Sandy mountains / Dunhuang
Blijf op de hoogte en volg Daan en Tessa
30 Oktober 2016 | China, Dunhuang
30 nov zijn we om 06.00u in Dunhuang aangekomen na een toch ietwat lange treinreis. Enigszins duf liepen we met onze backpacks het treinstation uit, waar we opgewacht werden door een groepje taxichauffeurs die heel enthousiast hun diensten aanboden. Na de nodige 'mamalay, mamalay' ('rustig aan' in het Chinees) bleek dat de bus ons ook weg wou brengen. Deze bleek recht voor het hotel te stoppen. We konden al om 06.30u inchecken, waar we heel blij mee waren. Na de gebruikelijke rotzooi gemaakt te hebben op de hotelkamer (wist je dat backpacks de neiging hebben tot exploderen als je ze open ritst?) en een uurtje geslapen te hebben zijn we naar Crescent Moon Lake gegaan. Dit is een sikkelvormige oase in de Gobiwoestijn net buiten Dunhuang. Er is een tempel bij gebouwd en een klein museum met foto's van de oase door de jaren heen. Al met al is het een hele bizare verschijning. Vanuit de stad, waar geen teken van een woestijn is, rijdt je in 15 minuten naar de rand van de woestijn. De grens van de Gobiwoestijn lijkt wel kunstmatig aangelegd, zo abrupt stopt de stad en begint het woestijnzand. Vervolgens ligt 20 minuten lopen verderop de oase. Deze is zelf niet heel spectaculair, buiten het feit dat het heel onverwacht is om een meer te zien in een woestijn. Het werd een stuk spectaculairder toen we een duin op klommen (kapotmakerij!). Toen pas realiseerde we ons pas echt dat het een woestijn was. Zandduinen tot aan de horizon, maar als je je omdraait opeens een meer (met daarachter de stad). Heel bijzonder!
De volgende dag hebben we uitgeslapen tot 15.30u. Of het duurde in ieder geval zolang voor we het op konden brengen ons nuttig te maken. Dit 'nuttig maken' bestond uit wat gaan eten en alle marktjes aflopen om pompoenen te vinden. Deze bleken moeilijk te vinden, maar een groentezaakje had er nog twee liggen. De laatste pompoenen van heel Dunhuang, maar wij konden in ieder geval Halloween vieren! 's Avonds de pompoenen uitgehold, figuren uit gesneden en er kaarsjes in gezet. Volgens ons waren we de enige in de hele stad die überhaupt wisten dat het Halloween was. In Lanzhou (die stad waar we een dag waren tijdens onze 3 daagse treinreis, die met het gesloten museum) zagen we wel Halloweenversiering, al was het alleen in de KFC. Dus Halloween kennen ze volgens ons überhaupt niet in China.
1 november zijn we weer naar Crescent Moon Lake gegaan, maar dit keer om de woestijn in te gaan. We hebben niet alleen de eerste duin, die we 2 dagen terug ook beklommen, weer beklommen, maar nu ook de duin daarachter. Deze was zeker 2 keer zo hoog als de eerste en zonder trappen of wat dan ook heeft het ons zeker 2 uur gekost om door het losse woestijnzand naar boven te ploegen. Eenmaal daar bleek het uitzicht van 2 dagen geleden niet meer de moeite waard. Vanaf deze hogere top kon je verder kijken, in alle richtingen, en kreeg je pas echt het idee hoe gigantisch de Gobiwoestijn wel niet moet zijn. Hier hebben we 3,5 uur gezeten, genietend van het uitzicht en wachtend tot de zon onder ging. Het merendeel van die tijd hebben we met twee Zwitserse zitten praten. Ze reizen voor 2 maanden door China dus wij vonden hun ervaringen interessant en zij de onze. Om 19.00u ging de zon onder, wat een prachtig beeld geeft boven de duinen. Nadat de zon onder was, werd het opeens zo koud dat we met klappertanden en rillerige benen terug naar beneden liepen/renden (bergaf rennen in woestijnzand is een stuk leuker dan je zo zou zeggen). Eenmaal beneden onze schoenen geleegd, waar genoeg zand uit kwam om een flinke zandbak mee te vullen, en op zoek naar de bus. Die bleek niet te gaan (1 november is begin van het laagseizoen) dus met de taxi samen met de Zwitserse terug naar het hotel. Zij zitten in hetzelfde hotel als wij.
