WAAR IS M'N CHOCOLADE?! / Ekaterinburg

Vanmorgen (21 juni) zijn we na 26 uur treinen in Ekaterinburg aangekomen. Het eerste deel, van 07.00u tot 20.00u, hadden we ons 4-persoons compartiment voor ons alleen. Ideaal, want zo hadden we ieder een eigen 'bank'. Het compartiment bestaat uit 2 stapelbedden met daartussen wat ruimte en een tafeltje. Overdag worden de onderste bedden als bank gebruikt. We hebben veel gelezen, wat uit het raam zitten kijken, wat geslapen en we zijn de trein voor een gedeelte afgelopen. Prima vol te houden :)! Uiteraard hadden we een voorraad eten, drinken en snacks bij. Al bleek al snel dat 4 chocoladerepen in een warme trein niet ideaal zijn. Of we dachten 4 chocoladerepen te hebben, maar we hadden er een in het vorige hostel laten liggen :(! Ondanks deze flinke tegenslag was het echt een leuke rit :)
De trein stopt om de 2 uur ongeveer voor ergens tussen de 2 en 50 minuten. Dit staat allemaal op het rooster dat in de gang hangt en er is geen minuut van afgeweken! Kan de NS wat van leren. Om 20.00u kwamen er een man en vrouw van rond de 175 jaar binnen in ons compartiment. Van toen af aan was de treinreis iets minder, want ze deden meteen het raam dicht, vroegen ons 'vriendelijk' (lees: commandeerden) om onze tassen ergens anders dan onder onze 'bank' te zetten, omdat deze er niet helemaal onder paste, en annexeerden gelijk het tafeltje. Russen uiteraard. Vervolgens maakte de vrouw gebaren dat Daan en de/haar man het compartiment uit moesten zodat ze zich om kon kleden. Tess mocht wel blijven zitten. Na 5 minuten mocht de deur weer open en mocht iedereen weer binnen. Doordat het raam dicht was en moest blijven warmde het compartement lekker op. Al helemaal toen ze gingen slapen en ook de deur dicht moest, vanwege het licht op de gang. Tot wel 26 graden, bah. Gezellig is anders. Om 23.00u gingen wij ook maar naar bed. De volgende dag kwamen we om 09.15u aan in Ekaterinburg en zijn we met 30 graden naar het hostel gelopen, halverwege schuilend voor een flinke regenbui. Het hostel in Ekaterinburg is prima, maar kans op communicatie met andere gasten is klein, want er zijn alleen maar Russen.

Ondertussen zijn we naar het monument voor de Beatles en een monument voor het QWERTY-toetsenbord geweest. Beide leuk om te zien, vooral het toetsenbord. Deze is 16 meter lang en iedere toets bestaat uit een blok beton. Verder ook naar het monument voor de uitvinder van de fiets geweest (ze hebben iets met monumenten hier). Ook hebben we twee kerken bezocht, waarvan er een met planten versierd was. Dat gaf en heel mooi effect. De andere kerk, de Church of the Blood is zoals veel Russisch orthodoxe kerken heel overdadig met veel goud. Mooi om te zien, al kon je maar een klein deel van het gebouw in.
Gisteren (23 juni) kwamen we tot de conclusie dat we al in Azië zijn! Dan denk je dat je alles goed voorbereid hebt, maar vergeet je waar de grens met het volgende continent ligt. 17 km buiten de stad ligt de Europees-Aziatische grens. Daar zijn we met een taxi heen gegaan. Er staat en monument en een lijn waar precies de grens is. Dus we zijn heel kort even in Europa geweest :) en weer in Azië. En nog een keer in Europa. En Azië. Gewoon omdat het kan :)
Wat we eerder typten over weinig kans op communicatie met andere gasten is niet waar gebleken trouwens, want we hebben gisteren een hele tijd met een Indiase student zitten praten die een deel van zijn studie in Ekaterinburg doet. Gezellige kerel :) We hadden allebei zin om India te bezoeken door wat hij allemaal vertelde.
Het weer is nog steeds flink warm, 25-30 graden, veel zon en wat benauwd. Al zou het vandaag op 21 graden moeten blijven steken volgens de voorspellingen, wat we niet erg zouden vinden.
Onze laatste dag zijn we met de metro en bus naar het klooster gegaan een uur buiten de stad waar de Romanov's zijn vermoord. Korte en gebrekkige les Russische geschiedenis: de Romanov-familie was de laatste tsarenfamilie. Ze zijn tijdens een burgeroorlog tussen de Soviets en de Whites (tegen communisme) door de Soviets gevangen genomen en vermoord zodat ze geen macht op Rusland zouden krijgen. Daarna zijn hun lichamen gedropt in het bos en met zoutzuur overgoten. Op de plaats waar ze vermoord zijn, is een klooster gebouwd ter nagedachtenis en verering van de Romanov-familie. Minstens een van de familieleden is heilig verklaard. Voor we daar binnen mochten moest Tessa d'r hoofd bedekken en een soort lange schort omslaan, want met broek mag je als vrouw niet binnen. Het klooster bestaat uit 7 kerken, een voor ieder vermoord lid van de familie. Volledig uit hout en in de bossen, heel mooi! Verder hebben we ons voorbereid op de treinreis van Ekaterinburg naar Irkutsk van 54 uur. Hiervoor bleken meer boodschappen nodig dan we in eerste instantie dachten, want we hadden 2x ontbijt, 2x lunch en 2x avondeten nodig. Dus onder andere 4 broden, beleg, noodles, jerrycan water, eieren (geïnspireerd op treinreizen in China!) en het nodige snackspul ingeslagen. Tassen 's avonds ingepakt, de eieren gekookt (voor iemand denkt 'wat moet je met eieren in de trein?!') en 3 keer gecheckt hoelaat de trein ging, want de treintijden zijn in Moskou-tijd, wat 2 uur eerder is dan Ekaterinburg-tijd. De volgende dag (25 juni) met de backpacks en 4 losse tassen met de metro naar het treinstation gegaan en 10.15u Moskou-tijd, ofwel 12.15u Ekaterinburg-tijd vertrokken naar Irkutsk!

Foto's:
http://notallwhowanderarelost2.waarbenjij.nu/fotoboek/reisverslag/small/4923271/waar-is-m-n-chocolade-ekaterinburg