er was, volgde meteen een tweede golf van enthousiasme dat we daadwerkelijk bedden hadden. Met kussens. En dekens. Waar je in kan liggen! Horizontaal! Ofja, liggen alsof je op een strandstoel ligt. Met de rugleuning bijna horizontaal. Een strandstoel zonder beenruimte van 50 centimeter breed, maar het was een bed! Dat was een stuk beter dan onze vorige 'slaapbus' in chengdu (bus met stoelen met dekens verkopen als slaapbus). Al met al hebben we, op een paar keer wakker worden na, prima geslapen. Al was het een korte nacht, want om 04.00u kwamen we al in Phong Nha aan. Maar we kunnen de nachtbus afstrepen van ons lijstje!

Foto's: NotAllWhoWanderAreLost4.waarbenjij.nu