Van begin tot eind / Jiayuguan
Blijf op de hoogte en volg Daan en Tessa
03 November 2016 | China, Jiayuguan
3 november zijn we om 19.15u op het treinstation van Jiayuguan aangekomen. Daar (wederom) links en rechts de taxichauffeurs afgewezen en met de bus naar het hotel gegaan. Daar ingecheckt en vrij snel in de zachtste bedden gedoken die we tot nu toe op de reis gehad hebben. Heerlijk! De volgende dag (4 november) rond 09.00u op en met de bus naar Jiayuguan Fort gegaan. Dit is het westelijke einde (of begin, net hoe je het bekijkt) van de Chinese Muur uit de Ming Dynastie. Er is niet één Chinese Muur met een begin en een einde, maar er zijn verschillende delen die in verschillende dynasties gebouwd zijn. We hebben ons laten vertellen dat er in totaal 25000 kilometer Chinese Muur is. Hiervan is het deel dat in de Ming Dynastie gebouwd is (ruim 8800 kilometer) het meest bezocht omdat dit het gerenoveerde deel is dat langs Beijing af loopt. Dit deel heeft ook een duidelijk begin en einde, in tegenstelling tot delen uit andere dynasties. Het einde ligt in Shanhaiguan (ten oosten van Beijing) en wordt Dragon's Head genoemd. Hier eindigt de muur in zee. In het westen, in Jiayuguan, ligt het begin van diezelfde muur, onofficieel Dragon's Tail genaamd. Hier begint de muur bij een fort, aan het einde van de beschaving (gezien vanuit toenmalig Chinees perspectief). Omdat zowel begin als eind van de Chinese Muur uit de Ming Dynastie goed bewaard zijn gebleven en te bezoeken zijn, hebben we dit deel gekozen om helemaal te bezoeken (lees: begin, midden en eind bezoeken).
Dus om een kort verhaal lang te maken: we zijn 4 november met de bus naar Jiayuguan Fort gegaan, dat als begin van de Ming Dynastie Chinese Muur gezien wordt. Het was al snel duidelijk waarom de Chinezen het wel mooi genoeg vonden nadat alles tot aan Jiayuguan tot hun rijk behoorde, want voorbij Jiayuguan is er niks, buiten zand en wind. Het fort gold als de laatste verdediging aan de westkant van het Chinese Rijk tegen de nomadenvolken van de Gobiwoestijn. Het fort had veel weg van een middeleeuws kasteel. Hoge muren, vierkante torens op iedere hoek en grote poorten met kanonnen ter verdediging. Alleen dan in Chinese stijl, dus typisch Chinese daken en in het fort een Chinese tempel. Via de West Gate (de poort naar de woestijn gericht) werden vroeger de verbannen politieke gevangenen en verbannen ministers letterlijk buiten het rijk gezet, hun onvermijdelijke dood in de woestijn tegemoet.
Ondanks dat dit fort als het begin van de muur gezien werd, liep de muur nog verder zagen we. Dus op zoek naar het echte begin zijn we met een taxi de muur gevolgd tot we bij een kubusvormige toren kwamen. Dit was de laatste waarschuwingstoren van het Chinese Rijk en, dan toch echt, het begin van de Chinese Muur! Dit deel was niet gerestaureerd, dus je kon echt zien hoe het gebouwd was en hoe het door de eeuwen heen aangetast was door de woestijnwind. De Chinese Muur is overal gebouwd met lokale materialen. In de woestijn is het enige lokale materiaal zand, dus de muur is hier van aangestampt zand gemaakt. Ook de waarschuwingstorens waren van aangestampt zand gemaakt. Deze waarschuwingstorens stonden trouwens om de paar honderd meter langs de Chinese Muur. Als er een aanvallend leger gezien werd, werd door vuren te stoken op de torens de waarschuwing gegeven aan het Chinese leger, dat verdeeld over de muur om de 10-tallen kilometers gestationeerd was. De muur (en een permanent aanwezig klein leger) was dus meer om de aanvallers tegen te houden tot het eigenlijke grote Chinese leger er was.
Het was heel speciaal om de laatste kilometer, waar de taxi niet mocht komen, langs de muur te lopen, wetende dat ruim 8800 kilometer achter ons diezelfde muur in zee eindigt. Ruim 2 maanden geleden stonden we daar, bij Dragon's Head, en nu staan we 8800 kilometer verderop bij Dragon's Tail. We kunnen nu zeggen dat we de Chinese Muur van begin tot eind gezien hebben.
