Jij had de tablet toch? / Nanning
Blijf op de hoogte en volg Daan en Tessa
26 November 2016 | China, Nanning
27 november: onze laatste dag in China! Het voelt een beetje als op vakantie gaan om vandaag naar Vietnam te gaan. Rond 09.00u opgestaan, maar de trein vertrok om 18.05u dus we hadden alle tijd. Na een ontbijt met pannenkoeken met banaan (begint bijna traditie te worden) raakten we aan de praat met 2 Duitsers, Kim en Robin. Die bleken met dezelfde trein te gaan als wij en hadden ook Trans Mongolië Express gedaan, alleen dan in 8 dagen in plaats van een maand, zoals wij. Uiteindelijk met hun een ronde gelopen en samen wat gegeten. Daarna hebben ze ons ingemaakt met poolen en zijn we naar het busstation gelopen. De bus liet flink op zich wachten en het treinstation was niet zo ver, dus zijn we naar het treinstation gelopen. Ondertussen hadden we ons groepje uitgebreid met een Mongools meisje, wiens naam onuitspreekbaar was voor ons, die ook in dezelfde trein bleek te zitten als wij. Nanning is een van de grote vertreksteden vanuit China naar Vietnam, dus geen wonder dat veel mensen (lees: toeristen) van hier de trein pakken naar Vietnam. Eenmaal op het treinstation bleek een internationale trein precies hetzelfde te werken als een nationale en konden we vrij snel de trein in. De soft sleeper trein, dus 2 bedden boven elkaar in plaats van 3, meer ruimte, bredere bedden en een deurtje dat dicht kan. Deze was al geboekt voor we er achter kwamen dat hard sleeper treinen (3 bedden boven elkaar) ook goed te doen zijn, maar een soft sleeper was wel even lekker. Stipt 18.05u waren we onderweg naar Hanoi, met Kim en Robin in het compartiment langs ons en Vampy (zo noemde het Mongoolse meisje zich) 3 compartimenten verderop. Binnen een uur hadden we de Chinees in Robin en Kim's compartiment vriendelijk gevraagd of we op zijn bed mochten zitten en zaten we met z'n 5'en te kaarten. Durak heette het kaartspel, Russisch spel vertelden ze ons, heel leuk! Om 22.00u maakte de Chinees op wiens bed we zaten ons vriendelijk duidelijk dat hij wou gaan slapen en zijn we naar ons compartiment terug gegaan. Daar wouden we gaan lezen, wat we op de telefoon en tablet doen, maar bleek de tablet niet in de tas te zitten. Totale paniek, 'maar jij had toch..', 'ik dacht dat jij..'. Je kent het wel. Uiteindelijk bleek dat we de tablet aan de oplader hadden laten hangen in de gezamelijke ruimte. Je weet wel, die ruimte waar iedereen kan komen. Dus wij het hostel bellen (lang leve de gewoonte om visitekaartjes van hostels te sparen!), maar bleek het nummer niet bereikbaar. Na wat overleg tussen ons was het de Chinezen in ons compartinent duidelijk dat er iets aan de hand was en boden ze aan hun telefoon te gebruiken (Helden! Pracht volk!). Daarmee het hostel gebeld en met een paar minuten bleek dat ze de tablet gevonden hadden (Ook geweldige mensen!). Ik herrinnerde me dat de Italiaan die bij ons op de kamer sliep in Nanning, de volgende dag naar Hanoi zou gaan. Dus ik vroeg of hij hem niet mee kon nemen. 'Ask him' was de reactie, waarna ik meteen (!) de Italiaan aan de lijn kreeg. Die stond daar blijkbaar in de buurt. Hij nam onze tablet wel mee, geen probleem, hij zou een bericht sturen als hij in Hanoi was. Ook al zo'n held! We zouden er bijna langer voor in China blijven, zoveel goed volk loopt daar rond. Oke dat misschien niet, maar het was wel een positieve afsluiter van China. De mensen dan, niet het vergeten van de tablet. Dus in nog geen half uur nadat we merkten dat we de tablet niet bij hadden, was de oplossing al geregeld. Toen maar meteen op de telefoon van de held van een Chinees opgezocht wat het adres was van ons hostel in Hanoi, dat dus ook in de tablet stond, en zo was de rust weder gekeerd. Daarna gaan slapen, maar dit duurde niet lang, want rond 23.00u stonden we aan de Chinese kant van de Chinees-Vietnamese grens met onze backpacks, die de trein uit moesten. Bagagecheck, paspoortcheck, stempel, dank u, trein in en slapen. Bij de Vietnamese kant, ongeveer 20 minuten slapen verderop, moest hetzelfde riedeltje nog eens gedaan worden. Een uur later en een stempel rijker gingen we rond 01.00u weer de trein in. Maar we waren in ieder geval in Vietnam! Voor ons alle 5 de eerste keer. Kim bleek in zijn paspoort een foto te hebben van 7 jaar oud, dus het was nog even moeilijk omdat de douane niet geloofde dat hij de persoon op zijn foto was, maar hij mocht wel door uiteindelijk. Daarna weer de trein in en slapen. Dit keer langer, zo'n 4 uur, want om 05.30 kwamen we in Hanoi aan. Good morning Vietnam!!
Foto's: NotAllWhoWanderAreLost4.waarbenjij.nu
-
29 November 2016 - 21:28
Yvonne En André :
Fijn dat de tablet weer naar jullie onderweg is -
29 November 2016 - 21:44
Yvonne En Andre:
Hoi Daan en Tessa,
ergens ging er iets mis ;-) Dus nog maar een keer.
Fijn dat de tablet weer naar jullie onderweg is. Wat ontzettend leuk dat we jullie verslagen weer kunnen lezen. Er kwamen er vandaag meer dan 15 binnen.
Veel plezier in Vietnam en uiteraard ook met de geplande cruise. Groetjes uit Apeldoorn.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley