In a land of myth.. / Praag
Blijf op de hoogte en volg Daan en Tessa
28 September 2017 | Tsjechische Republiek, Praag
Onze lang-niet-volle bus vanuit Wenen kwam 28 september om 15.10u in Praag aan, de stad waar we allebei hoge verwachtingen van hadden. Maar vandaag zouden we de stad nog niet ingaan. We hadden een Airbnb geboekt op 10 kilometer buiten de stad, dus we besloten daarheen te gaan en verder niks meer te doen. Die 10 kilometer was een half uur met de metro, waarna we in een buitenwijk een paar honderd meter van onze Airbnb uitstapten. Het appartementje dat we geboekt hadden (nog steeds onder de bedwantsen-zitten-niet-in-appartementen-logica) was de woning van iemand die het verhuurde als ze er zelf niet was. Dus dat betekende dat alles wat je maar nodig kon hebben er ook was, omdat de eigenaar het zelf ook nodig heeft. Dus de keuken was bijvoorbeeld volledig uitgerust, wat een heel stuk fijner kookt dan in de keuken in Wenen met alleen 3 borden, 3 keer bestek en één pan. Maar er hingen ook verschillende foto's aan de muur, wat je er de hele tijd aan herinnert dat je bij iemand thuis bent. Het maakt dat we er ons in eerste instantie niet echt thuis voelden, maar dat ging er na een dag of 2 wel vanaf.
De 29e zijn we Praag begonnen met een free walking tour. Dat blijkt toch steeds de beste manier om in korte tijd een stad in vogelvlucht te zien en er een gevoel bij te krijgen. En daarna kan je dan nog eens uitgebreider terug gaan naar de bezienswaardigheden die je extra de moeite waard vond. Onze tour begon op het plein in Old Town. Hier staan 2 kerken waarvan er één twee ongelijke torens heeft. Maar ook weer niet zo verschillend dat het opvalt. Op het eerste gezicht lijken ze hetzelfde, maar doordat de bouw zo lang geduurd had en er verschillende architecten aan te pas waren gekomen die elkaars plannen niet altijd snapten was de rechter toren nu iets hoger dan de linker. En de linker toren was iets smaller dan de rechter. De oplossing van de laatste architect toen mensen er naar vroegen: kei harde ontkenning dat er iets fout gegaan was. 'Nee dat was de bedoeling, want de net iets grotere toren is de Adam's toren en de andere de Eva's toren. Dat was symbolisch bedoeld', werd daar ter plekke verzonnen. Dit idee sprak mensen zo aan dat nieuwe kerken ook een Adam's en Eva's toren kregen. Verder was er aan het plein ook de Astronomical Clock. Dit is een grote clock die de tijd, maanstand, sterrenbeeld, dag, maand en naamdag aangeeft. Ook staan hier 4 beelden, 3 van zonden en 1 van de dood. Dit zijn een man met een spiegel (ijdelheid), een man met een zak geld (hebzucht) en een man met een gitaar (plezier beleven uit iets anders dan God aanbidden) en een skelet (de dood). Ieder uur als de klok slaat knikt het skelet, iedereen eraan herinnerend dat hij ooit voor je komt. De 3 andere beelden schudden hun hoofd, waarmee bedoeld wordt: 'niet vandaag'. Daara zijn we via de Powder Tower, een verdedigingstoren waar vroeger het buskruit bewaard werd, naar de St. James The Greater Church gelopen. We konden de kerk niet in, maar binnen hing een arm aan het plafond, zo werd ons verteld. Een dief heeft jaren geleden willen stelen uit de kerk. Maar toen hij op het Maria beeld klom om haar ketting te stelen greep het beeld hem bij zijn arm. Zo bleef de dief gevangen gedurende de nacht. 