We hadden met de Zwitserse, Sybil en Philip, afgesproken om samen naar de Magao Caves te gaan, dus 2 november kwamen we (een kwartier te laat natuurlijk) om 12.15u in de lobby van het hotel, waar ze op ons zaten te wachten. We zijn met de bus naar het Exhibition Centre gegaan, waar je de tickets kon kopen en 2 korte films kon zien. Één ging over de geschiedenis van de Zijde Route, waar Dunhuang een belangrijke rol in speelde vanwege de oase. Hier werd ook uitgelegd waarom de Magao Caves hier gebouwd zijn en hoe ze de grotten uithakte. Dunhuang was, vanwege de Magao Caves, de plaats waar mensen een laatste keer zouden bidden voor een goede reis voor ze de lange tocht richting de Middellandse Zee begonnen. In de tweede film, die op een 360° scherm gedraaid werd, lieten ze verschillende grotten zien en legden ze uit welke beelden wat voorstelden en wat hun betekenis was. Het was heel fijn om wat achtergrond informatie te hebben zodat het niet alleen plaatjes kijken is, maar je ook weet wat je ziet. Daarna gingen we met de shuttlebus naar de grotten zelf. Hier werden we rondgeleid door een verbazingwekkend goed Engels-sprekende Chinese gids. Voor alle grotten zijn nieuwe muren met deuren gezet om te zorgen dat de oprukkende woestijn de beelden en schilderingen niet beschadigd. Hierdoor leek de rotswand meer op een hotel met deuren en kamernummers (grotnummers dus) in plaats van een heilige plek van 1500 jaar oud. We kregen 9 grotten te zien (van de 700+ die er zijn) en het waren stuk voor stuk meesterwerken. Op een paar beschadigingen na waren de grotten volledig beschilderd in verschillende kleuren, waaronder goud, en stonden in de verschillende nissen Boeddhabeelden met hun beschermers, studenten en Bodhisattva's (Boeddhistische goden). Ook werden in sommige grotten Boeddhistische verhalen en legendes uitgebeeld, die door de gids dan uitgelegd werden. Het was heel indrukwekkend om te zien, vooral als je je bedenkt dat ze tussen de 1200 en 1500 jaar oud zijn, afhankelijk van de grot. Al kon je dat aan de beschilderingen niet zien. Die zagen er uit alsof ze gisteren gemaakt zijn. Dit kwam door de 'verf', die bestond uit onder andere verpoederde mineralen, waardoor ze hun kleur niet verliezen. Na de 2 uur durende rondleiding hebben we nog even door het museum gelopen over de restauratietechnieken die gebruikt zijn, maar dat was moeilijk te begrijpen door de gebrekkige Engelse uitleg.
's Avonds zijn we met Sybil en Philip uit gaan eten. Dit was heel gezellig!
Intermezzo: In China zijn verschillende tempelgrotten. Dit zijn door de mens gemaakte grotten met beelden (veelal Boeddha's) uit verschillende periodes van de Chinese geschiedenis. Van al de tempelgrotten worden de Magao Caves gezien als een van de meest mooiste, oudste (1500 jaar oud) en invloedrijkste van de tempelgrotten. Andere tempelgrotten die door veel mensen als de top-5 gezien worden zijn de Yungang Grottoes, de Longmen Grottoes, de Dazu Caves en de LeShan Grand Buddha. Allemaal staan ze voor een bepaalde periode en daarom zijn ze allemaal net verschillend. Nu we de Magao Caves gezien hebben, hebben we ze alle 5 gezien. Het is mooi om te zien dat de Magao Caves bijvoorbeeld ook Indiase tekeningen bevat, vanwege de handel met India via de Zijde Route. Ook zijn de Boeddhabeelden hier molliger, omdat dat het schoonheidsideaal was in de periode dat ze gebouwd zijn. In de Yungang Grottoes daarentegen waren de Boeddhabeelden heel gespierd, omdat deze gebouwd zijn door nomaden volkeren, waarbij spierkracht een vereiste was om te overleven. Verder kan je aan de grotten ook zien dat de hoofdstad van China vaak veranderd is. Tijdens de bouw van de Yungang Grottoes (vlak bij Datong), was Datong de hoofdstad. Tijdens de bouw van de Magao Caves hier in Dunhuang was Xi'an de hoofdstad. Xi'an werd gezien als het einde van de Zijde Route, waardoor Dunhuang (de laatste Chinese stad op de Zijde Route) heel belangrijk was. De Longmen Caves in Luoyang zijn gebouwd toen dit de hoofdstad was. LeShan Grand Boeddha (bij Chengdu) is wat dat betreft een uitzondering, omdat deze niet gebouwd is om voor te bidden, maar om de rivier waar het beeld aan ligt te kalmeren.
