Stukje Nederlandse geschiedenis / Melakka

31 mei zijn we per bus om 17.45u op Melakka busstation aangekomen, even buiten het centrum. Van daaruit ging er om 19.00u een lokale bus naar het centrum van Melakka, wat ons de tijd gaf om een broodje Subway te gaan halen. Nadat we die op hadden en we even met de eerste Limburgse toerist gepraat te hebben die we tot nu toe tegen zijn gekomen (uit Maastricht), stonden we met 10 minuten in centrum Melakka. Daar hebben we, zoals een beetje de nieuwe aanpak aan het worden is, een restaurant opgezocht voor wifi om zo een hostel te vinden. Het vooruit plannen is er veel minder bij dan in het begin van de reis, wat eigenlijk niet zo handig is. Maar tegelijkertijd heeft bijna ieder restaurant, 5* of niet, gratis wifi. Dus na een korte stop bij een klein restaurantje in Chinatown hadden we ons hostel gevonden, 1 kilometer verderop. Melakka by night is heel gezellig. Er is een compleet andere sfeer dan in Kuala Lumpur, wat volgens ons ook een hele gezellige stad is. Maar Melakka is doordat het kleinschaliger is veel rustiger en nodigt veel meer uit om een rondje te gaan lopen. Dit weten de vele riksjabestuurders ook, en ze hebben hierop ingespeeld door allemaal hun riksja met versiering, muziek en vooral veel verlichting uit te dossen. En hiermee rijden ze door de stad, sommigen bezig met een tour en anderen opzoek naar mensen die een tour willen. De riksja's, in combinatie met de verlichte gevels en de prachtige, gigantische bomen die er verschillende stonden, maakte Melakka een heel leuk stadje. Eenmaal bij ons hotel bleek de prijs van de kamer veel hoger dan wat we op internet gevonden hadden. Maar we konden wel gebruik maken van de wifi om daar ter plekke online te boeken. Wat ons heel omslachtig leek, maar restulteerde in het volgende gesprek. Receptionist: 'Hallo, heeft u een boeking?'. 'Nee, hebben we niet'. 'Dan is de prijs dit hoger-dan-verwachte bedrag'. 'Maar online staat dit bedrag'. 'Dan moet u online boeken'. 2 minuten later: 'Hallo, heeft u een boeking?'. 'Natuurlijk hebben wij een boeking'. 'Oke, dan is de prijs dit precies-zoals-verwachte bedrag'. Wat inhoudt dat het hotel een deel van dat bedrag af moet dragen aan Booking.com, waardoor ons online laten boeken terwijl we daar al staan ze dus minder oplevert dan ons de kamer geven voor het online-genoemde bedrag zonder boeking. Maar het blijft Azië, dus van de regeltjes afwijken is lastig, om niet te zeggen onmogelijk. De kamer was trouwens wel prima. Al moet je langs de paar zwarte haren af kijken, want die vind je in ieder hotel in Azië