's Morgens werd hij gevonden, nog steeds met Maria's hand om zijn arm geklemd. Toen hebben ze hem bevrijd door de arm af te hakken. Zijn arm, niet die van het beeld. Waarna het beeld haar oorspronkelijke houding weer innam. De arm van de dief is vervolgens in de kerk opgehangen als teken dat diefstal niet loont. Of het waar is of niet mag je zelf een mening over vormen, maar feit is dat er een arm aan een ketting in de kerk hangt. Uit recent onderzoek blijkt deze echt van een mens te zijn (geweest). Na een pauze met Tjechische broodjes zijn we naar het beeld van Kafka gelopen, meteen langs de Spaanse Synagoge. Het beeld gaf Kafka weer op de nek van een man zonder hoofd, handen of voeten. We hebben te weinig Kafka gelezen, maar dat is schijnbaar een personage uit een van zijn boeken. Daarna werd er kort een uitleg gegeven over de perfect bewaard gebleven Joodse wijk met daarin de Spaanse Synagoge. Deze is tijdens de tweede wereld oorlog door de Nazi's onderhouden. In tegenstelling tot alle andere synagoges in Europa, die leeggeroofd of vernield werden, moest deze bewaard blijven. Het idee was om er een museum van te maken van het uitgestorven Joodse ras. Maar in plaats daarvan is het nu gelukkig nog steeds een veelbezochte synagoge waar wekelijks Joden komen bidden. De rest van de Joodse wijk hebben we kort doorheen gewandeld, maar daar zouden we nog een keer uitgebreid heen gaan, dus laat ik dat hier even weg. De tour eindigde bij de Moldau, de rivier die de stad doorkruist, met uitzicht op Prague Castle aan de andere kant van het water. Het is het grootste Middeleeuwse kasteel van Europa. Meer overtuiging hadden we niet nodig, morgen doen we de free castle walking tour! Na de 3 uur durende tour van vandaag zijn we met de metro terug naar ons appartementje gegaan, met een stop bij de supermarkt. En in die supermarkt hadden ze pannenkoekenmix! In heel Oost-Europa (min Bratislava) kennen ze geen pannenkoekenmix, maar in Praag wel! Duidelijk wat wij vanavond eten! OMNOMNOM! Alleen jammer dat de pan niks was, dus werd het roer-pannenkoek. Maar net zo lekker!
De volgende dag begon met de vondst van een alles-erop-en-eraan Tefal tostie ijzer onder in de kast. Dat wordt panini's! Vervolgens zijn we weer naar het plein in Old Town gedaan, dit keer voor de free castle walking tour. Hiervoor staken we de Moldau over via de mooiste brug van de stad: Charles Bridge. Dit is een brug die door Koning Charles gebouwd is in het jaar lang-geleden. De brug is later versierd met grote beelden van heiligen en van de koning zelf. Nu wordt de brug gebruikt door schilders, sieradenmakers en andere creatievelingen om hun creaties te verkopen. Aan de andere kant van Charles Bridge zijn we per metro de heuvel opgegaan naar Prague Castle. Prague Castle is een ommuurde wijk met daarin niet alleen de koninklijke vertrekken en kerken, maar ook de woningen van 'gewone burgers'. Een overzicht van het complex hebben we eigenlijk niet gekregen, want er is door de jaren heen zo veel bijgebouwd waarbij ze zich weinig aantrokken van wat er al stond dat het geheel nu heel onoverzichtelijk is. Zo is de St. Vitus Cathedraal gebouwd in gotische stijl tot een bepaalde hoogte, maar heeft een barok bovenkant, want dat werd opeens 'in' tijdens de bouw. Door de onoverzichtelijkheid is er ook weinig van het verhaal van het kasteel blijven hangen, maar dat neemt niet weg dat het een mooie wandeling was. Na de tour hebben we hetzelfde gedaan als gisteren: boodschappen, eten (nu wel een gezonde maaltijd) en weer op tijd naar bed.
