Bye bye, zwaai zwaai / Istanbul

En zo stonden we 3 september weer in Istanbul, het begin van onze rondrit door West-Turkije. Nadat we van de ferry afreden zijn we naar ons hotel gegaan in de buurt van Ataturk Airport. Van hier vlogen Hans en Ria de volgende dag weer naar huis. Maar eerst: tijd om wat te gaan eten! Dus dan sta je in Istanbul, buiten het centrum, je hebt honger en je bent vegetarisch. Je kijkt om je heen en ziet vanaf de hoek van de straat waar je staat 4 kebaberieën. Dit kan nog wel eens interessant worden. Bij de eerste kijken ze je vragend en lachend aan als je vraagt of ze iets zonder vlees hebben. Alsof ze willen vragen: 'je weet dat dit een kebaberie is, toch?'. Maar bij de 2e zeggen ze dat ze wel iets kunnen regelen, neemt u plaats. Terwijl we door de menukaart bladeren en niks vegetarisch kunnen vinden wordt er een koude soep geserveerd. 'Soup, no meat!' vertelt de ober ons. Dank u! Na 2 happen van de soep, nog steeds op de kaart kijkend, komt hij terug met een salade, vervolgens met tsaziki, dan wraps, uienringen, brood en tapennade. 'Vegetarian' zegt hij vragend. 'yes, thank you! Thank you!' leg de kaart maar neer, tegen de tijd dat we dit op hebben rollen we van tafel. En zo zaten we, zonder ook maar iets besteld te hebben, aan ons laatste avondmaal. Hans en Ria hebben er nog een portie kebab bij besteld, maar verder bleek het assortiment aan eten van de vriendelijke ober meer dan genoeg. Na het eten rolden we het liefst meteen ons bedje in, maar er moest eerst nog wat omgepakt worden. Hans en Ria wouden wel wat spullen van ons mee naar huis nemen als we het niet meer nodig hadden, waar we dankbaar gebruik van gemaakt hebben. Zo hebben we wat souveniers en een deel van onze zomerkleding mee teruggegeven. De verwachting is toch niet dat het nog zo warm gaat zijn in Europa in september/oktober. Dus we hebben zeker een kilo of 5 aan spullen mee terug kunnen geven. Dat scheelt nogal in de backpack!

De volgende dag (4 september) vlogen Hans en Ria om 11.30u. Dit betekende om 07.00u aan het ontbijt. Slaperig hebben we zitten ontbijten en hebben we vervolgens de bagage naar beneden gebracht en in de huurauto gestapeld. Hier hebben we afscheid genomen van Hans en Ria. En zo stonden we om 07.45u weer met z'n 2'en op de stoep, zwaaiend naar de zwarte auto die de straat uit reed. En ondanks dat we nu in verhouding zo dicht bij huis zijn voelde het weer alsof we aan de andere kant van de wereld stonden. Maar dat gevoel was maar van korte duur door ons eraan te herinneren dat we over 7 weken weer thuis zouden zijn. 27 oktober is de thuis-kom-datum. En wat ook werkte tegen het we-zijn-weer-alleen-gevoel was de realisatie dat er boven een bedje op ons wachtte. We konden nog ruim 2 uur slapen! Waar we dan ook goed gebruik van gemaakt hebben. Om 11.30u, toen Hans en Ria aanvlogen, ging bij ons de wekker. We hebben onze spullen in onze nu lang niet volle backpacks gepakt en zijn met de overvolle tram terug naar het centrum van Istanbul gegaan. Daar was het toeristenbureau waar we onze tour naar Kappadokya geboekt hadden. Deze tour begon vanavond om 18.00u, maar omdat dat nog 5 uur duurde hebben we onze backpacks bij het toeristenbureau achter kunnen laten en zijn we ergens wat gaan drinken. En zo zaten we weer bij de Green Corner, waar we 2 weken geleden met z'n 4'en wat zaten te drinken. Vervolgens hebben we een rondje gelopen, zijn we wat winkeltjes afgestruind en stonden we om 17.30u weer bij ons toeristenbureau'tje, blij dat we even konden zitten. Om 18.30 vertelde de man bij wie we onze tour geboekt hadden dat ons busje klaar stond. Kappadokya, here we come!

Foto's: Slaan we weer even over, niet de moeite waard voor dit verslag. De foto's van het volgende verslag (Kappadokya) zullen extra mooi zijn :)