Berg op, berg af / Ella
Blijf op de hoogte en volg Daan en Tessa
15 Augustus 2017 | Sri Lanka, Badulla
Welkom in Ella! Na een lange maar vooral ook heel mooie reisreis kwamen we 15 augustus om 15.30u aan in Ella. Ondanks dat de treinreis tussen Kandy en Ella door veel toeristen gedaan wordt en wereldwijd bekend staat als een van de mooiste, is Ella Station niet meer dan één betonnen perron en een afdak. Maar dat droeg ook juist bij aan de charme van de treinreis. Bij het verlaten van het station werden onze treintickets gecontroleerd en liepen we de chaos in dat het pleintje voor het station was. Overal stonden tuktuks, lokale bussen, touringcars van verschillende organisaties en een grote groep toeristen van over de hele wereld die veelal op en neer keken tussen hun telefoon en de vele busjes, waarschijnlijk opzoek naar het busje met de naam van hun reisorganisatie. We besloten eerst te gaan eten en liepen met onze backpacks naar centrum Ella, 1 kilometer verderop. Daar zijn we bij een willekeurig restaurantje gaan zitten, waar ze heel goede macaroni bleken te verkopen. Na het eten regelde de vriendelijke eigenaar van het restaurant een tuktuk voor ons, want ons guesthouse lag 2 kilometer buiten Ella. Normaal zouden we 2 kilometer lopen, maar op de kaart bestond de weg uit alleen maar haarspeldbochten, dus dat betekende de hele weg berg op, of de hele weg berg af. Dus het op veilig spelend kozen we maar voor de tuktuk. Even later zagen we vanuit de achterbank van die tuktuk de weg voor ons stijl naar boven zigzaggen. Het was maar goed dat we niet waren gaan lopen, want zelfs de tuktuk had er moeite mee. Rond 17.00u stopten we voor een klein huisje met daarop de naam van ons guesthouse. Daar werden we ontvangen door een aardige vrouw die ons onze kamer liet zien. Ze sprak amper Engels, maar we konden met handen en voeten wel wat praten. 'Kandy?'. 'Yes, we came from Kandy, by train'. ''Train? Train good. Good'. Vervolgens bracht ze ons thee en zaten we op ons terrasje van het uitzicht te genieten over de bergen. De vrouw wees op een van de bergen aan de andere kant van de vallei: 'Ella Rock' zei ze. Dat was een van de bergen waar we naar boven zouden gaan lopen. Ze maakte met 2 vingers de beweging van lopen en zei 'Ella Rock, good', vervolgens wees ze naar de weg en gebaarde links af. Die kant zou het pad naar Ella Rock wel zijn. Na een half uur kwam ook haar man. Hij sprak iets beter Engels, maar nog nauwelijks genoeg voor een gesprek. Maar wel genoeg om te zeggen dat zijn zoon om 19.00u langs zou komen en dat we ontbijt kregen de volgende morgen. Daarna namen ze allebei afscheid en bleek dat onze kamer bestond uit het hele huisje. Hoewel het nog steeds één kamer was.