3 november hebben we uitgeslapen (tot om 09.09u vuurwerk begon vanwege een trouwerij net voor het hotel. Waarschijnlijk een 999-klapper, 9 is het geluksgetal in China). Toen wat lam liggen lezen, boodschappen gedaan en met de bus naar het treinstation. Om 15.00u ging onze hard-seattrein van Dunhuang in ruim 4 uur naar Jiayuguan.
Hadden we al gezegd dat alles onder een laag ijzel zat toen we aankwamen? Het is misschien 10 graden overdag met 's nachts vorst. Dunhuang ligt tegen de Gobiwoestijn aan, niet ver van de Mongoolse grens, dus noordelijk genoeg voor redelijk koud weer eind oktober, begin november. Hadden we niet zo bij stil gestaan om eerlijk te zijn, maar we hebben gelukkig genoeg kleren bij ons.
Foto's: NotAllWhoWanderAreLost3.waarbenjij.nu
De volgende dag hebben we uitgeslapen tot 15.30u. Of het duurde in ieder geval zolang voor we het op konden brengen ons nuttig te maken. Dit 'nuttig maken' bestond uit wat gaan eten en alle marktjes aflopen om pompoenen te vinden. Deze bleken moeilijk te vinden, maar een groentezaakje had er nog twee liggen. De laatste pompoenen van heel Dunhuang, maar wij konden in ieder geval Halloween vieren! 's Avonds de pompoenen uitgehold, figuren uit gesneden en er kaarsjes in gezet. Volgens ons waren we de enige in de hele stad die überhaupt wisten dat het Halloween was. In Lanzhou (die stad waar we een dag waren tijdens onze 3 daagse treinreis, die met het gesloten museum) zagen we wel Halloweenversiering, al was het alleen in de KFC. Dus Halloween kennen ze volgens ons überhaupt niet in China.
1 november zijn we weer naar Crescent Moon Lake gegaan, maar dit keer om de woestijn in te gaan. We hebben niet alleen de eerste duin, die we 2 dagen terug ook beklommen, weer beklommen, maar nu ook de duin daarachter. Deze was zeker 2 keer zo hoog als de eerste en zonder trappen of wat dan ook heeft het ons zeker 2 uur gekost om door het losse woestijnzand naar boven te ploegen. Eenmaal daar bleek het uitzicht van 2 dagen geleden niet meer de moeite waard. Vanaf deze hogere top kon je verder kijken, in alle richtingen, en kreeg je pas echt het idee hoe gigantisch de Gobiwoestijn wel niet moet zijn. Hier hebben we 3,5 uur gezeten, genietend van het uitzicht en wachtend tot de zon onder ging. Het merendeel van die tijd hebben we met twee Zwitserse zitten praten. Ze reizen voor 2 maanden door China dus wij vonden hun ervaringen interessant en zij de onze. Om 19.00u ging de zon onder, wat een prachtig beeld geeft boven de duinen. Nadat de zon onder was, werd het opeens zo koud dat we met klappertanden en rillerige benen terug naar beneden liepen/renden (bergaf rennen in woestijnzand is een stuk leuker dan je zo zou zeggen). Eenmaal beneden onze schoenen geleegd, waar genoeg zand uit kwam om een flinke zandbak mee te vullen, en op zoek naar de bus. Die bleek niet te gaan (1 november is begin van het laagseizoen) dus met de taxi samen met de Zwitserse terug naar het hotel. Zij zitten in hetzelfde hotel als wij.
