Lampjes! / Hoi An

6 januari zijn we met de motor in Hoi An aangekomen. We keken al een tijd uit naar Hoi An, want we hadden verschillende verhalen gehoord over dat het er heel gezellig was en dat het centrum heel mooi moest zijn. Dit laatste kon bijna ook niet anders, want het oude centrum van Hoi An staat op de UNESCO wereld erfgoed lijst. In Hoi An sliepen we in een guesthouse, waar de thee al klaar stond toen we aankwamen en de eigenaar ons hielp de backpacks van de motor te halen. Hele aardige mensen. Daarna zijn we vrij snel het centrum in gegaan om te kijken of onze verwachtingen waar bleken te zijn en om wat te gaan eten. Het centrum was, bij daglicht, vergelijkbaar met het centrum van Lijiang (China, ook UNESCO wereld erfgoed), wat betekent: smalle straatjes, gezellige winkeltjes en restaurantjes en veel activiteit in en op de verschillende rivieren die door het centrum lopen. Qua gebouwen en souveniers anders dan China, maar er duidelijk wel door beïnvloed. Al met al was het wat we ervan verwacht hadden. In het oude centrum zijn tientallen bezienswaardigheden, zoals musea, muziek- en dansshows en traditionele huizen die te bezichtigen zijn. Dit was de planning voor de volgende dag (7 jan), maar niet voor we 's morgens met onze motoren naar een bikeshop moesten om de oorzaak van mijn benzine lek te vinden. Je blijft bezig met die motoren. Na een kleine reparatie en de motoren weer bij het guesthouse gestald te hebben zijn we weer naar het oude centrum gegaan. Daar hebben we een traditioneel Vietnamese dans-, muziek- en zangshow gezien. Traditioneel Vietnamese dans is dans waarbij iedere danseres een pot vast heeft en deze gebruikt in de dans. In het begin zag het er een beetje apart uit, maar toen de dans door ging terwijl ze de potten op hun hoofd hadden staan werd het een stuk indrukwekkender. De muziek en zang die erbij hoorden deed ons aan traditioneel Chinese muziek denken. Al met al heel leuk om te zien. Verder zijn we naar het huis van een familie geweest midden in het centrum. De familie woonde daar al 7 generaties en had het huis in orginele staat gehouden. Hierdoor kon je de mix van verschillende stijlen heel mooi zien. Vietnamees huis met Japanse dakconstructie en Chinese details. Je had wel een gids nodig om je op de verschillen te wijzen, maar daarna was het duidelijk dat er qua betekenis en symboliek een mengeling van 3 culturen gebruikt was. De Chinese en Japanse invloeden zijn gekomen vanuit de handel over zee die Hoi An veel deed met China en Japan. Het was een grote havenplaats met als belangrijkste handelswaar lokaal geproduceerd zijde. Om die reden zijn er nog steeds overal in Hoi An veel zijde en zijde-producten te koop. Het detail in het huis dat we bezochten wat ons het meest verbaasde was het meest recent toegevoegd. Namelijk een streepje op de muur met de tekst 'dec 2016'. Als stad tussen en in rivieren in een land met een regenseizoen, zijn overstromingen niet zeldzaam in Hoi An. De hoogte van de extreemste overstromingen werd op één muur bijgehouden door middel van streepjes met data. Een van de streepjes, die met 'dec 2016', stond op grofweg 1,5 meter hoogte. Met andere woorden, toen wij vorige maand in Da Nang waren (30 kilometer hier vandaan) en twijfelden of we met de motor verder moesten, via Hoi An, maar toch maar besloten hebben de motors te stallen, stond er in Hoi An 1,5 meter water door het hele centrum. Het is dus wel heel verstandig gebleken dat we de regen ontvlucht zijn door naar Kuala Lumpur te vliegen, want Kerst in Hoi An, zoals in eerste instantie de bedoeling was, had totaal geen zin gehad. Verder zijn we naar twee tempels en een museum over traditionele levensstijl in Hoi An geweest. Vooral het museum was heel interessant. Er werden gebruiksvoorwerpen tentoongesteld die toen heel normaal waren, maar nu uniek zijn, zoals een regenjas, compleet met hoed en mondkap, compleet gemaakt van palmbladeren. Of weefgetouwen, lokaal speciaal gemaakt om een bepaald patroon in de zijde te weven. Heel mooi klein museum. Toen het 's avonds donker werd, werd duidelijk waarom Hoi An toch niet met bijvoorbeeld Lijiang te vergelijken is. Hoi An is lampionnenstad. En al die lampionnen die er overdag al mooi uitzien, zijn 's avonds verlicht. Dit geeft een prachtig straatbeeld van lampionnen in verschillende kleuren, vormen en groottes. Het is jammer dat we kerst niet in Hoi An gevierd hebben, want het maakt voor een mooie kerstsfeer met al die lampjes.