En daarmee hadden we de meest bezochte attracties in Praag gehad. Dus was het tijd voor de minder toeristische attracties. Dus na de panini's zijn we per metro naar het Museum of Alchemists and Magicians gegaan. Hier wordt de geschiedenis van Praag als stad van de alchemie uitgelegd. Alchemie is een combinatie van wetenschap en mysticisme. Een alchemist houdt zich bijvoorbeeld bezig met lood in goud veranderen door het gebruik van pentagrammen en heilige latijnse teksten, dode materie tot leven wekken tijdens volle maan of levenselixer maken die de drinker onsterfelijk maakt. Geen van deze experimenten zijn gelukt, maar er is wel 'per ongeluk' buskruit uitgevonden door een Chinese alchemist die levenselixer probeerde te produceren. Bij het museum was een torenkamer die vroeger door een alchemist gebruikt is. Deze was nu opnieuw ingericht zoals die er vroeger uitgezien zou hebben. Of anders gezegd: hoe de toerist wil dat die eruit gezien heeft. Er stonden opgezette dieren, stapels oude boeken, botten, stukken koraal, flessen met vloeistoffen in verschillende kleuren en glazen buizen om het levenselixer naar verschillende mensvormige figuren te pompen. Heel apart om doorheen te lopen, alsof je door een scène van Harry Potter loopt. Of Frankenstein. Maar wel interessant om te lezen hoe wetenschap en religie (en bijgeloof) gecombineerd werden. Of geprobeerd werd deze te combineren. En hoe verschillende geloven en verschillende alchemisten hierover dachten. Na het museum zijn we naar de Magical Cavern gegaan. Hiervan wisten we alleen dat het midden in een park lag en dat de naam vaag genoeg was om een bezoek waard te zijn. En vaag was het. Het bleek een tentoonstelling van de schilderijen van een schilder die beweerde zijn inspiratie niet uit deze wereld, maar uit visioenen te halen. Ieder werk was één visioen geweest. Toen we binnenkwamen werden we verwelkomd door een beetje een verlegen mannetje die ons een kaart met uitleg gaf over ieder werk. Zijn tentoonstelling, wat tevens zijn huis was, had hij in paars/blauw geschilderd met neppe stalagtieten aan het plafond. Zijn schilderijen waren net zo alternatief. Veelal onderwater taferelen met zeemeerminnen. Of bossen met vrouwelijke gezichten in de bomen. Stuk voor stuk heel mooi gemaakt, maar duidelijk niet op deze wereld geïnspireerd. Vooral de zeemeermin die aan het schaken was tegen niemand met schaakstukken van levende dieren was heel interessant. We namen aan dat ze levend waren omdat de geslagen stukken gepijnigde uitdrukkingen op hun gezicht hadden en de stukken op het bord triomfantelijk naar de zeemeermin keken. De kaart met uitleg waren we helemaal vergeten. Toen we genoeg gezien hadden en ons genoeg verbaasd hadden, hebben we de Magical Cavern achter ons gelaten en zijn we, weer per metro, terug naar onze accommodatie gegaan. Het was 15.30u toen we daar aankwamen, dus tijd genoeg om nog wat te tekenen en lezen. Iets waar we al een tijdje niet meer aan toegekomen waren.
Dit beviel zo goed dat we de volgende dag niks gedaan hebben. Of niks bezichtigd hebben in ieder geval. Met tekenen, wat spellen doen en lezen kwamen we onze dag wel door. Op z'n tijd onderbroken met panini's.
