Same, same / Ho Chi Minh Stad

Na een kleine 2 uur vliegen zijn we 2 januari in Ho Chi Minh Stad aangekomen. Daar konden we ons Vietnamese visum ophalen, aldus de goedkeuringsbrief die we in Kuala Lumpur gekregen hadden. Na een half uur in de verkeerde rij gestaan te hebben en 3 kwartier in de goede rij gestaan te hebben moesten we ons paspoort en de goedkeuringsbrief inleveren en gaan zitten wachten. Na nog een half uur konden we betalen en hadden we een visum. Het ging al met al heel soepel, als je maar in de goede rij aansluit. Voor Kim was de situatie iets anders. Omdat hij een Duits paspoort heeft is een Vietnamees visum krijgen makkelijk voor hem. Hij hoefde alleen zijn paspoort te laten zien en hij kreeg een visum. Het nadeel was alleen dat het 2 uur duurde waarin hij van medewerker naar balie naar medewerker gestuurd werd, voor ze tot de realisatie kwamen dat hij Duits was. Van daar af was het direct geregeld, maar al met al waren we nog tegelijk klaar. Daarna zijn we met een taxi terug naar het hostel gegaan waar we voor onze Kuala Lumpur trip onze backpacks achtergelaten hadden. Van daaruit hebben we hetzelfde noodletentje opgezocht waar we vorige keer ook geweest waren. Het voelde alsof we Vietnam helemaal niet uit geweest waren. Zelfde weer, zelfde hostel, zelfde noodles. In Vietnam hebben ze een gezegde 'Same, same'. Ze gebruiken het als ze iets vergelijken en als het hetzelfde is, dan is het 'same, same'. Dit is voor prijzen, ingredienten, stoffen, voor bijna alles. En als iets bijna hetzelfde is, dan is het 'same, same, but different'. Dus als je een broodje met groenten en kip bestelt en je vraagt wat er in dat andere broodje zit, kunnen ze zeggen 'pork, same, same, but different'. Betekenend dat alles hetzelfde is als het broodje met kip, ook de prijs, behalve dat er pork in zit in plaats van kip. Zo werd ik een keer kerstman genoemd. De kerstman, same, same, but different. Maar Ho Chi Minh Stad voelt nu als same, same.
's Avonds zijn we met de bus naar Da Nang terug gegaan, waar onze motoren staan. Maar om in Da Nang te komen moesten we overstappen in Nha Trang, met een overstaptijd van 13 uur. Dus 2 januari zijn we om 20.30u met de slaapbus naar Nha Trang gegaan, waar we om 05.00u aankwamen. Daarna ging onze volgende bus om 18.00u (3 jan) naar Da Nang, waar we de 4e om 10.00u aankwamen. Dus al met al 3 nachten op rij van weinig slaap. Één korte in Kuala Lumpur en 2 slaapbus-nachten. Tijdens de 13 uur in Nha Trang hebben we maar het beste van de tijd gemaakt door een pagode, een kerk en een oude tempel te bezoeken. Van deze 3 was de tempel veruit het meest indrukwekkend. Het is een meer dan 1200 jaar oude Cham tempel, die ons qua stijl aan Cambodiaanse tempels doet denken. Kim en ik moesten een lange jas aan doen, want mannen moesten hun benen bedekken. Dit is precies andersom ten opzichte van Boedhistische tempels en Russisch Orthodoxe kerken, waar vrouwen hun benen moeten bedekken. Het benen bedekken was ook relatief trouwens, want de lange jassen waren niet op 1.90 meter gemaakt, dus onze korte broeken kwamen nog bijna onder de jassen uit. Na de tempel, pagode en kerk zijn we op het strand gaan liggen, hebben we een zand-schildpad gemaakt en hebben we friet gehaald (we vonden dat het weer mocht).
Uiteindelijk, na de 2 nachten in de bus en de dag in Nha Trang, zijn we 4 januari om 10.00u in Da Nang aangekomen. Uitgeput, maar blij dat we weer met onze route verder konden, dit keer op de motor.

Foto's: NotAllWhoWanderAreLost4.waarbenjij.nu