De volgende dag was het een stuk warmer dan de dag daarvoor, waar we niet op bekeken waren. Het is sinds we in Maleisië zijn iedere dag tussen de 30 en 35 graden. Wat warm is, maar niet je hele motivatie om te leven ondermijnt, zoals dat bij 40+ gebeurt. Maar vandaag was het weer 40+ graden, dus we besloten meteen toen we buiten kwamen al dat we niet heel Melakka zouden gaan door lopen. Wat we wel gedaan hebben is het Maritiem Museum bezoeken, wat niet alleen binnen is (schaduw!!) maar ook nog in een replica van een Portugees oorlogsschip uit 1600. Voor het beeld: denk aan een piratenschip. En na 3 dagen geleden Pirates of the Carribean gezien te hebben in de bioscoop, moesten we natuurlijk aan boord van dit schip zijn geweest. Het museum liet de geschiedenis van de scheepvaart en de handel in Melakka zien. Dit was een indrukwekkend verhaal waar duidelijk uit werd dat Melakka een van de belangrijkste havens van Zuid-Oost Azië was in de tijd van de Europese kolonisatie en daarvoor. Vanwege de goede organisatie en veiligheid was het een belangrijke haven in de handel met Europa. Zo belangrijk zelfs dat de Portugezen het overnamen, in de hoop daarmee een monopoly positie te krijgen op de invoer van bepaalde goederen in Europa. Tevens probeerden de Portugezen daarmee Christendom naar Melakka te brengen in de hoop het in Azië te verspreiden. Dit was om de Islam, dat via de handelscontacten in het Midden-Oosten al eerder naar Melakka was gekomen, een halt toe te roepen. Dit was het begin een periode van kolonisatie van Melakka, want de Nederlanders hebben het op een gegeven moment veroverd op de Portugezen. En meer dan 100 jaar later hebben ze Melakka geruild tegen Jakarta met de Britten. Wat heel erg klinkt als een gigantisch potje Risk als je er over nadenkt. Wat het eigenlijk ook was, kijkend naar hoe Europa landen overnam in de rest van de wereld. Doordat Melakka meer dan een eeuw een Nederlandse kolonie is geweest, zijn er nog steeds veel Nederlandse invloeden zichtbaar, zoals bijvoorbeeld de Christ Church (de kerk) die er in die tijd gebouwd is. Deze hebben we na het museum bezocht. Het is heel vreemd om op 10.000 kilometer van Nederland een kerk binnen te lopen (kerken zijn er überhaupt al weinig) en dan binnen een grote steen in de vloer te zien met de tekst: 'Hier onder leyt begraven Ionna Six, geboortich van Tayoan. Huysvrouw van den coopman Jacobus Pedel. Overleden de 1 january a 1696 oud 40 iaren, 9 maanden en 18 dagen'. Om maar een voorbeeld te geven van een van de vele Nederlandse teksten die er op de grafstenen en tombes stonden. 'huysvrouw' moet trouwens gelezen worden als 'vrouw'. We hebben de Engelse vertaling er op nagelezen. Om even het verschil in tijdsgeest aan te geven. Of het verschil in betekenis van het woord. Na de Christ Church zijn we naar de St. Paul kerk gelopen, waar weinig meer dan over was dan 4 muren. Ook hier waren alle grafstenen en teksten weer in het Nederlands. Vervolgens hebben we een ananas gegeten onder een gigantische boom. Dit is misschien niet een van de dingen die je normaal in de reisverslagen terugvindt, maar het is belangrijk om om de zoveel tijd even onder een boom te zitten. Vooral als de rest van de omgeving bebouwing is. 's Middags zijn we nog bij de haven geweest om te vragen naar de boot naar Indonesië. Deze ging iedere dag om 10.00u voor een retourtje. Enkele tickets waren lastig. Toen we zeiden toch echt een enkel ticket te willen moesten we weer vluchtgegevens van onze vlucht Indonesië uit geprint meenemen. Een visum was niet genoeg. Dus ons afvragend wanneer de Indonesische rompslomp zou stoppen liepen we een winkelcentrum in om daar te printen. Dit was gelukkig zo gedaan, dus we hadden nu dan toch eindelijk alle papieren om Indonesië in te mogen. Nog een laatste Maleise kom noodles en we waren klaar voor onze boot de volgende dag.

2 juni stonden we om 08.00u met backpacks op de rug buiten het hostel. Een ontbijtje, dan naar de haven en op naar Indonesië! Maar een ontbijtje regelen om 08.00u is onmogelijk in Melakka. Zelfs in Kuala Lumpur viel het ons op dat veel eettentjes nog dicht waren 's morgens. Wat dat betreft is Maleisië geen Azië. En qua verkeer ook niet trouwens. En qua Engels spreken. Maleisië is een soort 'Azië-light'. Dus zonder restaurants en noodletentjes die open waren was onze enige optie de 7-eleven. Dus zijn we met ons laatste Maleise geld daar een ontbijt gaan halen. En het geld moest op, want in Indonesië heb je er niks meer aan. We hadden nog 52 ringit, wat zo ongeveer 10 euro waard is. Dus wat kan je kopen voor 52 ringit? Een volle zak met yoghurtdrank, broodjes, snickers, kitkats, chocoladereep, oreo koekjes en één lolly. Geen slechte buit. En zo liepen we naar de haven, waar we als enige toeristen onder de volle belangstelling van de rest van de boot aanboord gingen. 'Can I make picture?'. Ja hoor. En zo waren we onderweg naar Indonesië, waarbij we de hele weg aangestaard zouden blijven worden.