Dolfijnen spotten / Kratie
Blijf op de hoogte en volg Daan en Tessa
19 Februari 2017 | Cambodja, Kratié
19 februari kwamen we rond 15.00u in Kratie aan, waar zowel wij als de haan achterin blij waren het busje uit te zijn. Vanaf het marktplein, dat als tweede functie als busstation had, liepen we in een kwartiertje naar het nog-niet-geboekte hostel dat we op het oog hadden. Booking.com, waar we meestal onze accomodaties boeken, vraagt soms zo'n schandalige toeslag dat niet boeken en naar het hostel toe gaan de betere optie is, ondanks dat je geen garantie hebt dat er nog een kamer beschikbaar is. In het hostel dat wij op het oog hadden, hadden ze nog één kamer. Net genoeg. De enige reden dat we naar Kratie gingen is de SUP-tour die we in Kampot geboekt hebben. Degene die we gewisseld hebben tegen de motoren. De SUPtour (Stand Up Paddeling) was 20-21-22 februari en bestond uit 3 dagen van SUP'en, fietsen en lokale cultuur opdoen. Het hoogtepunt zou moeten worden dat we zoetwater dolfijnen konden zien. Van deze bedreigde diersoort zijn er slechts 100 over en ze komen alleen in de Mekong Rivier voor. Onze gids voor de komende 3 dagen, Annie, spraken we die avond al. Ze was redelijk op vanwege de 3 daagse tour waar ze de afgelopen dagen gids van was geweest, dus dat beloofde wat voor de komende 3 dagen. Maar we hadden er wel echt zin in!
20 februari begon onze trip om 08.30u met ontbijt (wat altijd een goed begin is). Daarna gingen we de tuktuk in, op naar een punt verder stroomopwaarts, waar de SUP-planken opgeblazen werden en we de Mekong Rivier op gingen. Van daaruit peddelden we in 1,5 uur stroomafwaarts naar een eiland in de rivier. Hier kregen we een flinke lunch met vis en rijst bij een klein guesthouse. Hele aardige mensen daar, die stuk voor stuk komen kijken wat er nu weer voor blankhuiden aan tafel zitten. Na de lunch zijn we het eiland rond gefietst. We hebben lokale kleinschalige landbouw gezien, 2 tempels en een schooltje waar Engels les gegeven werd. Bij die laatste moesten we ons ook voorstellen voor een klas van 6-jarigen. Heel leuk om te zien hoe ze les kregen en hoe enthousiast de lokale Engels leraar was over dat wij binnenkwamen en even wat zeiden tegen de klas. Vervolgens zijn we bij een familie gaan kijken die voor het hele eiland de rijst van de zemelen scheidde. Dit deden ze met een omgebouwde automotor die een apparaat aandreef die dit deed. Rond 17.00u hebben we de fietsen ingeleverd en zijn we in een half uur terug naar Kratie geSUP't, waar we in hetzelfde hotel aten en sliepen als we afgelopen nacht ook sliepen. We hadden nog geen dolfijnen gezien, maar dat was ook niet de bedoeling vandaag. Wel hadden we een redelijk beeld van hoe de lokale bevolking leefde. Het was na westerse standaard sober, maar iedere familie had een één-kamer woning op palen, waar de hele familie in woonde. Ze hadden sinds vorig jaar stromend water en verlichting door middel van een zonnepaneel. En belangrijker nog: ze hadden allemaal een hele tevreden blik in hun ogen. Ze waren opgewekt en vrolijk en zwaaiden naar ons als we langs fietsten. Dit bewees voor ons weer dat je geen groot huis en een auto nodig hebt om gelukkig te zijn. Iets wat in het westen (en in China ook vooral!) vaak vergeten wordt.