3 oktober (is het alweer oktober? Valt ons nu pas op) hebben we uitgetrokken voor de Joodse wijk. Dus na weer panini's (waar je er ook genoeg van kan hebben op een gegeven moment) zijn we per metro naar het centrum gegaan. Daar zijn we eerst de St. James The Greater Church ingegaan. We wouden toch echt die arm aan de ketting zien. Het leek wel een droge tak hoe die daar zo aan de ketting hing, hoog tussen de gewelven van de kerk. Maar het was een menselijke arm. Vreemd idee. En het Mariabeeld maar vredig voor zich uit kijkend, alsof zij niks gedaan had. Daarna zijn we de hoek om gelopen naar de Spaanse Synagoge. Deze bleek overweldigend mooi te zijn. Het gehele interieur was beschilderd, ingelegd met houtwerk en bezet met Davidsterren. De gewelven waren als pauwenstaarten beschilderd met groene ogen die uitkwamen bij de versierde lampen die in het hoogste punt hingen. De kroonluchter bestond uit een grote Davidster met op iedere punt een grote lamp, hangend aan een glas-in-lood raam in het dak. We hebben nog niet veel synagoges gezien, maar we verwachten niet snel een mooiere tegen te komen. Het ticket voor de Spaanse Synagoge gaf ook toegang tot 4 andere synagoges in de wijk en de Joodse begraafplaats. De andere 4 synagoges waren musea, 2 over Joodse gewoontes en tradities en 2 over de Holocaust. De laatste 2 waren het indrukwekkendste. In een waren op de muren alle namen van de Tjechische Joden opgeschreven die in de tweede wereld oorlog waren omgekomen. Dit waren muren vol. Kamer na kamer vol met namen. Duizenden en duizenden namen. Ook waren er tekeningen van kinderen uit een Tjechisch werkkamp te zien. Een lerares had de kinderen gevraagd hun angst te tekenen. Nadat de kinderen dat gedaan hadden zei ze hen hun tekeningen door te scheuren. 'Hiermee is jullie angst ook weg', had ze gezegd. Vervolgens had ze de kinderen gevraagd hun hoop te tekenen. Die tekeningen heeft ze verzameld. 'Zolang deze tekeningen er zijn, is er altijd hoop. En ik zal jullie hoop beschermen', had ze beloofd. Ze heeft de tekeningen verstopt en alleen haar man de locatie verteld. Zelf heeft ze de oorlog niet overleefd en haar man is naar Auschwitz gedeporteerd. Maar haar man heeft de oorlog overleefd. En hij heeft de tekeningen teruggevonden. Deze hangen nu in de Pinkas Synagoge. De tekeningen zijn intact, dus de hoop van de kinderen ook. Op de tekeningen staan families die zitten te eten. Spelende kinderen. Leerlingen in een klaslokaal. Taferelen van het gewone leven van voor de oorlog. Na de synagoge zijn we over de Joodse begraafplaats gelopen. Deze lag 3 meter boven straatniveau, want in de oorlog was dit de enige Joodse begraafplaats. Dat, in combinatie met de vele Joden die stierven door de slechte omstandigheden waarin ze gedwongen werden te leven, maakte dat de begraafplaats snel vol was. Er is toen een laag aarde overheen gedaan, waarin weer nieuwe graven gemaakt werden. Dit is doorgegaan tot de begraafplaats 3 meter verhoogd was. De stenen werden in dit proces niet begraven, maar mee opgehoogd. Hierdoor is de begraafplaats nu gevuld met duizenden grafstenen, soms niet meer dan een centimeter of 10 van elkaar af, vaak scheef, sommigen onleesbaar. Het lijkt of ze hier zo gegroeid zijn in plaats van geplaatst. Ik weet niet of het respectloos is om een begraafplaats mooi te noemen, maar dat is wel hoe ik het zou omschrijven.
