Fairy Land / Juizhaigou

6 november om 20.00u zijn we in het donker in Jiuzhaigou aangekomen. Vanuit de bus had het net zo goed Las Vegas kunnen zijn. Overal grote neonverlichting, aangelichte gevels en gigantische hotels en resorts. Niet wat we bij een Tibetaans dorpje verwacht hadden. Jiuzhaigou staat bekend als 'Fairy Land', vanwege de mooie natuur, maar daar zagen we in eerste instantie weinig van. Het hotel was 300 meter van waar de bus ons afgezet had. Daar ingecheckt en naar onze privé kamer. Deze bleek ijskoud, maar met een air conditioning op 30 graden was dat snel opgelost. Gedeeltelijk vanwege de busreis en gedeeltelijk vanwege de elektrische deken duurde het niet lang voor we in ons heerlijk warm bedje lagen. Er zijn twee totaal verschillende parken in Jiuzhaigou. Een is 'Jiuzhaigou National Park', dat bestaat uit een vallei met blauwe meren, en een is 'Huanglong Valley', met kalksteen watervallen. De volgende dag (7 nov) wouden we naar Huanglong gaan, maar dit is heel duur, dus zijn we naar het vergelijkbare 'Fairy Pool Scenic Area' gegaan. Dit is een stuk goedkoper en zou net zo mooi moeten zijn. Na bij de receptie geïnformeerd te hebben hoe we er moesten komen bleek een (dure!) taxi de enige optie omdat we buiten het seizoen zitten. Bij de receptie stond een Japans stel die naar Huanglong wouden, maar die sterk aan het twijfelen waren vanwege de dure entree en de dure taxi die het hotel aanbood. We kwamen met hun in gesprek en er was niet veel nodig om hun te overtuigen een taxi te delen naar Fairy Pool Scenic Area. Om 12.00u begonnen we aan een taxirit die 2 uur bleek te duren. De rit, die vrijwel constant berg op ging, begon sneeuwloos, maar bleek voor het grootste deel door de sneeuw te gaan. Het uitzicht op de witte bergtoppen met hier en daar een langharige yak was prachtig. Eenmaal bij Fairy Pool Scenic Area zijn de Japaners op eigen houtje de ronde langs de kalkstenen poelen gaan lopen. Fairy Pool Scenic Area is een helling met boven een bron van helder blauw kalkhoudend water. Dit water stroomt over de helling naar beneden en heeft daarbij poelen van kalk gevormd met watervallen daartussen. Het heeft veel weg van Pamoukale in Turkije, maar dan midden in een bos. Omgevallen bomen zijn verkalkt en een onderdeel van de 'dammen' geworden. Overal langs en soms in het blauwe water staan nog levende bomen en struiken. Het is een geweldig landschap en iets dat we op deze manier nog nooit gezien hadden. Wat het geheel nog specialer maakte was dat er bijna geen mensen waren, op de paar in Tibetaans kledij geklede verkopers van souveniers na. Deze (uitsluitend vrouwen) lachtten naar de paar mensen die langs liepen en dansten als er geen toeristen waren die iets wouden kopen. Om de zoveel tijd begonnen ze spontaan te zingen, wat weergalmde over de poelen. Het gaf het al geweldige landschap een bijna magische sfeer. Na 3 uur rondgelopen te hebben kwamen we vrijwel tegelijk met de Japaners weer terug bij de ingang en bij onze taxi. Terugweg in de taxi hebben we vrijwel de hele weg geslapen. Daarna verder opwarmen met eten in een restaurantje en terug naar het hotel. Bij de receptie gevraagd of ze een bus naar Songpan (onze volgende bestemming) konden boeken, waarvan we zeker wisten dat die ging. Drie keer raden wat het antwoord was? Ja inderdaad, les 2 'Communiceren met Chinezen' kwam weer goed van pas. Maar na 3 kwartier overleg (lees: miscommunicatie) bleef het antwoord dat er geen directe bus ging. Maar ze regelden graag een taxi voor het 10-voudige bedrag van wat we voor de bus verwachtte te betalen. Daarna enigszins gefrustreerd weer ons verwarmde bedje in.