De volgende dag (8 jan) zijn we optijd opgestaan om naar Nha Trang te gaan met de motor, 575 kilometer naar het zuiden. Hiervoor hadden we 3 dagen uitgetrokken, want afhankelijk van de wegen, het verkeer en het weer halen we gemiddeld tussen de 30 en 45 kilometer per uur. En gezien alle drie vrij onvoorspelbaar zijn, hebben we de route opgesplitst in 170, 185 en 220 kilometer. Dus 3 dagen van rijden, eten, rijden, eten en slapen. Dit is het gedeelte wat veel toeristen noemen als reden om geen motor te kopen, want er is in verhouding weinig te doen of te zien tussen Hoi An en Nha Trang. De hele weg bestaat uit snelweg, de AH1. Dit is de grote snelweg van Hanoi in het noorden naar Ho Chi Minh Stad in het zuiden. Met 'snelweg' wordt hier trouwens iets anders bedoeld dan dat we er in Europa mee bedoelen. Geen 120 kilometer per uur over goede wegen, maar maximaal 60 kilometer per uur over wegen waarbij je constant op moet letten of ze niet zonder waarschuwing een stuk opengebroken hebben. Daarbij zijn de vrachtwagens zo zwaar beladen dat als er ook maar een beetje een helling in de weg zit, ze terug gaan naar 2 kilometer per uur, met alle rokende herrie makende motoren die je bij zo'n 'zware' klim zou verwachten. Dus tussen de langzaam rijdende vrachtwagens, stapvoets rijdende tractors, overbeladen scootertjes en constant op de toeter hangende bussen, op een weg van wisselende kwaliteit, maakt het dat eigenlijk niemand door kan rijden. Wat het geheel in zo verre een stuk veiliger maakt, want snelheid heb je eigenlijk nooit. Zo hebben we de eerste dag, 170 kilometer, in 7 uur gereden. We hebben de hele dag geen 5 kilometer aan één stuk gehad zonder wegwerkzaamheden. En met wegwerkzaamheden bedoelen we dat er over tientallen kilometers het asfalt verwijderd is, het verkeer over de onverharde ondergrond toch door mag rijden, en de mensen die er aan het werk zijn er bij staan met zo'n blik van: 'ja, als jullie daar rijden, kunnen we geen nieuw asfalt leggen! Hoe moeten we dit nou in godsnaam doen?!'. Toen we 's avonds in het donker op plaats 1 aankwamen, die we 'Random 1' hebben genoemd, vroegen we ons ook af hoe we bij 'Random 2' (de tweede stop) moesten komen voor het donker de volgende dag. Maar de 2e en 3e dag (185 en 220 kilometer) gingen veel sneller, doordat de wegen veel beter waren. Dus beide dagen waren we ruim voor het donker in ons hotel. Zo'n route met de motor doen in plaats van met de (nacht)bus maakt dat je veel meer ziet. We hebben mooie stukken gehad langs rijstvelden, bergpassen met prachtig uitzicht over de zee en we hebben veel tempeltjes, kerkjes en de sporadische moskee langs zien komen. Dat zouden we allemaal gemist hebben in de bus, dus we zijn heel blij dat we dit met de motor doen. Net zoals we heel blij zijn als we 's avonds onze helmen af kunnen zetten, kunnen douchen en in bed kunnen ploffen. Motorrijden is leuk, maar na 3 dagen in Nha Trang aangekomen te zijn (10 jan) waren we blij de motor even te parkeren en even rust te nemen van het rijden.

Foto's: NotAllWhoWanderAreLost4.waarbenjij.nu