En zo was het 4 oktober: de dag dat we weer verder reisden. Maar onze nachtbus naar Zürich vertrok pas om 20.45u. Gelukkig konden we in de Airbnb blijven tot 19.00u. Deze tijd hebben we gebruikt voor nog wat relaxen en om de spullen in te pakken. En om onze laatste Tjechische kronen op te maken. Waarna we er achter kwamen dat we nog 50 kronen nodig hadden voor de metro. 'Sorry sir, can you change euro's for crones? Yes? Thank you!'. En zo liepen we om 19.00u met onze voorraad eten naar de metro, die ons naar Central Station bracht. Waar trouwens een piano staat die je mag gebruiken, wat willekeurige mensen die er wachten ook doen. En dat nog goed kunnen ook. Zo hebben we tot 20.30u binnen naar de pianomuziek geluisterd voor we naar buiten gingen. We zijn het niet meer gewend, maar het koelt flink af 's avonds in Praag. Maar om 20.40u was de bus er en 5 minuten later, precies volgens schema, waren we onderweg naar Zürich, waar we 05.40u aan zouden komen. Praag was heel erg mooi. Veel interessante geschiedenis, nog meer interessante legendes en al met al zeer de moeite waard.
Foto's: NotAllWhoWanderAreLost9.waarbenjij.nu
De 29e zijn we Praag begonnen met een free walking tour. Dat blijkt toch steeds de beste manier om in korte tijd een stad in vogelvlucht te zien en er een gevoel bij te krijgen. En daarna kan je dan nog eens uitgebreider terug gaan naar de bezienswaardigheden die je extra de moeite waard vond. Onze tour begon op het plein in Old Town. Hier staan 2 kerken waarvan er één twee ongelijke torens heeft. Maar ook weer niet zo verschillend dat het opvalt. Op het eerste gezicht lijken ze hetzelfde, maar doordat de bouw zo lang geduurd had en er verschillende architecten aan te pas waren gekomen die elkaars plannen niet altijd snapten was de rechter toren nu iets hoger dan de linker. En de linker toren was iets smaller dan de rechter. De oplossing van de laatste architect toen mensen er naar vroegen: kei harde ontkenning dat er iets fout gegaan was. 'Nee dat was de bedoeling, want de net iets grotere toren is de Adam's toren en de andere de Eva's toren. Dat was symbolisch bedoeld', werd daar ter plekke verzonnen. Dit idee sprak mensen zo aan dat nieuwe kerken ook een Adam's en Eva's toren kregen. Verder was er aan het plein ook de Astronomical Clock. Dit is een grote clock die de tijd, maanstand, sterrenbeeld, dag, maand en naamdag aangeeft. Ook staan hier 4 beelden, 3 van zonden en 1 van de dood. Dit zijn een man met een spiegel (ijdelheid), een man met een zak geld (hebzucht) en een man met een gitaar (plezier beleven uit iets anders dan God aanbidden) en een skelet (de dood). Ieder uur als de klok slaat knikt het skelet, iedereen eraan herinnerend dat hij ooit voor je komt. De 3 andere beelden schudden hun hoofd, waarmee bedoeld wordt: 'niet vandaag'. Daara zijn we via de Powder Tower, een verdedigingstoren waar vroeger het buskruit bewaard werd, naar de St. James The Greater Church gelopen. We konden de kerk niet in, maar binnen hing een arm aan het plafond, zo werd ons verteld. Een dief heeft jaren geleden willen stelen uit de kerk. Maar toen hij op het Maria beeld klom om haar ketting te stelen greep het beeld hem bij zijn arm. Zo bleef de dief gevangen gedurende de nacht. 