8 november zijn we naar Jiuzhaigou National Park gegaan. Hiervoor wordt aangeraden om als het park open gaat (07.00u) meteen daar te zijn om de drukte voor te zijn. Daarom zijn we om 06.00u opgestaan om eerst nog bij een ander hotel te vragen voor een bus naar Songpan. Om een lang verhaal kort te maken: bij 4 hotels zeiden ze 'nee', wat of betekende dat er geen bus ging, of dat ze ons niet aan tickets konden helpen, of dat ze ons niet snapten. Daarom maar naar het plein met veel bussen gelopen die we toevallig zagen. Daar bleek het busstation en daar konden we zonder problemen bustickets naar Songpan kopen voor de prijs die we op internet gevonden hadden. Daarna, om 08.30u ondertussen, tickets gekocht voor Jiuzhaigou National Park. Je kon er bustickets bij kopen voor de bus in het park, maar we besloten te lopen. Bij de ingang bleek dat wij letterlijk de enige waren die dat gedaan hadden. Iedereen verdween in bussen, maar wij mochten aan de andere kant van de rivier door het bos de berg op lopen. Wat een straf! De bomen waren op een paar dennen na allemaal in herfstkleuren. De rivier was helder blauw en we waren de enige op de route. Op verschillende plaatsen werd de rivier breder en vormde meertjes. Deze waren perfect blauw en zo helder dat je de bodem met daarop gezonken boomstammen kon zien. Ook waren er kleine watervallen tussen de bomen. Ook deze waren zo helder dat het leek alsof ze van glas waren gemaakt waardoor je de stenen er onder kon zien liggen. Boven de blauwe meren, en in de reflectie op het water, zag je de herfstkleuren van de loofbomen. Daarboven een groene rand van dennenbomen tegen de bergen op met daar weer boven de witte bergtoppen. Het is onvoorstelbaar hoe mooi de natuur hier is. Het park bestaat grofweg uit een Y-vorm. Van de entree naar het midden (de splitsing in de Y) was 15 kilometer. Dit is het deel dat op ons na iedereen met de bus deed (en daarmee zoveel mooie natuur missend). Bij de splitsing is een waterval van een meter of 10 hoog en zeker 150 meter breed. Ook dit was heel mooi. Vanuit de splitsing hebben we de bus naar de rechter arm van de Y gepakt. Ze controleren hier niet meer op bustickets, waarschijnlijk omdat ze er vanuit gaan dat niemand het eerste stuk te voet doet. Halverwege de rechter arm stopte de bus en moesten we eruit. Dus wij te voet verder gegaan, maar vrijwel meteen begon een Chinees te roepen. In eerste instantie hadden we niet door dat het tegen ons was, maar al vrij snel kwam hij met bus en al achter ons aan. Hij zei vanalles, maar het was duidelijk dat we niet verder mochten lopen. Even later kwam een vrouw ons vertellen dat het verderop, waar de weg ook de berg op ging, het zo sneeuwde dat niemand er heen mocht. Met wat overtuigingskracht kregen we haar zover dat we wel terug naar beneden mochten lopen in plaats van met de bus terug naar beneden te gaan, wat eigenlijk haar bedoeling was. 'Just walk fast, oke?' zei ze. Dus wij over de weg langs de rivier naar beneden gelopen. Na 500 meter was er een brug de rivier over, dus zijn we die overgestoken. We liepen liever langs de rivier in het bos aan de andere kant dan via de asfaltweg. Aan de andere kant liep een houten pad langs de rivier naar beneden. Geen bussen, geen mensen, mooie natuur, perfect. Na een uur lopen kwamen we bij een dichte poort. Blijkbaar hadden ze de weg van beneden af al dichtgemaakt. Gelukkig zat de ketting waarmee de poort dicht zat niet met een slot dicht, dus we konden door. Zo zijn we in alle rust naar beneden gelopen. Het werd wel steeds kouder, maar als je maar bleef lopen ging het prima. Na een tweede poort geopend te hebben en nog een aantal prachtige meren en watervallen gezien te hebben (waar twee bruidsparen foto's aan het maken waren) zijn we rond 17.15u toch maar weer de rivier over gestoken, terug naar de weg waar de bussen (ondertussen niet meer) reden. Het park sloot om 18.00u en de ingang was nog 17 kilometer, dus een bus zou handig zijn. Na nog 2 kilometer kwamen we om 17.30u bij de splitsing, waar een bus voor ons stopte en ons om precies 18.00u bij de uitgang dropte. Vrij strakke planning, maar we hebben in ieder geval alles uit onze dag gehaald.

Onze laatste dag in Jiuzhaigou (9 nov) begon ook vroeg. 05.30u ging de wekker, 06.15u uitgecheckt (en ons ingehouden door niet de directe bustickets naar Songpan bij de receptie te laten zien) en naar het busstation gelopen. Daar nog een half uur gewacht en toen de bus in naar Songpan. Binnen een paar minuten sliepen we allebei en op een paar keer slaapdronken om ons heen kijken na hebben we allebei de 2 uur en een kwartier die we onderweg waren naar Songpan geslapen.

P.S. Het blog kent Jiuzhaigou niet, dus de plaats op het kaartje is Songpan

Foto's: NotAllWhoWanderAreLost3.waarbenjij.nu