De volgende morgen ging de wekker om 08.30u, want 09.00u zou het ontbijt klaar staan. Dit bestond uit kokosroti (soort pannenkoekjes), dhal curry en opgerolde pannenkoeken met suiker-kokos vulling. Een typisch Sri Lankaans ontbijt maar dan niet pittig, gelukkig. Hierna hebben we gekeken naar de Europa planning. Deze komt stiekem toch steeds dichterbij, al hebben we allebei het idee dat we nog lang niet thuis zijn. Na de voorlopige Europa planning nog eens kritisch te hebben bekeken, hebben alvast een aantal bussen geboekt. De planning is nu zo: Istanbul, Boekarest, Brasov, Boedapest, Bratislava, Wenen, Praag, te-lange-busrit, Zurich, Tirano, Milaan, Barcelona, Mallorca, Parijs, Zeebrugge en naar huis. Als je nu denkt: 'Maar dat is een super onlogische route!', klopt, dat is het ook. Rond lunch-tijd zijn we naar Ella gelopen, waar we wat gegeten hebben. Daarna zijn we verder gewandeld naar een van de bekendere bergtoppen van Ella, Little Adam's Peak. Dit is een 200 meter klim vanuit Ella centrum over een pad van 2,5 kilometer. Het pad met vanaf verschillende punten een mooi uitzicht was zeker de moeite waard, maar eenmaal op de top was het uitzicht nog mooier. Little Adam's Peak is lang niet de hoogste top in de omgeving, dus vanuit de top zagen we aan beide kanten bergen boven ons uit komen. Een daarvan was Ella Rock. Maar naar het zuiden kijkend waren er geen bergen. Het landschap ging van bergachtig over in vlak. En vanaf Little Adam's Peak hadden we uitzicht over zowel dat vlakke land als de vallei tussen de bergen aan de andere kant. Al met al een heel bijzonder uitzicht. Little Adam's Peak heeft trouwens een 'grote broer', genaamd Adam's Peak. Dit is een bergtop zo'n 100 kilometer buiten Ella die we helaas over hebben moeten slaan. Want Adam's Peak is een heel belangrijke plaats. Op deze berg heeft Adam zijn eerste stap op aarde gezet (Adam zijnde de eerste mens volgens het Christendom). Zijn voetafdruk staat nog steeds op de top. Al zijn de Boeddhisten het daar niet mee eens en zeggen ze dat het een voetafdruk van Boeddha is. En de Hindoeïsten zeggen dat het de eerste voetstap op aarde is van Shiva. Maar wij hebben dus alleen het voetafdrukloze kleine broertje van Adam's Peak gezien, wat de klim meer dan waard was. Na Little Adam's Peak zijn we naar de Nine Arch Bridge gelopen, weer zo'n 2 kilometer verderop. Dit is precies wat de naam doet vermoeden: een brug met 9 bogen. Met daaroverheen het treinspoor van Ella naar het zuiden. De brug is tijdens de 1e wereld oorlog gebouwd. In een tijd waar staal schaars was omdat dit nodig was voor oorlogsmaterieel. Daarom is Nine Arch Bridge gebouwd van alleen steen, zonder staal. De Engelsen, die Sri Lanka in die tijd gecoloniseerd hadden, vertrouwden de brug om die reden niet. Maar hij staat nog steeds, dus de Sri Lankanen wisten wel wat ze deden. Na wat gedronken te hebben op een terras met uitzicht op de brug zijn we naar beneden gelopen, de brug op. Het feit dat het een spoorbrug is is onbelangrijk hier. Lopen op het spoor is normaal. Sterker nog, de sporen rond Ella staan op de kaarten als wandelpaden. De treinen rijden toch maar 30 km/u en maken zo'n herrie dat je tijd genoeg hebt om van het spoor af te gaan als je er een aan hoort komen. En daarmee was onze route terug naar Ella ook een makkelijke: volg het spoor. Dit was prima te doen, op de tunnel na. Er zit een 50 meter lange tunnel tussen Nine Arch Bridge en Ella Station waar de trein strak in past. Dus dat was de enige plaats dat we even flink door moesten lopen, om maar te voorkomen dat je in de tunnel staat als er een trein aan komt. De trein kwam er niet aan toen we in de tunnel liepen, maar veel later, net voor we bij Ella Station waren. Dus daar even onder het 'walking on the tracks is dangerous'-bord gewacht tot de trein voorbij gehobbeld was en toen konden we verder. In Ella hebben we weer bij het aardige mannetje gegeten met de lekkere macaroni. En met de lekkere friet kwamen we achter! Om vervolgens weer met de tuktuk terug naar ons guesthouse te gaan.
