Gelukkig nieuwjaar! / Dali

21 november kwamen we na 2,5 uur in de trein aan in Dali, ten zuiden van Lijiang. We weten niet waarom, maar we hadden bedden in plaats van stoelen. Dus meer dan genoeg ruimte. Om 18.30u stapten we uit de trein, op zoek naar het busstation om naar ons hostel te gaan. Dali bestaat uit Old Town en het nieuwe stadscentrum. Deze liggen 20 kilometer van elkaar af. Het treinstation ligt in het nieuwe stadscentrum en ons hostel in Old Town. Dus een half uur met de bus naar Old Town en daar op zoek naar ons hostel. Deze bleek na veel vragen in een steegje achter een ander hostel te liggen. Dus via de ingang van dit andere hostel naar ons hostel gegaan. Dit bleek een prima hostel, al was mijn studentenkamer schoner dan de kamer waar we in sliepen met 10 man, waarvan 8 Chinezen bleek later. Het internationale aan dit 'International Youth Hostel' bleek alleen de naam en 2 Nederlanders voor 1 nacht (wij dus).

Op onze enige volle dag in Dali, 22 november, zijn we om 08.00u wakker geworden door onze nergens-rekening-mee-houdende kamergenoten. Dus maar opgestaan en klaargemaakt om wat te gaan doen. Het ontbijt, dat inclusief was, bleek al op om 09.00u, met een verwijt in onze richting dat we eerder op hadden moeten staan. Dus een ronde door Old Town gelopen en daar ontbeten. Ondanks dat dit een gezellig centrum was, was het lang niet zo indrukwekkend als het oude centrum van Lijiang. Als je ooit naar Dali en Lijiang gaat, ga dan eerst naar Dali. Verder zijn we met 20+ graden en volle zon naar Erhai Lake gelopen. Dit is een groot meer een paar kilometer buiten Dali Old Town. 'Erhai' betekend 'oorvormig', wat het meer inderdaad is met een beetje fantasie. Daar een tijdje langs het meer gezeten. Er waren mensen aan het vissen, een vrouw was haar kleren aan het wassen en sommige mensen kwamen, net als wij, even naar het meer kijken en liepen toen door. Daarna in een uur terug naar Old Town gelopen, onze backpacks opgehaald en met de bus naar het treinstation gegaan. Daar last-minute kaartjes gekocht voor de nachttrein naar Kunming. De man achter de bali: 'sorry, only 1 sleeper left, is 1 sleeper and 1 seat okay?'. Even overleggen, dan maar één van ons een goede nachtrust en één een mindere nachtrust. 'Yes, 1 sleeper and 1 seat'. 'Sorry, now no more sleeper, just booked'. Dan 2 seats, en snel voor die ook weg zijn!! Dus met 2 hard seat tickets naar Kunming voor de trein van 21.30u op zak gingen we op zoek naar een plek om wat te eten. Dat was niet ver lopen, want we zijn in China, dus eten is nooit ver weg. Er was wel veel politie op de been zagen we, en een kruispunt afgezet, maar je weet het ook nooit bij Chinezen dus we besteedde er niet veel aandacht aan. Wij een restaurantje in, hadden net het eerste gerecht besteld, en toen brak de derde wereld oorlog uit!! Harde klappen buiten, auto alarmen die afgingen, lichtflitsen! Wij naar buiten, onze bestelling compleet vergetend, om te kijken wat er gaande was. Bleek er een Grand Opening te zijn van Joost-mag-weten-wat. Maar in ieder geval vuurwerk. Veel, groots, zwaar en hard vuurwerk. Prachtig om te zien, maar auto alarmen gingen in de volle lengte van de straat af door de klappen. We weten dat vuurwerk een Chinese uitvinding is, maar dit soort spectakel deed niet onder voor het vuurwerk dat je met oud op nieuw op tv ziet dat in de grote hoofdsteden van de wereld afgestoken wordt. Na 10 minuten toch maar besteld, al ging het vuurwerk vol op door. Zelfs toen het eten na 20 minuten kwam zagen we nog geen tekenen van dat het minder zou worden. Pas toen we het eten zo'n beetje op hadden stopte het geflits opeens. Alleen de auto alarmen bleven nog even door loeien. Daarna terug naar het treinstation, waar we het half uur dat we moesten wachten vulden met een fotoshoot. We hadden echt geld moeten vragen achteraf, dat zou de hele reis door China betaald hebben volgens mij. En daarna de hard seat trein in. Opblaasbare nekkussentjes pakken, ooglapjes op, een Snickers voor de goede moed, en mp3 in met Enya. Zo begonnen we aan onze 7 uur 'slapen'. Het eerste half uur kwamen er nog mensen langs die eten verkochten, maar daarna werd het rustiger in de trein. Toch nog ieder uur zo'n beetje wakker geworden, maar om 04.20u kwamen we met een Snickers in de hand toch enigszins wakker de trein uit. Welkom in Kunming, onze op-één-na-laatste stop in China.

Foto's: NotAllWhoWanderAreLost4.waarbenjij.nu. Dus blog 4, niet 3. Iedereen heeft hem door? Ja? Goedzo!