Onze tweede SUP-dag (21 feb) ging na het ontbijt weer met de tuktuk van start. Dit keer naar een aantal tempels op een heuvel. Hier vertelde onze lokale gids een verhaal over dat de vrouwen vroeger een tempel op de top van de heuvel gebouwd hadden. De mannen hadden halverwege de helling van de heuvel een tempel gemaakt, lager dan de vrouwen. En om die reden was het nog steeds traditie dat de bruidegom geld betaalt aan de familie van de bruid voor ze mogen trouwen. Dus precies andersom dan in China de gewoonte is. Na de tempel, die trouwens vergeven was van de apen, reden we met de tuktuk door naar de Mekong Rivier. Daar lag een boot klaar om ons naar een ander eiland te brengen, 1 uur verderop. Dit uur werd nuttig besteed door te slapen. Op het eiland was een andere gemeenschap, waar we die avond bij mensen thuis zouden slapen. Nu stopten we er alleen voor een lunch en om onze tassen daar te laten. Na de rijst-lunch (het is hier normaal 3 keer per dag rijst te eten) zijn we met de boot 10 kilometer verder stroomopwaarts gevaren, met de SUP-planken opgerold in grote zakken. Op een schijnbaar willekeurig punt langs de rivier stopten we bij een van de strandjes die hier en daar tussen het groen te zien waren. Daar werden de SUP-planken opgepompt en konden we terug SUP'en naar ons gastgezin. Het was 14.00u voor we ons allemaal opnieuw hadden ingesmeerd tegen de zon, die extreem sterk is hier, en we op onze plank stonden. En zo peddelden we terug over de Mekong. Geen motorgeluid, geen (andere) toeristen, alleen maar het geluid van het water en de vogels. Zo peddelden we in alle rust terug naar de gemeenschap waar we sliepen, de rivier afzoekend naar dolfijnen. Deze hadden we nog niet gezien toen we weer voor de pier van de gemeenschap dobberden. Van de 10 kilometer hoefden we alleen nog de laatste 50 meter. En zoals altijd vind je wat je zoekt op de plaats waar je het laatst kijkt, want direct voor de pier van de gemeenschap, waar we een paar uur eerder in de boot stapten om dolfijnen te gaan spotten, zaten alle dolfijnen. Er zouden er nog 100 zijn, maar van die 100 hebben wij er zeker 5 gezien. Ze bleven op een afstandje van onze planken, maar kwamen steeds opnieuw boven. Heel mooi om te zien en een mooie afsluiter van de dag. Hierna hebben we de SUP-planken de pier op gedragen en bleek het eten, rijst uiteraard, al klaar te staan. Voor deze reis dachten we dat China het rijst-land was, maar dat is voor Cambodja veel meer het geval. Na het eten, dat ondanks het patroon van rijst-rijst-rijst toch lekker bleef vanwege de wisselende saus en groenten. Na het eten zijn we naar onze bedden gejaagd door de steeds groter wordende wolk van vliegbeesten die rond de lamp ging. Het was nog maar 19.30u, maar toch zijn we in bed onder de klamboe gaan zitten. Het huis van ons gastgezin bestond, zoals vrijwel alle huizen, uit een één-kamer woning op palen met een bijgebouw waar de wc en was-gelegenheid was. Een douche is er niet, alleen een betonnen bak water en een kopje om het over je heen te scheppen. Wij kregen een 2 persoons matras in de hoek met eigen klamboe en 2 gordijntjes voor wat privacy. Onze gids kreeg een soortgelijk bed in de andere hoek en de 4 leden van het gezin, moeder, vader en 2 kinderen, sliepen in de andere 2 hoeken. Er stond nog kikkervangen op de planning die avond, maar daar wouden we niet aan meedoen, dus we sliepen al om 21.00u, wat ook wel welkom was.
De 22e werden we om 06.20u wakkergemaakt voor het ontbijt van 07.00u. Het is schijnbaar een normale tijd om op te staan. Wat ergens wel verklaarbaar, gezien de tropische temperaturen 's middags. Na het ontbijt, dat uiteraard bestond uit rijst, zijn we weer op onze planken geklommen. Terwijl we nog een keer zwaaiden naar het hoofd van de gemeenschap en weg peddelden, zagen we weer een aantal dolfijnen. Van daaraf gingen we stroomafwaarts, terug in de richting van Kratie. Maar dit stuk was anders dan wat we afgelopen 2 dagen gezien hebben. We zijn tussen kleine bosjes gepeddeld die her en der in het ondiepe water groeiden. De stroming was door deze struikjes en kleine bomen ook heel onvoorspelbaar, wat voor een leuke uitdaging zorgde. Rond 13.00u stopten we op een zandbank om wat te eten. Ons gastgezin had porties rijst met ei in bananenbladeren gerold en die meegegeven. Dus zo zaten we met onze kont in het water, de SUP-plank als tafeltje gebruikend in de rivier met de hand te eten met bananenbladeren als bord. Tijdens het eten vertelde onze lokale gids, wiens naam me ontglipt is (Cambodjaans is onmogelijk om te leren!) dat er plannen waren om een dam te bouwen in dit deel van de Mekong Rivier. Dit zou het einde betekenen voor de met