's Morgens werd hij gevonden, nog steeds met Maria's hand om zijn arm geklemd. Toen hebben ze hem bevrijd door de arm af te hakken. Zijn arm, niet die van het beeld. Waarna het beeld haar oorspronkelijke houding weer innam. De arm van de dief is vervolgens in de kerk opgehangen als teken dat diefstal niet loont. Of het waar is of niet mag je zelf een mening over vormen, maar feit is dat er een arm aan een ketting in de kerk hangt. Uit recent onderzoek blijkt deze echt van een mens te zijn (geweest). Na een pauze met Tjechische broodjes zijn we naar het beeld van Kafka gelopen, meteen langs de Spaanse Synagoge. Het beeld gaf Kafka weer op de nek van een man zonder hoofd, handen of voeten. We hebben te weinig Kafka gelezen, maar dat is schijnbaar een personage uit een van zijn boeken. Daarna werd er kort een uitleg gegeven over de perfect bewaard gebleven Joodse wijk met daarin de Spaanse Synagoge. Deze is tijdens de tweede wereld oorlog door de Nazi's onderhouden. In tegenstelling tot alle andere synagoges in Europa, die leeggeroofd of vernield werden, moest deze bewaard blijven. Het idee was om er een museum van te maken van het uitgestorven Joodse ras. Maar in plaats daarvan is het nu gelukkig nog steeds een veelbezochte synagoge waar wekelijks Joden komen bidden. De rest van de Joodse wijk hebben we kort doorheen gewandeld, maar daar zouden we nog een keer uitgebreid heen gaan, dus laat ik dat hier even weg. De tour eindigde bij de Moldau, de rivier die de stad doorkruist, met uitzicht op Prague Castle aan de andere kant van het water. Het is het grootste Middeleeuwse kasteel van Europa. Meer overtuiging hadden we niet nodig, morgen doen we de free castle walking tour! Na de 3 uur durende tour van vandaag zijn we met de metro terug naar ons appartementje gegaan, met een stop bij de supermarkt. En in die supermarkt hadden ze pannenkoekenmix! In heel Oost-Europa (min Bratislava) kennen ze geen pannenkoekenmix, maar in Praag wel! Duidelijk wat wij vanavond eten! OMNOMNOM! Alleen jammer dat de pan niks was, dus werd het roer-pannenkoek. Maar net zo lekker!
De volgende dag begon met de vondst van een alles-erop-en-eraan Tefal tostie ijzer onder in de kast. Dat wordt panini's! Vervolgens zijn we weer naar het plein in Old Town gedaan, dit keer voor de free castle walking tour. Hiervoor staken we de Moldau over via de mooiste brug van de stad: Charles Bridge. Dit is een brug die door Koning Charles gebouwd is in het jaar lang-geleden. De brug is later versierd met grote beelden van heiligen en van de koning zelf. Nu wordt de brug gebruikt door schilders, sieradenmakers en andere creatievelingen om hun creaties te verkopen. Aan de andere kant van Charles Bridge zijn we per metro de heuvel opgegaan naar Prague Castle. Prague Castle is een ommuurde wijk met daarin niet alleen de koninklijke vertrekken en kerken, maar ook de woningen van 'gewone burgers'. Een overzicht van het complex hebben we eigenlijk niet gekregen, want er is door de jaren heen zo veel bijgebouwd waarbij ze zich weinig aantrokken van wat er al stond dat het geheel nu heel onoverzichtelijk is. Zo is de St. Vitus Cathedraal gebouwd in gotische stijl tot een bepaalde hoogte, maar heeft een barok bovenkant, want dat werd opeens 'in' tijdens de bouw. Door de onoverzichtelijkheid is er ook weinig van het verhaal van het kasteel blijven hangen, maar dat neemt niet weg dat het een mooie wandeling was. Na de tour hebben we hetzelfde gedaan als gisteren: boodschappen, eten (nu wel een gezonde maaltijd) en weer op tijd naar bed.