De 17e hebben we vrijwel hetzelfde gedaan als de dag daarvoor: ontbijten, Euro-trip boekingen maken en wandelen. Maar vandaag ging de wandeling naar Ella Rock. Dit scheen een minder recht toe recht aan pad te zijn dan naar Little Adam's peak, want de mensen die bij het pad wonen hebben alle borden weggehaald om zo voor geld verdwaalde toeristen te kunnen helpen. Daarom hadden we een uitleg over de route opgeslagen op de telefoon, inclusief foto's van iedere afslag, om niet te kunnen verdwalen. Dus na weer in Ella geluncht te hebben zijn we over het spoor richting Ella Rock gelopen. Na een kilometer of 2, net na een brug, moesten we bij een blauwe pijl rechts af. De brug was er, de afslag ook, maar de blauwe pijl niet. Vreemd. Tot we een grofweg-pijlvormige grijze verfvlek tegen de rots zagen, net voor de afslag. Iemand had de pijl grijs geverfd om deze te verbergen. Even verderop was er weer een afslag en weer zouden we deze gemist hebben, ware het niet dat we een gedetailleerde routebeschrijving bij ons hadden. Maar met verschillende keren de route checken op de telefoon hebben we Ella Rock 'gevonden'. Al bestond het laatste stuk van het pad uit een stijl bospad, waardoor we weer met een bezwete rug boven kwamen. Al is dat iets waar we ondertussen wel aan gewend zijn geraakt. Het uitzicht vanaf Ella Rock was heel bekend. Want vanaf de top hadden we mooi zicht op Little Adam's Peak, waar we gisteren naar boven gelopen waren. Doordat we hoger zaten was het uitzicht over de vallei en het bergachtige Ella heel mooi. Maar door de bomen hadden we geen zicht op de vlakte die we wisten dat er naar het zuiden lag. Hier hebben we even gezeten, op adem komend na de klim. Maar namate we er langer zaten kwamen ook de Duitsers en Fransen boven die we onderweg ingehaald hadden. Dus hebben we de drukte (van misschien 8 anderen) achter ons gelaten en zijn we terug naar beneden gelopen, wat een heel stuk makkelijker ging dan naar boven. Ondanks de enigszins knikkende knieën onder aan de berg. Zo zijn we, weer via het spoor, terug naar het guesthouse gelopen. Daar zou om 19.00u het eten klaar staan. We waren net na 18.00u terug, dus konden we nog mooi even wat drinken en uitzweten voor het eten. Om 19.00u kwam de eigenares met een dienblad met een typisch Sri Lankaans avondeten. Dit bestond uit kokosroti, 4 soorten curry, rijst en papadam. Papadam is de Sri Lankaanse versie van kroepoek. Na het eten hebben we buiten naar de natuur zitten luisteren en naar de vuurvliegjes zitten kijken die net buiten het terras rondvlogen.
En daarmee waren we aan het einde van Sri Lanka. De volgende morgen gingen we naar het vliegveld en vlogen we naar Istanbul. Maar Colombo Airport ligt een paar honderd kilometer buiten Ella, dus dat was nog een volle dag reizen. Dit begon bij ons guesthouse in Ella met een tuktuk die ons naar Ella station bracht. Van daar vertrok onze trein naar Colombo om 06.40u. De Engels sprekende zoon van de eigenaren van het guesthouse was er ook om ons uit te zwaaien. Nog even afscheid nemen van de 2 schattige zwerfhondjes (Tess zit toch al vol rabiës-vaccine) en om 06.30u de trein in. Maar de trein stopte niet op het spoor langs het perron, maar een verder. Dus konden we, samen met de 100+ andere reizigers met backpacks of andere bepakking, het perron af klimmen, het spoor oversteken en de trein in klimmen. Daar vonden we onze gereserveerde 3e klasse stoelen, zwaaiden nog een keer naar ons éénmans uitzwaaicomité en we waren onderweg. Op naar Colombo!