uitsterven bedreigde dolfijnen en voor verschillende gemeenschappen in en in de omgeving van de rivier. Er zitten verkiezingen aan te komen in Cambodja, dus er is een kans voor het volk hier iets aan te doen, maar de keuze tijdens de verkiezingen bestaat uit 2 partijen. De een is de huidige regeringspartij, die door het hele land borden van hun partij gezet heeft en mensen bedreigt die niet op hun stemmen. En de andere partij, de oppositie, die de stem van mensen koopt met eten en waarvan de leider door de huidige regering uit het land gezet is. En als klap op de vuurpijl weten de meeste mensen niet dat de dam gepland staat, want de dorpsoudste, die onder andere degene is die de gemeenschap op de hoogte houdt van belangrijk nieuws van buiten de gemeenschap, zegt niks over de dam, omdat hij bang is dat dit alle moraal en lange termijnsplannen van de mensen zou ondermijnen. Dus de mensen weten veelal niet wat er gaande is in de politiek of welke gevolgen hun stem zou kunnen hebben, als deze al niet beïnvloed is door omkoping. Al met al een heel moeilijke situatie. Na dit verhaal zijn we verder gaan SUP'en richting de 'rapids'. Dit bleek een dichter begroeide variant te zijn van de her en der in het water verspreidde struikjes, waardoor de stroming nog onvoorspelbaarder was. Dit, in combinatie met grote rotsblokken die soms onder water lagen en soms boven het oppervlak uit kwamen, maakten voor een flinke uitdaging om jezelf staande te houden. Dit is iedereen gelukt op onze lokale gids en mij na. In dit deel van de Mekong stonden ook grotere bomen, waarbij je aan de stam kon zien tot hoe hoog het water in het regenseizoen zou staan. Deze bomen zagen er voor de eerste 3 meter uit alsof ze tijdens constante stormwind gegroeid waren, ze hadden namelijk alle zijtakken dezelfde kant op staan. hoger dan 3 meter boven het water zagen de bomen er wel 'normaal' uit. Dit gaf een heel apart beeld van bomen met 2 verschillende kleuren en vormen, vanwege het wisselende waterpeil. Na een half uur onszelf overeind houden (of niet) kwamen we doorweekt maar onder de indruk van de omgeving de 'rapids' weer uit. Van daaraf waren we in 20 minuten bij het punt waar we de rivier uit gingen, maar die 20 minuten werden al gauw een uur doordat er weer rugvinnen van dolfijnen opdoken om ons heen. We konden moeilijk geloven dat er nog maar 100 van over waren, afgaand op wat wij zagen. Tessa had het meeste geluk, want zij zag een dolfijn op minder dan 20 meter langs haar plank zwemmen. Heel mooi om te zien! Uiteindelijk zijn we toch naar de kant gepeddeld, waar de SUP-planken leeggelaten en in een tuktuk gestapeld werden. Daarna waren we met 30 minuten weer bij het hotel waar we ook begonnen waren 2 dagen eerder. De 3 dagen van SUP'en over de Mekong Rivier met het zien van de dolfijnen was heel speciaal en zeker een hele mooie ervaring! Helemaal als je er over nadenkt dat dit over 2 jaar misschien helemaal niet meer mogelijk is.
De rest van de dag (we waren 16.00u terug in het hotel) hebben we weinig meer gedaan dan douchen, eten en onze voeten en onderarmen voorzien van een dikke laag aftersun. 3 keer smeren met factor 50 is niet genoeg voor felle Cambodjaanse zon. 's Avonds sliepen we weer in datzelfde hotel.
23 februari hebben we onze spullen bij elkaar gepakt, want om 12.00u ging onze bus naar Pakse, in Laos. Het ontbijt bleek bij de kamerprijs in te zitten, dus we hebben uitgebreid zitten ontbijten. Tijd genoeg. Toen we om 11.00u uitcheckte bleek het ontbijt toch niet inclusief te zijn, dus na een korte 'maar zij zei dat..', 'maar haar Engels is niet zo goed..', 'ik begreep toch echt dat ze zei dat..' konden we met een gratis ontbijt op weg naar Laos. Maar niet voor we onze laatste Cambodjaanse riel op hadden gemaakt. We hadden omgerekend nog een kleine 10 euro. Weet je wat je voor snacks kan kopen voor nog geen 10 euro in Cambodja? Letterlijk een rugzak vol verschillende soorten koekjes en snoep. Choco koeken, mentos, oreo's, we hebben al ons Cambodjaanse geld op kunnen maken tot de laatste cent. Daarna nog een half uur op de bus wachten, want die ging natuurlijk pas om 12.30u, en we waren op weg naar Laos! 8,5 uur in de bus, waarvan 1 uur wachten aan de grens om het visum te regelen. Dit bleek ook precies te kloppen. Na 3 uur kwamen we bij de grens en moesten we onze paspoorten, een pasfoto en de kosten van het visum aan iemand van het vervoersbedrijf geven. Die reed ermee op een scooter naar de grens en een uur later kwam hij terug met de paspoorten, voorzien van afgestempeld visum. En zo reden we door, Laos in. Rond 20.00u kwamen we in Pakse aan, klaar voor het volgende land in een steeds langer wordende reeks.