Daarna zijn we met de bus terug naar de stad gegaan, hebben we (weer) in een 5*-restaurantje gegeten en na een paar foto's met de schattige óbster (vrouwelijke ober) hebben we onze backpacks opgehaald in het hotel. Toen naar het treinstation waar om 00.15u (5 november dus ondertussen) onze hard-sleepertrein naar Lanzhou vertrok. We waren de enige in onze coupé die daar instapte, dus op alle 66 bedden, op 2 na, sliep al iemand en alle bagageruimte was op de meest ruimte-vullende manier volgepakt. Dus na wat opnieuw ordenen van de bagage van anderen en hopelijk niet te veel mensen wakker te hebben gemaakt lagen ook wij lekker in ons bedje. Op weg naar Lanzhou.
Foto's: NotAllWhoWanderAreLost3.waarbenjij.nu
Dus om een kort verhaal lang te maken: we zijn 4 november met de bus naar Jiayuguan Fort gegaan, dat als begin van de Ming Dynastie Chinese Muur gezien wordt. Het was al snel duidelijk waarom de Chinezen het wel mooi genoeg vonden nadat alles tot aan Jiayuguan tot hun rijk behoorde, want voorbij Jiayuguan is er niks, buiten zand en wind. Het fort gold als de laatste verdediging aan de westkant van het Chinese Rijk tegen de nomadenvolken van de Gobiwoestijn. Het fort had veel weg van een middeleeuws kasteel. Hoge muren, vierkante torens op iedere hoek en grote poorten met kanonnen ter verdediging. Alleen dan in Chinese stijl, dus typisch Chinese daken en in het fort een Chinese tempel. Via de West Gate (de poort naar de woestijn gericht) werden vroeger de verbannen politieke gevangenen en verbannen ministers letterlijk buiten het rijk gezet, hun onvermijdelijke dood in de woestijn tegemoet.
Ondanks dat dit fort als het begin van de muur gezien werd, liep de muur nog verder zagen we. Dus op zoek naar het echte begin zijn we met een taxi de muur gevolgd tot we bij een kubusvormige toren kwamen. Dit was de laatste waarschuwingstoren van het Chinese Rijk en, dan toch echt, het begin van de Chinese Muur! Dit deel was niet gerestaureerd, dus je kon echt zien hoe het gebouwd was en hoe het door de eeuwen heen aangetast was door de woestijnwind. De Chinese Muur is overal gebouwd met lokale materialen. In de woestijn is het enige lokale materiaal zand, dus de muur is hier van aangestampt zand gemaakt. Ook de waarschuwingstorens waren van aangestampt zand gemaakt. Deze waarschuwingstorens stonden trouwens om de paar honderd meter langs de Chinese Muur. Als er een aanvallend leger gezien werd, werd door vuren te stoken op de torens de waarschuwing gegeven aan het Chinese leger, dat verdeeld over de muur om de 10-tallen kilometers gestationeerd was. De muur (en een permanent aanwezig klein leger) was dus meer om de aanvallers tegen te houden tot het eigenlijke grote Chinese leger er was.
Het was heel speciaal om de laatste kilometer, waar de taxi niet mocht komen, langs de muur te lopen, wetende dat ruim 8800 kilometer achter ons diezelfde muur in zee eindigt. Ruim 2 maanden geleden stonden we daar, bij Dragon's Head, en nu staan we 8800 kilometer verderop bij Dragon's Tail. We kunnen nu zeggen dat we de Chinese Muur van begin tot eind gezien hebben.
Daarna zijn we met de bus terug naar de stad gegaan, hebben we (weer) in een 5*-restaurantje gegeten en na een paar foto's met de schattige óbster (vrouwelijke ober) hebben we onze backpacks opgehaald in het hotel. Toen naar het treinstation waar om 00.15u (5 november dus ondertussen) onze hard-sleepertrein naar Lanzhou vertrok. We waren de enige in onze coupé die daar instapte, dus op alle 66 bedden, op 2 na, sliep al iemand en alle bagageruimte was op de meest ruimte-vullende manier volgepakt. Dus na wat opnieuw ordenen van de bagage van anderen en hopelijk niet te veel mensen wakker te hebben gemaakt lagen ook wij lekker in ons bedje. Op weg naar Lanzhou.
Foto's: NotAllWhoWanderAreLost3.waarbenjij.nu
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