Foto's: NotAllWhoWanderAreLost8.waarbenjij.nu
De volgende morgen ging de wekker om 08.30u, want 09.00u zou het ontbijt klaar staan. Dit bestond uit kokosroti (soort pannenkoekjes), dhal curry en opgerolde pannenkoeken met suiker-kokos vulling. Een typisch Sri Lankaans ontbijt maar dan niet pittig, gelukkig. Hierna hebben we gekeken naar de Europa planning. Deze komt stiekem toch steeds dichterbij, al hebben we allebei het idee dat we nog lang niet thuis zijn. Na de voorlopige Europa planning nog eens kritisch te hebben bekeken, hebben alvast een aantal bussen geboekt. De planning is nu zo: Istanbul, Boekarest, Brasov, Boedapest, Bratislava, Wenen, Praag, te-lange-busrit, Zurich, Tirano, Milaan, Barcelona, Mallorca, Parijs, Zeebrugge en naar huis. Als je nu denkt: 'Maar dat is een super onlogische route!', klopt, dat is het ook. Rond lunch-tijd zijn we naar Ella gelopen, waar we wat gegeten hebben. Daarna zijn we verder gewandeld naar een van de bekendere bergtoppen van Ella, Little Adam's Peak. Dit is een 200 meter klim vanuit Ella centrum over een pad van 2,5 kilometer. Het pad met vanaf verschillende punten een mooi uitzicht was zeker de moeite waard, maar eenmaal op de top was het uitzicht nog mooier. Little Adam's Peak is lang niet de hoogste top in de omgeving, dus vanuit de top zagen we aan beide kanten bergen boven ons uit komen. Een daarvan was Ella Rock. Maar naar het zuiden kijkend waren er geen bergen. Het landschap ging van bergachtig over in vlak. En vanaf Little Adam's Peak hadden we uitzicht over zowel dat vlakke land als de vallei tussen de bergen aan de andere kant. Al met al een heel bijzonder uitzicht. Little Adam's Peak heeft trouwens een 'grote broer', genaamd Adam's Peak. Dit is een bergtop zo'n 100 kilometer buiten Ella die we helaas over hebben moeten slaan. Want Adam's Peak is een heel belangrijke plaats. Op deze berg heeft Adam zijn eerste stap op aarde gezet (Adam zijnde de eerste mens volgens het Christendom). Zijn voetafdruk staat nog steeds op de top. Al zijn de Boeddhisten het daar niet mee eens en zeggen ze dat het een voetafdruk van Boeddha is. En de Hindoeïsten zeggen dat het de eerste voetstap op aarde is van Shiva. Maar wij hebben dus alleen het voetafdrukloze kleine broertje van Adam's Peak gezien, wat de klim meer dan waard was. Na Little Adam's Peak zijn we naar de Nine Arch Bridge gelopen, weer zo'n 2 kilometer verderop. Dit is precies wat de naam doet vermoeden: een brug met 9 bogen. Met daaroverheen het treinspoor van Ella naar het zuiden. De brug is tijdens de 1e wereld oorlog gebouwd. In een tijd waar staal schaars was omdat dit nodig was voor oorlogsmaterieel. Daarom is Nine Arch Bridge gebouwd van alleen steen, zonder staal. De Engelsen, die Sri Lanka in die tijd gecoloniseerd hadden, vertrouwden de brug om die reden niet. Maar hij staat nog steeds, dus de Sri Lankanen wisten wel wat ze deden. Na wat gedronken te hebben op een terras met uitzicht op de brug zijn we naar beneden gelopen, de brug op. Het feit dat het een spoorbrug is is onbelangrijk hier. Lopen op het spoor is normaal. Sterker nog, de sporen rond Ella staan op de kaarten als wandelpaden. De treinen rijden toch maar 30 km/u en maken zo'n herrie dat je tijd genoeg hebt om van het spoor af te gaan als je er een aan hoort komen. En daarmee was onze route terug naar Ella ook een makkelijke: volg het spoor. Dit was prima te doen, op de tunnel na. Er zit een 50 meter lange tunnel tussen Nine Arch Bridge en Ella Station waar de trein strak in past. Dus dat was de enige plaats dat we even flink door moesten lopen, om maar te voorkomen dat je in de tunnel staat als er een trein aan komt. De trein kwam er niet aan toen we in de tunnel liepen, maar veel later, net voor we bij Ella Station waren. Dus daar even onder het 'walking on the tracks is dangerous'-bord gewacht tot de trein voorbij gehobbeld was en toen konden we verder. In Ella hebben we weer bij het aardige mannetje gegeten met de lekkere macaroni. En met de lekkere friet kwamen we achter! Om vervolgens weer met de tuktuk terug naar ons guesthouse te gaan.