Foto's: notallwhowanderarelost5.waarbenjij.nu
20 februari begon onze trip om 08.30u met ontbijt (wat altijd een goed begin is). Daarna gingen we de tuktuk in, op naar een punt verder stroomopwaarts, waar de SUP-planken opgeblazen werden en we de Mekong Rivier op gingen. Van daaruit peddelden we in 1,5 uur stroomafwaarts naar een eiland in de rivier. Hier kregen we een flinke lunch met vis en rijst bij een klein guesthouse. Hele aardige mensen daar, die stuk voor stuk komen kijken wat er nu weer voor blankhuiden aan tafel zitten. Na de lunch zijn we het eiland rond gefietst. We hebben lokale kleinschalige landbouw gezien, 2 tempels en een schooltje waar Engels les gegeven werd. Bij die laatste moesten we ons ook voorstellen voor een klas van 6-jarigen. Heel leuk om te zien hoe ze les kregen en hoe enthousiast de lokale Engels leraar was over dat wij binnenkwamen en even wat zeiden tegen de klas. Vervolgens zijn we bij een familie gaan kijken die voor het hele eiland de rijst van de zemelen scheidde. Dit deden ze met een omgebouwde automotor die een apparaat aandreef die dit deed. Rond 17.00u hebben we de fietsen ingeleverd en zijn we in een half uur terug naar Kratie geSUP't, waar we in hetzelfde hotel aten en sliepen als we afgelopen nacht ook sliepen. We hadden nog geen dolfijnen gezien, maar dat was ook niet de bedoeling vandaag. Wel hadden we een redelijk beeld van hoe de lokale bevolking leefde. Het was na westerse standaard sober, maar iedere familie had een één-kamer woning op palen, waar de hele familie in woonde. Ze hadden sinds vorig jaar stromend water en verlichting door middel van een zonnepaneel. En belangrijker nog: ze hadden allemaal een hele tevreden blik in hun ogen. Ze waren opgewekt en vrolijk en zwaaiden naar ons als we langs fietsten. Dit bewees voor ons weer dat je geen groot huis en een auto nodig hebt om gelukkig te zijn. Iets wat in het westen (en in China ook vooral!) vaak vergeten wordt.
Onze tweede SUP-dag (21 feb) ging na het ontbijt weer met de tuktuk van start. Dit keer naar een aantal tempels op een heuvel. Hier vertelde onze lokale gids een verhaal over dat de vrouwen vroeger een tempel op de top van de heuvel gebouwd hadden. De mannen hadden halverwege de helling van de heuvel een tempel gemaakt, lager dan de vrouwen. En om die reden was het nog steeds traditie dat de bruidegom geld betaalt aan de familie van de bruid voor ze mogen trouwen. Dus precies andersom dan in China de gewoonte is. Na de tempel, die trouwens vergeven was van de apen, reden we met de tuktuk door naar de Mekong Rivier. Daar lag een boot klaar om ons naar een ander eiland te brengen, 1 uur verderop. Dit uur werd nuttig besteed door te slapen. Op het eiland was een andere gemeenschap, waar we die avond bij mensen thuis zouden slapen. Nu stopten we er alleen voor een lunch en om onze tassen daar te laten. Na de rijst-lunch (het is hier normaal 3 keer per dag rijst te eten) zijn we met de boot 10 kilometer verder stroomopwaarts gevaren, met de SUP-planken opgerold in grote zakken. Op een schijnbaar willekeurig punt langs de rivier stopten we bij een van de strandjes die hier en daar tussen het groen te zien waren. Daar werden de SUP-planken opgepompt en konden we terug SUP'en naar ons gastgezin. Het was 14.00u voor we ons allemaal opnieuw hadden ingesmeerd tegen de zon, die extreem sterk is hier, en we op onze plank stonden. En zo peddelden we terug over de Mekong. Geen motorgeluid, geen (andere) toeristen, alleen maar het geluid van het water en de vogels. Zo peddelden we in alle rust terug naar de gemeenschap waar we sliepen, de rivier afzoekend naar dolfijnen. Deze hadden we nog niet gezien toen we weer voor de pier van de gemeenschap dobberden. Van de 10 kilometer hoefden we alleen nog de laatste 50 meter. En zoals altijd