En daarmee hadden we de meest bezochte attracties in Praag gehad. Dus was het tijd voor de minder toeristische attracties. Dus na de panini's zijn we per metro naar het Museum of Alchemists and Magicians gegaan. Hier wordt de geschiedenis van Praag als stad van de alchemie uitgelegd. Alchemie is een combinatie van wetenschap en mysticisme. Een alchemist houdt zich bijvoorbeeld bezig met lood in goud veranderen door het gebruik van pentagrammen en heilige latijnse teksten, dode materie tot leven wekken tijdens volle maan of levenselixer maken die de drinker onsterfelijk maakt. Geen van deze experimenten zijn gelukt, maar er is wel 'per ongeluk' buskruit uitgevonden door een Chinese alchemist die levenselixer probeerde te produceren. Bij het museum was een torenkamer die vroeger door een alchemist gebruikt is. Deze was nu opnieuw ingericht zoals die er vroeger uitgezien zou hebben. Of anders gezegd: hoe de toerist wil dat die eruit gezien heeft. Er stonden opgezette dieren, stapels oude boeken, botten, stukken koraal, flessen met vloeistoffen in verschillende kleuren en glazen buizen om het levenselixer naar verschillende mensvormige figuren te pompen. Heel apart om doorheen te lopen, alsof je door een scène van Harry Potter loopt. Of Frankenstein. Maar wel interessant om te lezen hoe wetenschap en religie (en bijgeloof) gecombineerd werden. Of geprobeerd werd deze te combineren. En hoe verschillende geloven en verschillende alchemisten hierover dachten. Na het museum zijn we naar de Magical Cavern gegaan. Hiervan wisten we alleen dat het midden in een park lag en dat de naam vaag genoeg was om een bezoek waard te zijn. En vaag was het. Het bleek een tentoonstelling van de schilderijen van een schilder die beweerde zijn inspiratie niet uit deze wereld, maar uit visioenen te halen. Ieder werk was één visioen geweest. Toen we binnenkwamen werden we verwelkomd door een beetje een verlegen mannetje die ons een kaart met uitleg gaf over ieder werk. Zijn tentoonstelling, wat tevens zijn huis was, had hij in paars/blauw geschilderd met neppe stalagtieten aan het plafond. Zijn schilderijen waren net zo alternatief. Veelal onderwater taferelen met zeemeerminnen. Of bossen met vrouwelijke gezichten in de bomen. Stuk voor stuk heel mooi gemaakt, maar duidelijk niet op deze wereld geïnspireerd. Vooral de zeemeermin die aan het schaken was tegen niemand met schaakstukken van levende dieren was heel interessant. We namen aan dat ze levend waren omdat de geslagen stukken gepijnigde uitdrukkingen op hun gezicht hadden en de stukken op het bord triomfantelijk naar de zeemeermin keken. De kaart met uitleg waren we helemaal vergeten. Toen we genoeg gezien hadden en ons genoeg verbaasd hadden, hebben we de Magical Cavern achter ons gelaten en zijn we, weer per metro, terug naar onze accommodatie gegaan. Het was 15.30u toen we daar aankwamen, dus tijd genoeg om nog wat te tekenen en lezen. Iets waar we al een tijdje niet meer aan toegekomen waren.
Dit beviel zo goed dat we de volgende dag niks gedaan hebben. Of niks bezichtigd hebben in ieder geval. Met tekenen, wat spellen doen en lezen kwamen we onze dag wel door. Op z'n tijd onderbroken met panini's.
3 oktober (is het alweer oktober? Valt ons nu pas op) hebben we uitgetrokken voor de Joodse wijk. Dus na weer panini's (waar je er ook genoeg van kan hebben op een gegeven moment) zijn we per metro naar het centrum gegaan. Daar zijn we eerst de St. James The Greater Church ingegaan. We wouden toch echt die arm aan de ketting zien. Het leek wel een droge tak hoe die daar zo aan de ketting hing, hoog tussen de gewelven van de kerk. Maar het was een menselijke arm. Vreemd idee. En het Mariabeeld maar vredig voor zich uit kijkend, alsof zij niks gedaan had. Daarna zijn we de hoek om gelopen naar de Spaanse Synagoge. Deze bleek overweldigend mooi te zijn. Het gehele interieur was