De 17e hebben we vrijwel hetzelfde gedaan als de dag daarvoor: ontbijten, Euro-trip boekingen maken en wandelen. Maar vandaag ging de wandeling naar Ella Rock. Dit scheen een minder recht toe recht aan pad te zijn dan naar Little Adam's peak, want de mensen die bij het pad wonen hebben alle borden weggehaald om zo voor geld verdwaalde toeristen te kunnen helpen. Daarom hadden we een uitleg over de route opgeslagen op de telefoon, inclusief foto's van iedere afslag, om niet te kunnen verdwalen. Dus na weer in Ella geluncht te hebben zijn we over het spoor richting Ella Rock gelopen. Na een kilometer of 2, net na een brug, moesten we bij een blauwe pijl rechts af. De brug was er, de afslag ook, maar de blauwe pijl niet. Vreemd. Tot we een grofweg-pijlvormige grijze verfvlek tegen de rots zagen, net voor de afslag. Iemand had de pijl grijs geverfd om deze te verbergen. Even verderop was er weer een afslag en weer zouden we deze gemist hebben, ware het niet dat we een gedetailleerde routebeschrijving bij ons hadden. Maar met verschillende keren de route checken op de telefoon hebben we Ella Rock 'gevonden'. Al bestond het laatste stuk van het pad uit een stijl bospad, waardoor we weer met een bezwete rug boven kwamen. Al is dat iets waar we ondertussen wel aan gewend zijn geraakt. Het uitzicht vanaf Ella Rock was heel bekend. Want vanaf de top hadden we mooi zicht op Little Adam's Peak, waar we gisteren naar boven gelopen waren. Doordat we hoger zaten was het uitzicht over de vallei en het bergachtige Ella heel mooi. Maar door de bomen hadden we geen zicht op de vlakte die we wisten dat er naar het zuiden lag. Hier hebben we even gezeten, op adem komend na de klim. Maar namate we er langer zaten kwamen ook de Duitsers en Fransen boven die we onderweg ingehaald hadden. Dus hebben we de drukte (van misschien 8 anderen) achter ons gelaten en zijn we terug naar beneden gelopen, wat een heel stuk makkelijker ging dan naar boven. Ondanks de enigszins knikkende knieën onder aan de berg. Zo zijn we, weer via het spoor, terug naar het guesthouse gelopen. Daar zou om 19.00u het eten klaar staan. We waren net na 18.00u terug, dus konden we nog mooi even wat drinken en uitzweten voor het eten. Om 19.00u kwam de eigenares met een dienblad met een typisch Sri Lankaans avondeten. Dit bestond uit kokosroti, 4 soorten curry, rijst en papadam. Papadam is de Sri Lankaanse versie van kroepoek. Na het eten hebben we buiten naar de natuur zitten luisteren en naar de vuurvliegjes zitten kijken die net buiten het terras rondvlogen.
En daarmee waren we aan het einde van Sri Lanka. De volgende morgen gingen we naar het vliegveld en vlogen we naar Istanbul. Maar Colombo Airport ligt een paar honderd kilometer buiten Ella, dus dat was nog een volle dag reizen. Dit begon bij ons guesthouse in Ella met een tuktuk die ons naar Ella station bracht. Van daar vertrok onze trein naar Colombo om 06.40u. De Engels sprekende zoon van de eigenaren van het guesthouse was er ook om ons uit te zwaaien. Nog even afscheid nemen van de 2 schattige zwerfhondjes (Tess zit toch al vol rabiës-vaccine) en om 06.30u de trein in. Maar de trein stopte niet op het spoor langs het perron, maar een verder. Dus konden we, samen met de 100+ andere reizigers met backpacks of andere bepakking, het perron af klimmen, het spoor oversteken en de trein in klimmen. Daar vonden we onze gereserveerde 3e klasse stoelen, zwaaiden nog een keer naar ons éénmans uitzwaaicomité en we waren onderweg. Op naar Colombo!
Foto's: NotAllWhoWanderAreLost8.waarbenjij.nu
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