vind je wat je zoekt op de plaats waar je het laatst kijkt, want direct voor de pier van de gemeenschap, waar we een paar uur eerder in de boot stapten om dolfijnen te gaan spotten, zaten alle dolfijnen. Er zouden er nog 100 zijn, maar van die 100 hebben wij er zeker 5 gezien. Ze bleven op een afstandje van onze planken, maar kwamen steeds opnieuw boven. Heel mooi om te zien en een mooie afsluiter van de dag. Hierna hebben we de SUP-planken de pier op gedragen en bleek het eten, rijst uiteraard, al klaar te staan. Voor deze reis dachten we dat China het rijst-land was, maar dat is voor Cambodja veel meer het geval. Na het eten, dat ondanks het patroon van rijst-rijst-rijst toch lekker bleef vanwege de wisselende saus en groenten. Na het eten zijn we naar onze bedden gejaagd door de steeds groter wordende wolk van vliegbeesten die rond de lamp ging. Het was nog maar 19.30u, maar toch zijn we in bed onder de klamboe gaan zitten. Het huis van ons gastgezin bestond, zoals vrijwel alle huizen, uit een één-kamer woning op palen met een bijgebouw waar de wc en was-gelegenheid was. Een douche is er niet, alleen een betonnen bak water en een kopje om het over je heen te scheppen. Wij kregen een 2 persoons matras in de hoek met eigen klamboe en 2 gordijntjes voor wat privacy. Onze gids kreeg een soortgelijk bed in de andere hoek en de 4 leden van het gezin, moeder, vader en 2 kinderen, sliepen in de andere 2 hoeken. Er stond nog kikkervangen op de planning die avond, maar daar wouden we niet aan meedoen, dus we sliepen al om 21.00u, wat ook wel welkom was.
De 22e werden we om 06.20u wakkergemaakt voor het ontbijt van 07.00u. Het is schijnbaar een normale tijd om op te staan. Wat ergens wel verklaarbaar, gezien de tropische temperaturen 's middags. Na het ontbijt, dat uiteraard bestond uit rijst, zijn we weer op onze planken geklommen. Terwijl we nog een keer zwaaiden naar het hoofd van de gemeenschap en weg peddelden, zagen we weer een aantal dolfijnen. Van daaraf gingen we stroomafwaarts, terug in de richting van Kratie. Maar dit stuk was anders dan wat we afgelopen 2 dagen gezien hebben. We zijn tussen kleine bosjes gepeddeld die her en der in het ondiepe water groeiden. De stroming was door deze struikjes en kleine bomen ook heel onvoorspelbaar, wat voor een leuke uitdaging zorgde. Rond 13.00u stopten we op een zandbank om wat te eten. Ons gastgezin had porties rijst met ei in bananenbladeren gerold en die meegegeven. Dus zo zaten we met onze kont in het water, de SUP-plank als tafeltje gebruikend in de rivier met de hand te eten met bananenbladeren als bord. Tijdens het eten vertelde onze lokale gids, wiens naam me ontglipt is (Cambodjaans is onmogelijk om te leren!) dat er plannen waren om een dam te bouwen in dit deel van de Mekong Rivier. Dit zou het einde betekenen voor de met uitsterven bedreigde dolfijnen en voor verschillende gemeenschappen in en in de omgeving van de rivier. Er zitten verkiezingen aan te komen in Cambodja, dus er is een kans voor het volk hier iets aan te doen, maar de keuze tijdens de verkiezingen bestaat uit 2 partijen. De een is de huidige regeringspartij, die door het hele land borden van hun partij gezet heeft en mensen bedreigt die niet op hun stemmen. En de andere partij, de oppositie, die de stem van mensen koopt met eten en waarvan de leider door de huidige regering uit het land gezet is. En als klap op de vuurpijl weten de meeste mensen niet dat de dam gepland staat, want de dorpsoudste, die onder andere degene is die de gemeenschap op de hoogte houdt van belangrijk nieuws van buiten de gemeenschap, zegt niks over de dam, omdat hij bang is dat dit alle moraal en lange termijnsplannen van de mensen zou ondermijnen. Dus de mensen weten veelal niet wat er gaande is in de politiek of welke gevolgen hun stem