We hadden met de Zwitserse, Sybil en Philip, afgesproken om samen naar de Magao Caves te gaan, dus 2 november kwamen we (een kwartier te laat natuurlijk) om 12.15u in de lobby van het hotel, waar ze op ons zaten te wachten. We zijn met de bus naar het Exhibition Centre gegaan, waar je de tickets kon kopen en 2 korte films kon zien. Één ging over de geschiedenis van de Zijde Route, waar Dunhuang een belangrijke rol in speelde vanwege de oase. Hier werd ook uitgelegd waarom de Magao Caves hier gebouwd zijn en hoe ze de grotten uithakte. Dunhuang was, vanwege de Magao Caves, de plaats waar mensen een laatste keer zouden bidden voor een goede reis voor ze de lange tocht richting de Middellandse Zee begonnen. In de tweede film, die op een 360° scherm gedraaid werd, lieten ze verschillende grotten zien en legden ze uit welke beelden wat voorstelden en wat hun betekenis was. Het was heel fijn om wat achtergrond informatie te hebben zodat het niet alleen plaatjes kijken is, maar je ook weet wat je ziet. Daarna gingen we met de shuttlebus naar de grotten zelf. Hier werden we rondgeleid door een verbazingwekkend goed Engels-sprekende Chinese gids. Voor alle grotten zijn nieuwe muren met deuren gezet om te zorgen dat de oprukkende woestijn de beelden en schilderingen niet beschadigd. Hierdoor leek de rotswand meer op een hotel met deuren en kamernummers (grotnummers dus) in plaats van een heilige plek van 1500 jaar oud. We kregen 9 grotten te zien (van de 700+ die er zijn) en het waren stuk voor stuk meesterwerken. Op een paar beschadigingen na waren de grotten volledig beschilderd in verschillende kleuren, waaronder goud, en stonden in de verschillende nissen Boeddhabeelden met hun beschermers, studenten en Bodhisattva's (Boeddhistische goden). Ook werden in sommige grotten Boeddhistische verhalen en legendes uitgebeeld, die door de gids dan uitgelegd werden. Het was heel indrukwekkend om te zien, vooral als je je bedenkt dat ze tussen de 1200 en 1500 jaar oud zijn, afhankelijk van de grot. Al kon je dat aan de beschilderingen niet zien. Die zagen er uit alsof ze gisteren gemaakt zijn. Dit kwam door de 'verf', die bestond uit onder andere verpoederde mineralen, waardoor ze hun kleur niet verliezen. Na de 2 uur durende rondleiding hebben we nog even door het museum gelopen over de restauratietechnieken die gebruikt zijn, maar dat was moeilijk te begrijpen door de gebrekkige Engelse uitleg.
's Avonds zijn we met Sybil en Philip uit gaan eten. Dit was heel gezellig!
Intermezzo: In China zijn verschillende tempelgrotten. Dit zijn door de mens gemaakte grotten met beelden (veelal Boeddha's) uit verschillende periodes van de Chinese geschiedenis. Van al de tempelgrotten worden de Magao Caves gezien als een van de meest mooiste, oudste (1500 jaar oud) en invloedrijkste van de tempelgrotten. Andere tempelgrotten die door veel mensen als de top-5 gezien worden zijn de Yungang Grottoes, de Longmen Grottoes, de Dazu Caves en de LeShan Grand Buddha. Allemaal staan ze voor een bepaalde periode en daarom zijn ze allemaal net verschillend. Nu we de Magao Caves gezien hebben, hebben we ze alle 5 gezien. Het is mooi om te zien dat de Magao Caves bijvoorbeeld ook Indiase tekeningen bevat, vanwege de handel met India via de Zijde Route. Ook zijn de Boeddhabeelden hier molliger, omdat dat het schoonheidsideaal was in de periode dat ze gebouwd zijn. In de Yungang Grottoes daarentegen waren de Boeddhabeelden heel gespierd, omdat deze gebouwd zijn door nomaden volkeren, waarbij spierkracht een vereiste was om te overleven. Verder kan je aan de grotten ook zien dat de hoofdstad van China vaak veranderd is. Tijdens de bouw van de Yungang Grottoes (vlak bij Datong), was Datong de hoofdstad. Tijdens de bouw van de Magao Caves hier in Dunhuang was Xi'an de hoofdstad. Xi'an werd gezien als het einde van de Zijde Route, waardoor Dunhuang (de laatste Chinese stad op de Zijde Route) heel belangrijk was. De Longmen Caves in Luoyang zijn gebouwd toen dit de hoofdstad was. LeShan Grand Boeddha (bij Chengdu) is wat dat betreft een uitzondering, omdat deze niet gebouwd is om voor te bidden, maar om de rivier waar het beeld aan ligt te kalmeren.
3 november hebben we uitgeslapen (tot om 09.09u vuurwerk begon vanwege een trouwerij net voor het hotel. Waarschijnlijk een 999-klapper, 9 is het geluksgetal in China). Toen wat lam liggen lezen, boodschappen gedaan en met de bus naar het treinstation. Om 15.00u ging onze hard-seattrein van Dunhuang in ruim 4 uur naar Jiayuguan.
Hadden we al gezegd dat alles onder een laag ijzel zat toen we aankwamen? Het is misschien 10 graden overdag met 's nachts vorst. Dunhuang ligt tegen de Gobiwoestijn aan, niet ver van de Mongoolse grens, dus noordelijk genoeg voor redelijk koud weer eind oktober, begin november. Hadden we niet zo bij stil gestaan om eerlijk te zijn, maar we hebben gelukkig genoeg kleren bij ons.
Foto's: NotAllWhoWanderAreLost3.waarbenjij.nu
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