beschilderd, ingelegd met houtwerk en bezet met Davidsterren. De gewelven waren als pauwenstaarten beschilderd met groene ogen die uitkwamen bij de versierde lampen die in het hoogste punt hingen. De kroonluchter bestond uit een grote Davidster met op iedere punt een grote lamp, hangend aan een glas-in-lood raam in het dak. We hebben nog niet veel synagoges gezien, maar we verwachten niet snel een mooiere tegen te komen. Het ticket voor de Spaanse Synagoge gaf ook toegang tot 4 andere synagoges in de wijk en de Joodse begraafplaats. De andere 4 synagoges waren musea, 2 over Joodse gewoontes en tradities en 2 over de Holocaust. De laatste 2 waren het indrukwekkendste. In een waren op de muren alle namen van de Tjechische Joden opgeschreven die in de tweede wereld oorlog waren omgekomen. Dit waren muren vol. Kamer na kamer vol met namen. Duizenden en duizenden namen. Ook waren er tekeningen van kinderen uit een Tjechisch werkkamp te zien. Een lerares had de kinderen gevraagd hun angst te tekenen. Nadat de kinderen dat gedaan hadden zei ze hen hun tekeningen door te scheuren. 'Hiermee is jullie angst ook weg', had ze gezegd. Vervolgens had ze de kinderen gevraagd hun hoop te tekenen. Die tekeningen heeft ze verzameld. 'Zolang deze tekeningen er zijn, is er altijd hoop. En ik zal jullie hoop beschermen', had ze beloofd. Ze heeft de tekeningen verstopt en alleen haar man de locatie verteld. Zelf heeft ze de oorlog niet overleefd en haar man is naar Auschwitz gedeporteerd. Maar haar man heeft de oorlog overleefd. En hij heeft de tekeningen teruggevonden. Deze hangen nu in de Pinkas Synagoge. De tekeningen zijn intact, dus de hoop van de kinderen ook. Op de tekeningen staan families die zitten te eten. Spelende kinderen. Leerlingen in een klaslokaal. Taferelen van het gewone leven van voor de oorlog. Na de synagoge zijn we over de Joodse begraafplaats gelopen. Deze lag 3 meter boven straatniveau, want in de oorlog was dit de enige Joodse begraafplaats. Dat, in combinatie met de vele Joden die stierven door de slechte omstandigheden waarin ze gedwongen werden te leven, maakte dat de begraafplaats snel vol was. Er is toen een laag aarde overheen gedaan, waarin weer nieuwe graven gemaakt werden. Dit is doorgegaan tot de begraafplaats 3 meter verhoogd was. De stenen werden in dit proces niet begraven, maar mee opgehoogd. Hierdoor is de begraafplaats nu gevuld met duizenden grafstenen, soms niet meer dan een centimeter of 10 van elkaar af, vaak scheef, sommigen onleesbaar. Het lijkt of ze hier zo gegroeid zijn in plaats van geplaatst. Ik weet niet of het respectloos is om een begraafplaats mooi te noemen, maar dat is wel hoe ik het zou omschrijven.
En zo was het 4 oktober: de dag dat we weer verder reisden. Maar onze nachtbus naar Zürich vertrok pas om 20.45u. Gelukkig konden we in de Airbnb blijven tot 19.00u. Deze tijd hebben we gebruikt voor nog wat relaxen en om de spullen in te pakken. En om onze laatste Tjechische kronen op te maken. Waarna we er achter kwamen dat we nog 50 kronen nodig hadden voor de metro. 'Sorry sir, can you change euro's for crones? Yes? Thank you!'. En zo liepen we om 19.00u met onze voorraad eten naar de metro, die ons naar Central Station bracht. Waar trouwens een piano staat die je mag gebruiken, wat willekeurige mensen die er wachten ook doen. En dat nog goed kunnen ook. Zo hebben we tot 20.30u binnen naar de pianomuziek geluisterd voor we naar buiten gingen. We zijn het niet meer gewend, maar het koelt flink af 's avonds in Praag. Maar om 20.40u was de bus er en 5 minuten later, precies volgens schema, waren we onderweg naar Zürich, waar we 05.40u aan zouden komen. Praag was heel erg mooi. Veel interessante geschiedenis, nog meer interessante legendes en al met al zeer de moeite waard.
Foto's: NotAllWhoWanderAreLost9.waarbenjij.nu
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