zou kunnen hebben, als deze al niet beïnvloed is door omkoping. Al met al een heel moeilijke situatie. Na dit verhaal zijn we verder gaan SUP'en richting de 'rapids'. Dit bleek een dichter begroeide variant te zijn van de her en der in het water verspreidde struikjes, waardoor de stroming nog onvoorspelbaarder was. Dit, in combinatie met grote rotsblokken die soms onder water lagen en soms boven het oppervlak uit kwamen, maakten voor een flinke uitdaging om jezelf staande te houden. Dit is iedereen gelukt op onze lokale gids en mij na. In dit deel van de Mekong stonden ook grotere bomen, waarbij je aan de stam kon zien tot hoe hoog het water in het regenseizoen zou staan. Deze bomen zagen er voor de eerste 3 meter uit alsof ze tijdens constante stormwind gegroeid waren, ze hadden namelijk alle zijtakken dezelfde kant op staan. hoger dan 3 meter boven het water zagen de bomen er wel 'normaal' uit. Dit gaf een heel apart beeld van bomen met 2 verschillende kleuren en vormen, vanwege het wisselende waterpeil. Na een half uur onszelf overeind houden (of niet) kwamen we doorweekt maar onder de indruk van de omgeving de 'rapids' weer uit. Van daaraf waren we in 20 minuten bij het punt waar we de rivier uit gingen, maar die 20 minuten werden al gauw een uur doordat er weer rugvinnen van dolfijnen opdoken om ons heen. We konden moeilijk geloven dat er nog maar 100 van over waren, afgaand op wat wij zagen. Tessa had het meeste geluk, want zij zag een dolfijn op minder dan 20 meter langs haar plank zwemmen. Heel mooi om te zien! Uiteindelijk zijn we toch naar de kant gepeddeld, waar de SUP-planken leeggelaten en in een tuktuk gestapeld werden. Daarna waren we met 30 minuten weer bij het hotel waar we ook begonnen waren 2 dagen eerder. De 3 dagen van SUP'en over de Mekong Rivier met het zien van de dolfijnen was heel speciaal en zeker een hele mooie ervaring! Helemaal als je er over nadenkt dat dit over 2 jaar misschien helemaal niet meer mogelijk is.
De rest van de dag (we waren 16.00u terug in het hotel) hebben we weinig meer gedaan dan douchen, eten en onze voeten en onderarmen voorzien van een dikke laag aftersun. 3 keer smeren met factor 50 is niet genoeg voor felle Cambodjaanse zon. 's Avonds sliepen we weer in datzelfde hotel.
23 februari hebben we onze spullen bij elkaar gepakt, want om 12.00u ging onze bus naar Pakse, in Laos. Het ontbijt bleek bij de kamerprijs in te zitten, dus we hebben uitgebreid zitten ontbijten. Tijd genoeg. Toen we om 11.00u uitcheckte bleek het ontbijt toch niet inclusief te zijn, dus na een korte 'maar zij zei dat..', 'maar haar Engels is niet zo goed..', 'ik begreep toch echt dat ze zei dat..' konden we met een gratis ontbijt op weg naar Laos. Maar niet voor we onze laatste Cambodjaanse riel op hadden gemaakt. We hadden omgerekend nog een kleine 10 euro. Weet je wat je voor snacks kan kopen voor nog geen 10 euro in Cambodja? Letterlijk een rugzak vol verschillende soorten koekjes en snoep. Choco koeken, mentos, oreo's, we hebben al ons Cambodjaanse geld op kunnen maken tot de laatste cent. Daarna nog een half uur op de bus wachten, want die ging natuurlijk pas om 12.30u, en we waren op weg naar Laos! 8,5 uur in de bus, waarvan 1 uur wachten aan de grens om het visum te regelen. Dit bleek ook precies te kloppen. Na 3 uur kwamen we bij de grens en moesten we onze paspoorten, een pasfoto en de kosten van het visum aan iemand van het vervoersbedrijf geven. Die reed ermee op een scooter naar de grens en een uur later kwam hij terug met de paspoorten, voorzien van afgestempeld visum. En zo reden we door, Laos in. Rond 20.00u kwamen we in Pakse aan, klaar voor het volgende land in een steeds langer wordende reeks.
Foto's: notallwhowanderarelost5.waarbenjij.nu
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
